ਗ਼ਜ਼ਲ ਟੂਟੇ ਹੂਏ ਗੁਲਦਾਨ ਸਜਾਏਂ ਹਮ ਕੈਸੇ ।
ਤੜਪ ਤੜਪ ਕਰ ਦਿਲ ਬਹਲਾਏਂ ਹਮ ਕੈਸੇ।
-----
ਉਨਕੀ ਨਜ਼ਰੇਂ ਢੂੰਡ ਰਹੀ ਆਕਾਸ਼ ਨਏ,
ਉਨਕੀ ਨਜ਼ਰੋਂ ਮੇਂ ਅਬ ਆਏਂ ਹਮ ਕੈਸੇ।
-----
ਚਾਂਦ ਕੋ ਪਾਨਾ ਇਸ ਕੇ ਬਸ ਕੀ ਬਾਤ ਨਹੀਂ,
ਪਾਗਲ ਦਿਲ ਕੋ ਯਹ ਸਮਝਾਏਂ ਹਮ ਕੈਸੇ ।
-----
ਜਿਨ ਹਾਥੋਂ ਕੋ ਪਕੜ ਕੇ ਚਲਨਾ ਸੀਖਾ ਥਾ,
ਉਨ ਹਾਥੋਂ ਸੇ ਹਾਥ ਛੁਡਾਏਂ ਹਮ ਕੈਸੇ ।
-----
ਅਪਨੇ ਖੂੰ ਸੇ ਮਹਕਾਯਾ ਹੈ ਯਹ ਗੁਲਸ਼ਨ,
ਖ਼ੁਦ ਹੀ ਇਸ ਕੋ ਆਗ਼ ਲਗਾਏਂ ਹਮ ਕੈਸੇ।
-----
ਵੋਹ ਤੋ ਖ਼ੁਦ ਹੀ ਬਹਕੇ ਬਹਕੇ ਰਹਤੇਂ ਹੈਂ,
ਉਨ ਕੋ ਦਿਲ ਕਾ ਹਾਲ ਸੁਨਾਏਂ ਹਮ ਕੈਸੇ।
-----
ਦਰਿਆ ਬਨ ਕਰ ਭੀ ਜੋ ਪਿਆਸੇ ਰਹਤੇਂ ਹੈਂ,
“ਮਾਨਵ” ਉਨਕੀ ਪਿਆਸ ਬੁਝਾਏਂ ਹਮ ਕੈਸੇ।
2 comments:
khoob ghazal kahii hai,manav saahib
bahut vadhia ghazal.
Post a Comment