ਮੌਸਮ

ਆਰਸੀ ਤੇ ਨਵੀਆਂ ਰਚਨਾਵਾਂ

ਦੋਸਤੋ! ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹੀ ਹੋ ਕਿ ਆਰਸੀ ਨੂੰ Facebook ਅਤੇ Twitter ਨਾਲ਼ ਵੀ ਜੋੜ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਜੇਕਰ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ਼ ਇਹਨਾਂ ਸਾਈਟਾਂ ਤੇ ਅਕਾਊਂਟ ਹਨ, ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਆਰਸੀ ਬਲੌਗ ਨੂੰ ਓਥੋਂ ਵੀ join ਅਤੇ follow ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ। ਲਿੰਕ ਹੇਠਾਂ ਦਿੱਤੇ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ। ਹੁਣ ਤੱਕ ਤੁਹਾਡੇ ਦਿੱਤੇ ਹਰ ਸਹਿਯੋਗ ਲਈ ਮਸ਼ਕੂਰ ਹਾਂ।
ਅਦਬ ਸਹਿਤ
ਤਨਦੀਪ ਤਮੰਨਾ



Friday, August 26, 2011

ਜਨਾਬ ਕੰਵਰ ਚੌਹਾਨ ਸਾਹਿਬ - ਗ਼ਜ਼ਲ

ਜਨਾਬ ਕੰਵਰ ਚੌਹਾਨ ਸਾਹਿਬ - 22 ਜੂਨ, 1932 ਤੋਂ 28 ਅਗਸਤ 1995

ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕਿਤਾਬਾਂ: ਗ਼ਜ਼ਲ-ਸੰਗ੍ਰਹਿ: ਜੰਗਲ਼ ਵਿਚ ਸ਼ਾਮ 1999 ਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਹੋਇਆ ਹੈ।


.........


ਦੋਸਤੋ! ਜਨਾਬ ਕੰਵਰ ਚੌਹਾਨ ਸਾਹਿਬ ਦਾ ਨਾਮ ਪੰਜਾਬੀ ਗ਼ਜ਼ਲ ਦੇ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿਚ ਸੁਨਹਿਰੀ ਅੱਖਰਾਂ ਚ ਲਿਖਿਆ ਜਾ ਚੁੱਕਿਆ ਹੈ। ਡੈਡੀ ਜੀ ਬਾਦਲ ਸਾਹਿਬ ਕੋਲ਼ੋਂ, ਮੈਂ ਜਦੋਂ ਵੀ ਨਾਭੇ-ਪਟਿਆਲ਼ੇ ਵਸਦੇ ਗ਼ਜ਼ਲਗੋ ਸਾਹਿਬਾਨ ਬਾਰੇ ਸੁਣਿਆ ਹੈ ਤਾਂ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਜਨਾਬ ਕੰਵਰ ਚੌਹਾਨ ਸਾਹਿਬ, ਜਨਾਬ ਗੁਰਦੇਵ ਨਿਰਧਨ ਸਾਹਿਬ ਅਤੇ ਸ: ਸੁਖਦੇਵ ਸਿੰਘ ਗਰੇਵਾਲ ਜੀ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਬਹੁਤ ਸਤਿਕਾਰ ਸਹਿਤ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਮੇਰੇ ਕੋਲ਼ ਮਰਹੂਮ ਚੌਹਾਨ ਸਾਹਿਬ ਦੀਆਂ ਕੁਝ ਗ਼ਜ਼ਲਾਂ ਅਤੇ ਸ਼ਿਅਰ ਪਏ ਸਨ, ਜਿਹੜੇ ਮੈਂ 2008 ਅਤੇ 2009 ਚ ਸਾਂਝੇ ਕਰ ਚੁੱਕੀ ਸੀ, ਪਰ ਇੱਛਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਤਸਵੀਰ ਸਹਿਤ ਅਤੇ ਸਾਹਿਤਕ ਵੇਰਵੇ ਸਹਿਤ ਆਰਸੀ 'ਤੇ ਹਾਜ਼ਰੀ ਜ਼ਰੂਰ ਲੱਗੇ।


.........


ਏਸੇ ਸੰਦਰਭ ਚ ਪਿਛਲੇ ਦਿਨੀਂ ਮੈਂ ਨਵੀਂ ਦਿੱਲੀ ਵਸਦੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਸਪੁੱਤਰ ਉੱਘੇ ਗ਼ਜ਼ਲਗੋ ਬਰਜਿੰਦਰ ਚੌਹਾਨ ਸਾਹਿਬ ਨੂੰ ਗੁਜ਼ਾਰਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਦੀਆਂ ਕੁਝ ਹੋਰ ਗ਼ਜ਼ਲਾਂ ਆਰਸੀ ਬਲੌਗ ਲਈ ਜ਼ਰੂਰ ਘੱਲਣ। ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਅੱਧ-ਬੋਲ ਮੇਰੀ ਬੇਨਤੀ ਕਬੂਲਦਿਆਂ, ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਦੀਆਂ ਦੋ ਬੇਹੱਦ ਖ਼ੂਬਸੂਰਤ ਗ਼ਜ਼ਲਾਂ, ਤਸਵੀਰ ਸਹਿਤ ਭੇਜੀਆਂ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਰਸੀ ਦੀ ਅੱਜ ਦੀ ਪੋਸਟ ਚ ਸ਼ਾਮਿਲ ਕਰਦਿਆਂ ਮੈਂ ਫ਼ਖ਼ਰ ਅਤੇ ਦਿਲੀ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਰਹੀ ਹਾਂ। ਅੱਜ ਅਸੀਂ ਸਮੂਹ ਆਰਸੀ ਪਰਿਵਾਰ ਵੱਲੋਂ....ਇਸ ਪੋਸਟ ਨਾਲ਼...ਮਰਹੂਮ ਜਨਾਬ ਕੰਵਰ ਚੌਹਾਨ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਕਲਮ ਨੂੰ ਸਲਾਮ ਕਰਦਿਆਂ....ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ...ਬਰਜਿੰਦਰ ਚੌਹਾਨ ਸਾਹਿਬ ਦਾ ਬਹੁਤ-ਬਹੁਤ ਸ਼ੁਕਰੀਆ ਜੀ।
ਅਦਬ ਸਹਿਤ
ਤਨਦੀਪ ਤਮੰਨਾ


******
ਗ਼ਜ਼ਲ


ਇਸ ਭਰੇ ਸ਼ਹਿਰ 'ਤੇ ਜਦ ਸ਼ਾਮ ਉਤਰਦੀ ਹੈ ਕੰਵਰ
ਮੇਰੇ ਅਹਿਸਾਸ 'ਚੋਂ ਇਕ ਚੀਸ ਉਭਰਦੀ ਹੈ ਕੰਵਰ

ਇਕ ਭਟਕੀ ਹੋਈ ਮਾਸੂਮ ਤੇ ਆਵਾਰਾ ਹਵਾ,
ਮੇਰੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ 'ਤੇ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਠਹਿਰਦੀ ਹੈ ਕੰਵਰ

ਮਹਿਕਾਂ ਵਰਸਾਉਂਦੀ ਜਦੋਂ ਫੁੱਲਾਂ ਦੀ ਰੁੱਤ ਆਉਂਦੀ ਹੈ,
ਦਿਲ ਦੇ ਵੀਰਾਨੇ 'ਚ ਤਨਹਾਈ ਸੰਵਰਦੀ ਹੈ ਕੰਵਰ

ਤੂੰ ਕਿ ਚਾਹੇ ਨੇ ਸਦਾ ਜਿਸ ਨੇ ਗੁਲਾਬੀ ਸਾਏ,
ਪਰ ਤੇਰਾ ਹਿੱਸਾ ਤਾਂ ਉਡੀਕਾਂ ਦੀ ਹੀ ਜ਼ਰਦੀ ਹੈ ਕੰਵਰ

ਜਨਮਾਂ ਜਨਮਾਂ ਦਾ ਹੈ ਤੇਰਾ ਅਤੇ ਇਸਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ,
ਇਹ ਉਦਾਸੀ ਕੋਈ ਇਸ ਇਕ ਉਮਰ ਦੀ ਹੈ ਕੰਵਰ

ਇਕ ਛਿਣ ਟੁੱਟ ਕੇ ਢਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਦ ਸਦੀਆਂ ਵਿਚ,
ਸੰਘਣੀ ਚੁੱਪ ਉਦੋਂ ਹੋਰ ਨਿਖਰਦੀ ਹੈ ਕੰਵਰ

******


ਗ਼ਜ਼ਲ
ਅਪਣੇ ਸਾਏ ਦੇ ਸਮੁੰਦਰ ਵਿੱਚ ਖਰ ਜਾਵਾਂਗਾ ਮੈਂ
ਤੇਰੇ ਮੂੰਹ ਦੀ ਧੁੱਪ ਨਾ ਚਮਕੀ ਤਾਂ ਮਰ ਜਾਵਾਂਗਾ ਮੈਂ

ਇੱਕ ਦਿਨ ਅਪਣੇ ਲਹੂ ਦੇ ਘੁੱਟ ਭਰ ਜਾਵਾਂਗਾ ਮੈਂ
ਅਜਨਬੀ ਬਣ ਕੇ ਤੇਰੇ ਅੱਗੋਂ ਗੁਜ਼ਰ ਜਾਵਾਂਗਾ ਮੈਂ

ਹੰਝੂ ਬਣ ਕੇ ਤੇਰੀਆਂ ਪਲਕਾਂ 'ਤੇ ਪਹਿਲਾਂ ਸੁਲ਼ਘ ਲਾਂ,
ਤ੍ਰੇਲ ਬਣ ਫਿਰ ਫੁੱਲ ਦੀ ਪੱਤੀ 'ਤੇ ਠਰ ਜਾਵਾਂਗਾ ਮੈਂ

ਭਾਵੇਂ ਲੋਹਾ ਬਣ ਕੇ ਜੂਝਾਂਗਾ ਮੈਂ ਹਰ ਔਕੜ ਦੇ ਨਾਲ਼,
ਰੇਤ ਬਣ ਕੇ ਪਰ ਤੇਰੇ ਦਰ 'ਤੇ ਬਿਖਰ ਜਾਵਾਂਗਾ ਮੈਂ

ਕਾਲ਼ੇ ਜੰਗਲਾਂ ਵਿੱਚ ਖਿੰਡ ਜਾਵਾਂਗਾ ਮਹਿਕਾਂ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ,
ਮੁਸਕੁਰਾਉਂਦਾ ਦਰਦ ਬਣ ਰਗ ਰਗ 'ਚ ਭਰ ਜਾਵਾਂਗਾ ਮੈਂ

ਧਰਤ ਤੋਂ ਆਕਾਸ਼ ਤਕ ਦਾ ਮੁੱਕ ਜਾਊ ਜਦ ਸਫ਼ਰ,
ਪੈਰ ਚਿੰਨ੍ਹ ਬਣ ਕੇ ਤੇਰੇ ਰਾਹ ਵਿਚ ਠਹਿਰ ਜਾਵਾਂਗਾ ਮੈਂ


Saturday, August 20, 2011

ਅਮਰੀਕ ਗ਼ਾਫ਼ਿਲ - ਆਰਸੀ 'ਤੇ ਖ਼ੁਸ਼ਆਮਦੀਦ - ਗ਼ਜ਼ਲ

ਆਰਸੀ 'ਤੇ ਖ਼ੁਸ਼ਆਮਦੀਦ
ਦੋਸਤੋ! ਆਰਸੀ ਦੀ ਅੱਜ ਦੀ ਪੋਸਟ ਚ ਮੈਂ ਜਿਸ ਸ਼ਾਇਰ ਦੀਆਂ ਰਚਨਾਵਾਂ ਸ਼ਾਮਿਲ ਕਰਨ ਜਾ ਰਹੀ ਹਾਂ....ਸ਼ਾਇਰੀ ... ਉਸ ਲਈ ਪਾਕਿ ਮੁਹੱਬਤ ਹੈ..ਤੇ ਮੁਹੱਬਤ ਵਿਚ ਉਸਨੂੰ ਰਤਾ ਕੁ ਵੀ ਮਜ਼ਾਕ ਗਵਾਰਾ ਨਹੀਂ। ਸਹਰਾ ਚ ਰਹਿ ਕੇ ਸਮੁੰਦਰ ਵਰਗੀਆਂ ਗ਼ਜ਼ਲਾਂ ਕਹਿਣੀਆਂ ਤੇ ਫੇਰ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਦੋਸਤਾਂ ਦੇ ਨਾਮ ਕਰ ਦੇਣਾ....ਉਸਨੂੰ ਚੰਗਾ ਲਗਦਾ ਏ....ਪਰ ਇਹ ਸ਼ਿਕਵਾ ਕਦੇ ਨਾ ਕਦੇ ਉਸਦੇ ਲਬਾਂ ਤੇ ਆ ਹੀ ਜਾਂਦੈ ਕਿ : ਮੈਂ ਤਾਂ ਸਮੁੰਦਰ ਚੋਂ ਘੋਗੇ, ਸਿੱਪੀਆਂ ਲੱਭਣੇ ਚਾਹੁੰਨਾ.....ਪਰ ਸਮੁੰਦਰ ਹੀ ਮੈਨੂੰ ਨੇੜੇ ਨਹੀਂ ਲੱਗਣ ਦਿੰਦਾ... ਦੱਸ ਕੀ ਕਰਾਂ? ਸ਼ਾਇਰੀ ਕਰਦੇ ਵਕ਼ਤ ਦਿਲ ਦੀ ਸੁਣਦਾ ਹੈ...ਵਿਦਵਤਾ ਝਾੜਨ ਦੀ ਉਸਨੂੰ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੀ ਨਹੀਂ ਪੈਂਦੀ ਕਿਉਂਕਿ ਸੁਆਲ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਜਵਾਬ ਤਾਂ ਉਸਦੀਆਂ ਤਰਕ ਭਰੀਆਂ ਸੋਚਾਂ ਚ ਹੀ ਕਿਧਰੇ ਲੁਕੇ ਹੁੰਦੇ ਨੇ....


ਸ਼ਾਇਰੀ ਵਿਚਲੀ ਮੁਹੱਬਤ ਉਸ ਲਈ...ਇਕ ਸ਼ਖ਼ਸ ਵੀ ਹੈ...ਕਾਰਣ ਵੀ ਹੈ....ਮਕਸਦ ਵੀ ਹੈ...ਤੇ ਕੁਦਰਤ ਨਾਲ਼ ਜੁੜਨ ਦਾ ਇਕ ਹੁਨਰ ਵੀ। ਉਸਦੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿਚਲੇ ਸਾਰੇ ਰੰਗ ਰੇਤਲੇ ਟਿੱਬਿਆਂ ਦਾ ਮੌਸਮ ਬਦਲਣ ਦੀ ਸਮਰੱਥਾ ਵੀ ਰੱਖਦੇ ਨੇ....ਉੱਥੇ, ਜਿੱਥੇ ਮੌਸਮ ਬਸ ਨਾ-ਮਾਤਰ ਹੀ ਬਦਲਦਾ ਹੈ। ਅਤੇ ਇਹਨਾਂ ਸਾਰੇ ਮੌਸਮਾਂ ਦੀ ਇਕ ਸਟਿਲ ਲਾਈਫ ਤਿਆਰ ਹੋ ਕੇ ਉਸਦੀ ਕੰਧ ਤੇ ਜੜੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਆਪਣੀ ਸ਼ਾਇਰੀ ਨੂੰ ਚੁੱਪ ਅਤੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨਾਲ਼ ਜੋੜਦੇ ਕਿਸੇ ਤਿਲਿਸਮ ਦਾ ਨਾਮ ਦਿੰਦਾ ਏ....ਰੇਤਲੇ ਟਿੱਬਿਆਂ ਵਿਚ ਰਹਿਣਾ, ਗਰਮ ਮੌਸਮ ਦਾ ਕਹਿਰ ਜਰਨਾ, ਰੁੱਖੀਆਂ ਹਵਾਵਾਂ ਬਦਨ ਤੇ ਝੱਲਣੀਆਂ...ਉਹ ਸਭ ਸਿੱਖ ਗਿਐ.. ਜਾਣਦਾ ਵੀ ਹੈ ਕਿ ਪਲ ਪਲ ਰੇਤ ਦਾ ਮੁਹਾਂਦਰਾ ਬਦਲ ਜਾਂਦੈ...ਪਰ ਰੇਤੇ ਚੋਂ ਪੈੜਾਂ ਲੱਭਣ ਦਾ ਉਸਦਾ ਝੱਲ ਅਜੇ ਵੀ ਬਰਕਰਾਰ ਹੈ.....



ਦੋਸਤੋ! ਆਬੂ-ਧਾਬੀ ਵਸਦੇ ਸੁਪ੍ਰਸਿੱਧ ਸ਼ਾਇਰ ਜਨਾਬ ਅਮਰੀਕ ਗ਼ਾਫ਼ਿਲ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਨਾਮ ਤੋਂ ਮੈਂ ਭਲੀ-ਭਾਂਤ ਵਾਕਿਫ਼ ਸਾਂ, ਪਰ ਉਹਨਾਂ ਨਾਲ਼ ਸੰਪਰਕ ਫੇਸਬੁੱਕ ਤੇ ਹੀ ਹੋਇਆ। ਮੇਰੀ ਆਰਸੀ ਵੱਲੋਂ ਘੱਲੀ ਰਿਕੂਐਸਟ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਇਨ-ਬੌਕਸ ਚ ਬਹੁਤ ਦੇਰ ਪਈ ਰਹੀ....ਮੈਂ ਵੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਜ਼ੋਰ ਦੇ ਕੇ ਯਾਦ ਕਰਾਉਣਾ ਮੁਨਾਸਿਬ ਨਾ ਸਮਝਿਆ....ਕਿਉਂਕਿ ਗ਼ਾਫ਼ਿਲ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਦੋਸਤੀ ਲਿਸਟ ਤੇ ਥੋੜ੍ਹੇ ਅਤੇ ਚੋਣਵੇਂ ਜਿਹੇ ਦੋਸਤ ਸਨ...ਨਾਲ਼ੇ ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਜ਼ਰੂਰ ਮੇਰੇ ਵਰਗੇ ਹੀ ਵਿਚਾਰ ਹੋਣਗੇ......ਅੰਤਰਮੁਖੀ ਹੋਣਗੇ....ਸ਼ੋਰ ਵਿਚ ਗੁੰਮਣਾ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋਣਗੇ...ਜਲਦੀ ਕਿਸੇ ਨਾਲ਼ ਦੋਸਤੀ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਹੋਣੇ...ਵਗੈਰਾ..ਵਗੈਰਾ:) ਆਖ਼ਿਰ ਇਕ ਦਿਨ ਬੇਨਤੀ ਮਨਜ਼ੂਰ ਹੋਈ ਨਾਲ਼ ਹੀ ਸੰਖੇਪ ਜਿਹਾ ਜਵਾਬ ਵੀ ਲਿਖਿਆ ਆਇਆ: ਸਵਾਗਤ ਹੈ ਤਨਦੀਪ ਜੀ! ਫੇਰ ਈਮੇਲ ਆਈ: ਤਨਦੀਪ ਜੀ! ਮੈਂ ਜਲਦੀ ਕਿਸੇ ਨਾਲ਼ ਦੋਸਤੀ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ...ਤੇ ਜੇ ਕਰ ਲਵਾਂ..ਤਾਂ ਉਹਦਾ ਖਹਿੜਾ ਨਹੀਂ ਛੱਡਦਾ.....ਸੋ ਇਹ ਸਾਡੀ ਸਾਹਿਤਕ ਦੋਸਤੀ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਸੀ ਜਾਂ ਇੰਝ ਕਹਿ ਲਵਾਂ ਕਿ ਫੇਸਬੁੱਕ ਤੇ ਇਹ ਦੋਸਤੀ ਆਰਸੀ ਦਾ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਮੇਰਾ ਵੀ ਹਾਸਿਲ ਹੈ।



ਗ਼ਾਫ਼ਿਲ ਸਾਹਿਬ ਬਹੁਤ ਹੀ ਨਰਮ, ਨਿੱਘੇ ਸੁਭਾਅ ਦੇ ਮਾਲਿਕ ਅਤੇ ਖ਼ੁਸ਼ਮਿਜ਼ਾਜ ਸ਼ਖ਼ਸ ਹਨ....ਪਰਪੱਕ ਗ਼ਜ਼ਲਗੋ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਆਪਣੇ-ਆਪ ਨੂੰ ਛੋਟਾ-ਮੋਟਾ ਕਲਮ ਘੜੀਸ ਦੱਸਦੇ ਹਨ। ਉਸਤਾਦ ( ਮਰਹੂਮ ) ਜਨਾਬ ਚਾਨਣ ਗੋਬਿੰਦਪੁਰੀ ਸਾਹਿਬ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਉਸਤਾਦ ਧਾਰ ਕੇ ਪਿਛਲੇ ਵੀਹ ਸਾਲ ਤੋਂ ਗ਼ਜ਼ਲ ਦੀ ਵਿਧਾ ਨਾਲ਼ ਜੁੜੇ ਹੋਏ ਹਨ, ਪੰਜਾਬੀ, ਹਿੰਦੀ, ਉਰਦੂ ਅਤੇ ਅਰਬੀ ਅਤੇ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਜ਼ਬਾਨਾਂ ਦਾ ਗਿਆਨ ਬਾਖ਼ੂਬੀ ਰੱਖਦੇ ਹਨ। ਦਰਪਣ ਨਾਮ ਦੇ ਤ੍ਰੈ-ਮਾਸਿਕ ਸਾਹਿਤਕ ਰਸਾਲੇ ਦਾ ਸੰਪਾਦਨ ਵੀ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਹੁਣ ਫੇਸਬੁੱਕ ਤੇ ਆਰਸੀ ਸਾਹਿਤਕ ਦੋਸਤਾਂ ਦੇ ਕਲੱਬ ਦੇ ਕੋ-ਐਡਮਿਨ ਵੀ ਹਨ। ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਲੰਮੇ ਸਫ਼ਿਆਂ ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਸਾਰਾ ਤਜਰਬਾ....ਗ਼ਜ਼ਲਾਂ, ਗੀਤਾਂ ਨਾਲ਼ ਕਹਿ ਦਿੱਤੈ....ਮੇਰੇ ਵਾਂਗ ਹੀ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਬਹੁਤ ਵਰ੍ਹਿਆਂ ਦੀ ਚੁੱਪ ਟੁੱਟੀ ਏ.....ਕਿਤੇ ਹੁਣ ਮੇਰੇ ਵਰਗੇ ਦੋਸਤਾਂ ਦੇ ਆਖੇ ਲੱਗ ਕੇ ਕਿਤਾਬ ਛਪਵਾ ਲੈਣ...ਆਮੀਨ!



ਅੱਜ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਚੰਦ ਬੇਹੱਦ ਖ਼ੁਬਸੂਰਤ ਗ਼ਜ਼ਲਾਂ ਆਰਸੀ ਬਲੌਗ ਚ ਸ਼ਾਮਿਲ ਕਰਦਿਆਂ ਮੈਂ ਦਿਲੀ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕਰ ਰਹੀ ਹਾਂ। ਗ਼ਾਫ਼ਿਲ ਸਾਹਿਬ! ਆਰਸੀ ਪਰਿਵਾਰ ਵੱਲੋਂ ਨਿੱਘੀ ਜੀ ਆਇਆਂ ਜੀ.....ਭਵਿੱਖ ਵਿਚ ਵੀ ਹਾਜ਼ਰੀ ਲਵਾ ਕੇ ਧੰਨਵਾਦੀ ਬਣਾਉਂਦੇ ਰਹਿਣਾ ਜੀ.....ਨਵਾਜ਼ਿਸ਼!
ਅਦਬ ਸਹਿਤ
ਤਨਦੀਪ


*******


ਗ਼ਜ਼ਲ



ਉਮਰ ਤਾਂ ਗੁਜ਼ਰੀ ਹੈ ਮੇਰੀ, ਤਿਸ਼ਨਗੀ ਦੇ ਰੂਬਰੂ।


ਲਾਸ਼ ਨੂੰ ਕਿਉਂ ਲੈ ਕੇ ਚੱਲੇ ਹੋ ਨਦੀ ਦੇ ਰੂਬਰੂ



ਦੇਖਿਓ ਮਹਿਸ਼ਰ ਚੋਂ ਵੀ ਬੇਦਾਗ਼ ਮੁੜ ਆਵੇਗਾ ਉਹ,


ਸਭ ਗੁਨਾਹ ਛੋਟੇ ਨੇ ਉਹਦੀ ਸਾਦਗੀ ਦੇ ਰੂਬਰੂ



ਯਾ ਇਲਾਹੀ ਕਿਉਂ ਇਹ ਮੰਜ਼ਰ ਤੈਨੂੰ ਦਹਿਲਾਉਂਦਾ ਨਹੀਂ,


ਮੌਤ ਰੱਖ ਦਿੰਦੇ ਨੇ ਜਦ ਉਹ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਰੂਬਰੂ



ਮੰਨ ਲੈਂਦਾ ਹਾਂ ਸਵੇਰਾ ਦੂਰ ਏ ਫਿਰ ਵੀ ਤਾਂ ਕੁਝ,


ਰੌਸ਼ਨੀ ਰਖਣੀ ਪਵੇਗੀ ਇਸ ਬਦੀ ਦੇ ਰੂਬਰੂ



ਕਿਹੜੀ ਮੰਜ਼ਿਲ ਕਿਹੜੇ ਮਕ਼ਸਦ ਬਾਰੇ ਸੋਚਣ ਬਦਨਸੀਬ,


ਜਦ ਕਿ ਜੀਣਾ ਵੀ ਹੈ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਮੁਫ਼ਲਿਸੀ ਦੇ ਰੂਬਰੂ



ਬੋਲਦੇ ਨੇ ਸੱਚ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਆਵੇਗਾ ਫਿਰ ਹੀ ਯਕੀਨ,


ਰਖ ਤਿਰਾ ਕਿਰਦਾਰ ਮੇਰੀ ਸ਼ਾਇਰੀ ਦੇ ਰੂਬਰੂ



ਹਾਦਸੇ ਏਦਾਂ ਗੁਜ਼ਰ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਹੁਣ ਦਿਨ ਰਾਤ ਮੈਂ,


ਮੁਜਰਿਮਾਂ ਵਾਂਗੂ ਖਲੋਵਾਂ ਬੇਬਸੀ ਦੇ ਰੂਬਰੂ



ਕਿੱਧਰੋਂ ਭਾਬੜ ਮਚੇ ਸਨ ਕਿਸ ਤਰਾਂ ਜੰਗਲ ਸੜੇ,


ਦੇਖ ਇਹ ਕਿੱਸਾ ਨਾ ਛੇੜੀਂ ਵੰਝਲੀ ਦੇ ਰੂਬਰੂ


*****


ਗ਼ਜ਼ਲ
ਤਿੜਕੇ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਸਹਿਮੇ ਚਿਹਰੇ ਬਿਖਰੇ ਮੰਜ਼ਰ ਦਿਸਦੇ ਨੇ
ਅੱਲ੍ਹਾ ਬਖ਼ਸ਼ੇ ਖ਼ਾਬ ਅਜੇਹੇ ਮੈਨੂੰ ਅਕਸਰ ਦਿਸਦੇ ਨੇ

ਖ਼ੌਫ਼ ਜਿਹਾ ਆਉਂਦਾ ਏ ਮੈਨੂੰ ਮਦਰੱਸੇ ਦੇ ਰਾਹਾਂ ਚੋਂ,
ਬਾਲਾਂ ਦੇ ਬਸਤੇ ਵਿੱਚ ਪੁਸਤਕ ਦੀ ਥਾਂ ਖ਼ੰਜਰ ਦਿਸਦੇ ਨੇ

ਕਾਲੀ ਬੋਲ਼ੀ ਰਾਤ ਸਰਾਪੀ ਪੌਣ ਚਿਰਾਗ਼ਾਂ ਦੀ ਹੋਣੀ,
ਰੋਵਾਂ ਜਦ ਵੀ ਛੱਬੀ ਸਾਲ ਪੁਰਾਣੇ ਚਿੱਤਰ ਦਿਸਦੇ ਨੇ

ਖ਼ੁਦ ਚੀਚੀ ਨੂੰ ਖ਼ੂਨ ਲਗਾ ਕੇ ਹੋਣ ਸ਼ੁਮਾਰ ਸ਼ਹੀਦਾਂ ਵਿੱਚ,
ਉਹ ਜਿਹਨਾਂ ਨੂੰ ਜ਼ਖ਼ਮ ਅਸਾਡੇ ਕੂੜ ਚਲਿੱਤਰ ਦਿਸਦੇ ਨੇ

ਇਹ ਕੀ ਅਜਬ ਤਮਾਸ਼ਾ ਗ਼ਾਫ਼ਿਲ ,ਵਹਿਣ ਕਸੂਤਾ ਵਹਿੰਦਾ ਹੈ,
ਇੱਕ ਨਦੀ ਦਾ ਪਾਣੀ ਭਰਦੇ ਸੱਤ ਸਮੁੰਦਰ ਦਿਸਦੇ ਨੇ


******


ਗ਼ਜ਼


ਜਿਹਦੇ ਹਿੱਸੇ ਨਾ ਇਕ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਆਵੇ
ਉਸ ਵਿਚਾਰੇ ਨੂੰ ਚੈਨ ਕੀ ਆਵੇ

ਮੈਂ ਵੀ ਸਹਰਾ ਹਾਂ ਮੈਂ ਵੀ ਪਿਆਸਾ ਹਾਂ,
ਮੇਰੀ ਖ਼ਾਤਿਰ ਵੀ ਇਕ ਨਦੀ ਆਵੇ

ਮੇਰੇ ਰੱਬਾ ਮੇਰੀ ਗੁਜ਼ਾਰਿਸ਼ ਹੈ,
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਾਂਗ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਆਵੇ

ਮੇਰੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਵੀ ਪੈਰ ਪਾ ਤਾਂ ਜੋ,
ਮੇਰੇ ਘਰ ਵਿਚ ਵੀ ਰੌਸ਼ਨੀ ਆਵੇ

ਇਸਨੂੰ ਭੁਲਣਾ ਕਹਾਂ ਕਿ ਯਾਦ ਕਹਾਂ,
ਯਾਦ ਉਹ ਜੇ ਕਦੀ ਕਦੀ ਆਵੇ

ਤੇਰੀ ਬੁੱਕਲ ,ਚ ਹੋਵੇ ਸਿਰ ਮੇਰਾ,
ਮੈਨੂੰ ਹਿਚਕੀ ਜੇ ਆਖ਼ਰੀ ਆਵੇ

ਕਿੰਨਾ ਵੱਡਾ ਮਜ਼ਾਕ ਹੈ ਰੱਬ ਦਾ,
ਮੌਤ ਖ਼ਾਤਰ ਹੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਆਵੇ

ਲਗਦੈ ਜੋਗੀ ਬਣਾ ਕੇ ਛੱਡੇਗੀ,
ਮਹਿਕ ਤੇਰੇ ਚੋਂ ਹੀਰ ਦੀ ਆਵੇ

ਦਾਣਾ ਪਾਣੀ ਵਤਨ ਚੋਂ ਉਠ ਚਲਿਆ,
ਮੇਰੇ ਖ਼ਾਬਾਂ ਚ ਇਕ ਪਰੀ ਆਵੇ
******



ਗ਼ਜ਼ਲ


ਧੁੰਦਲੇ-ਵੁੰਦਲੇ ਅੱਖਰ ਵੱਖਰ


ਚਿੱਤਰ ਵਿੱਤਰ ਪੱਤਰ ਵੱਤਰ



ਵੋਟਾਂ-ਸ਼ੋਟਾਂ ਚੱਕਰ -ਵੱਕਰ


ਮਸਜਿਦ-ਮੁਸਜਦ ਮੰਦਰ-ਸ਼ੰਦਰ



ਮਾਪੇ ਭੁੱਖੇ, ਖਾਣ ਕਪੁੱਤਰ,


ਪੀਜ਼ੇ-ਵੀਜ਼ੇ ਬਰਗਰ-ਸ਼ਰਗਰ



ਹਿਜਰ ਦੇ ਮਾਰੇ ਨੂੰ ਕਦ ਭਾਉਂਦੇ


ਬਿਸਤਰ-ਵੁਸਤਰ, ਨੀਂਦਰ ਸ਼ੀਂਦਰ



ਪਿਆਸੇ ਕਾਂ ਨੂੰ ਹੁਣ ਨਾ ਲੱਭਦੇ,


ਗਾਗਰ-ਵਾਗਰ ਕੰਕਰ-ਵੰਕਰ



ਚੰਗੇ ਅਮਲਾਂ ਬਾਝ ਅਕਾਰਥ,


ਜਾਗੇ-ਵਾਗੇ ਲੰਗਰ-ਸ਼ੰਗਰ



ਮੌਜਾਂ ਲੁਟਦੇ ਜੇ ਬਣ ਜਾਂਦੇ,


ਬਾਬੇ-ਬੂਬੇ ਲੀਡਰ-ਸ਼ੀਡਰ



ਸਤਿਆ ਬੰਦਾ ਮਾਰ ਹੀ ਬਹਿੰਦੈ,


ਨਾਰਾ-ਵਾਰਾ ਛਿੱਤਰ -ਛੁੱਤਰ



ਸ਼ਾਇਰ ਦੇ ਝੂੰਗੇ ਚੋਂ ਖਾਵਣ,


ਛਾਪਕ-ਛੂਪਕ ਸਿੰਗਰ-ਵਿੰਗਰ



ਮੁਕ ਜਾਵਣ ਤਾਂ ਚੰਗੈ ਗ਼ਾਫ਼ਿਲ,


ਮਸਲੇ-ਵਸਲੇ ਦੁੱਸਰ-ਤਿੱਸਰ





Thursday, August 18, 2011

ਬਰਜਿੰਦਰ ਚੌਹਾਨ - ਆਰਸੀ 'ਤੇ ਖ਼ੁਸ਼ਆਮਦੀਦ - ਗ਼ਜ਼ਲ

ਆਰਸੀ 'ਤੇ ਖ਼ੁਸ਼ਆਮਦੀਦ
ਸਾਹਿਤਕ ਨਾਮ: ਬਰਜਿੰਦਰ ਚੌਹਾਨ
ਅਜੋਕਾ ਨਿਵਾਸ: ਨਵੀਂ ਦਿੱਲੀ, ਇੰਡੀਆ

ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕਿਤਾਬਾਂ: ਗ਼ਜ਼ਲ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ' ਪੌਣਾਂ ਉੱਤੇ ਦਸਤਖ਼ਤ (ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ 1995 ਤੇ ਦੂਜੀ ਵਾਰ 2000 ਵਿਚ) ਛਪ ਚੁੱਕਿਆ ਹੈ। ਦੂਜਾ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਆਉਂਦੇ ਸਾਲ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਛਪਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹੈ।


----
ਦੋਸਤੋ! ਅੱਜ ਨਵੀਂ ਦਿੱਲੀ ਵਸਦੇ ਸੁਪ੍ਰਸਿੱਧ ਗ਼ਜ਼ਲਗੋ ਜਨਾਬ ਬਰਜਿੰਦਰ ਚੌਹਾਨ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਹਾਲ ਹੀ ਵਿਚ ਫੇਸਬੁੱਕ
ਤੇ ਸੰਪਰਕ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੇਰੀ ਬੇਨਤੀ ਦਾ ਮਾਣ ਰੱਖਦਿਆਂ ਆਪਣੀ ਇਕ ਤਾਜ਼ਾ ਅਤੇ ਬੇਹੱਦ ਖ਼ੂਬਸੂਰਤ ਗ਼ਜ਼ਲ ਆਰਸੀ ਬਲੌਗ ਲਈ ਭੇਜੀ ਹੈ। ਮੈਂ ਕਈ ਸਾਲਾਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਸ਼ਾਇਰ ਸਾਹਿਬਾਨ ਦੀ ਹਾਜ਼ਰੀ ਇਸ ਬਲੌਗ ਤੇ ਲਵਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਚ ਚੌਹਾਨ ਸਾਹਿਬ ਦਾ ਨਾਮ ਵੀ ਸ਼ਾਮਿਲ ਹੈ। ਮੈਂ ਚੌਹਾਨ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਤਹਿ ਦਿਲੋਂ ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰ ਹਾਂ। ਸਮੂਹ ਆਰਸੀ ਪਰਿਵਾਰ ਵੱਲੋਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਖ਼ੁਸ਼ਆਮਦੀਦ ਆਖਦਿਆਂ, ਅੱਜ ਦੀ ਪੋਸਟ ਚ ਇਸ ਗ਼ਜ਼ਲ ਨੂੰ
ਚ ਸ਼ਾਮਿਲ ਕਰਦਿਆਂ, ਦਿਲੀ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕਰ ਰਹੀ ਹਾਂ....ਪੂਰਨ ਆਸ ਹੈ ਕਿ ਚੌਹਾਨ ਸਾਹਿਬ ਭਵਿੱਖ ਵਿਚ ਵੀ ਹਾਜ਼ਰੀ ਅਤੇ ਸੁਝਾਵਾਂ ਨਾਲ਼ ਸਾਡਾ ਮਾਣ ਵਧਾਉਂਦੇ ਰਹਿਣਗੇ...ਬਹੁਤ-ਬਹੁਤ ਸ਼ੁਕਰੀਆ ਜੀ!
ਅਦਬ ਸਹਿਤ
ਤਨਦੀਪ


*****


ਗ਼ਜ਼ਲ
ਮਿਟੀ ਪਹਿਚਾਨ ਰੰਗਾਂ ਦੀ ਤੇ ਹਰ ਮੰਜ਼ਰ ਫ਼ਨਾਹ ਹੋਇਆ
ਅਜੇਹੀ ਰਾਤ ਹੈ ਉਤਰੀ ਦਿਸੇ ਸਭ ਕੁਝ ਸਿਆਹ ਹੋਇਆ

ਰਹੀ ਬੇਚੈਨ ਭਾਵੇਂ ਰੂਹ ਹਮੇਸ਼ਾ ਏਸ ਦੇ ਅੰਦਰ,
ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਫੇਰ ਵੀ ਇਹ ਜਿਸਮ ਦਾ ਚੋਲ਼ਾ ਨਾ ਲਾਹ ਹੋਇਆ

ਯਕੀਨਨ ਹਸ਼ਰ ਮੇਰਾ ਵੀ ਉਹੀ ਹੋਣਾ ਹੈ ਆਖ਼ਰ ਨੂੰ,
ਕਦੇ ਚੁਣਿਆ ਸੀ ਜੋ ਸੁਕਰਾਤ ਨੇ ਹੁਣ ਮੇਰਾ ਰਾਹ ਹੋਇਆ

ਤੇਰੇ ਦਰਬਾਰ ਵਿਚ ਫ਼ਰਿਆਦ ਕੀ ਕਰੀਏ ਕਿ ਏਥੇ ਤਾਂ,
ਕਦੇ ਹੱਸਣਾ ਗੁਨਾਹ ਹੋਇਆ ਕਦੇ ਰੋਣਾ ਗੁਨਾਹ ਹੋਇਆ

ਕਦੇ ਜੇ ਅਕਲ ਦੀ ਵੀ ਗੱਲ ਸੁਣੀ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਚੰਗਾ ਸੀ,
ਸੁਣੀ ਪਰ ਮੈਂ ਸਦਾ ਦਿਲ ਦੀ ਤੇ ਆਖ਼ਰ ਨੂੰ ਤਬਾਹ ਹੋਇਆ

ਕਈ ਮਾਸੂਮ ਰੀਝਾਂ ਰੋਜ਼ ਇਸ ਅੰਦਰ ਜ਼ਿਬਾਹ ਹੁੰਦੀਆਂ,
ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਵੀ ਜਿਵੇਂ ਰੀਝਾਂ ਦੀ ਕੋਈ ਕ਼ਤਲਗਾਹ ਹੋਇਆ




ਪਰਵੇਜ਼ ਸੰਧੂ - ਸਵੀਨਾ ਦੇ ਨਾਮ 'ਤੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਨ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਵੇਗਾ - ਜ਼ਰੂਰੀ ਸੂਚਨਾ

ਦੋਸਤੋ! ਕੈਲੇਫੋਰਨੀਆ ਵਸਦੀ ਪੰਜਾਬੀ ਦੀ ਅਜ਼ੀਮ ਕਹਾਣੀਕਾਰਾ ਮੈਡਮ ਪਰਵੇਜ਼ ਸੰਧੂ ਹੁਰਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰਚ ਦੀ ਮਹੀਨੇ ਵਿਚ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਸਦਮਾ ਲੱਗਿਆ ਸੀ ਜਦੋਂ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਪਿਆਰੀ ਬੇਟੀ ਸਵੀਨਾ ਸੰਧੂ ਕੈਂਸਰ ਵਰਗੀ ਨਾ-ਮੁਰਾਦ ਬੀਮਾਰੀ ਨਾਲ਼ ਜੂਝਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਫ਼ਾਨੀ ਦੁਨੀਆਂ ਨੂੰ ਅਲਵਿਦਾ ਆਖ ਗਈ ਸੀ। ਪਰਵੇਜ਼ ਦੀਦੀ ਦੁਬਾਰਾ ਸਾਹਿਤ ਅਤੇ ਸਾਹਤਿਕ ਦੋਸਤਾਂ ਨਾਲ਼ ਜੁੜ ਰਹੇ ਨੇ, ਸਾਡੇ ਲਈ ਇਹ ਬੜੀ ਹੀ ਸਕੂਨ ਵਾਲ਼ੀ ਗੱਲ ਹੈ।
...........
ਹੁਣ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਇਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਵਧੀਆ ਫ਼ੈਸਲਾ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਮੈਨੂੰ ਉਹਨਾਂ
ਤੇ ਹੋਰ ਵੀ ਫ਼ਖ਼ਰ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਦੱਸਣਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਸਮਝਦੀ ਹਾਂ ਕਿ ਪਿਆਰੀ ਸਵੀਨਾ ਨੂੰ ਵੀ ਲਿਖਣ ਦਾ ਸ਼ੌਕ ਸੀ ਆਪਣੇ ਸਕੂਲ ਦੇ ਅਖ਼ਬਾਰਾਂ ਵਿਚ ਆਮ ਲਿਖਿਆ ਕਰਦੀ ਸੀ ਤੇ ਦੀਦੀ ਕੋਲ਼ ਕੁਝ ਹੋਰ ਵੀ ਲਿਖਿਆ ਪਿਆ ਹੈ ਜੋ ਉਹ ਅਜੇ ਪੜ੍ਹ ਨਹੀਂ ਸਕੇ। ਪਰਵੇਜ਼ ਦੀਦੀ, ਸਵੀਨਾ ਦਾ ਨਾਂ ਸਾਹਿਤ ਵਿਚ ਜਿਉਂਦਾ ਰੱਖਣ ਲਈ ਇੱਕ ਪਬਲੀਕੇਸ਼ਨ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨ ਦੀ ਸੋਚ ਰਹੇ ਹਨ ਜੋ ਸਵੀਨਾ ਦੇ ਨਾਂ ਹੋਵੇਗਾ, ਪਰ ਉਸਦਾ ਸਾਰਾ ਕੰਮ ਇੰਡੀਆ ਵਿਚ ਹੋਵੇਗਾ।

.........
ਇਸ ਲੜੀ ਤਹਿਤ
ਸਿਰਫ਼ ਉਹਨਾਂ ਲੇਖਕਾਂ ਦੀਆਂ ਇੱਕ ਜਾਂ ਦੋ ਕਿਤਾਬਾਂ ਸਾਲ ਵਿਚ ਛਾਪੀਆਂ ਜਾਣਗੀਆਂ ਜੋ ਕਿਸੇ ਕਾਰਣ ਕਿਤਾਬ ਛਪਵਾ ਨਹੀ ਸਕਦੇ, ਪਰ ਪਹਿਲੀਆਂ ਕੁਝ ਕਿਤਾਬਾਂ ਜੋ ਸਵੀਨਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਨ ਦੇ ਨਾਂ ਹੇਠ ਛਾਪੀਆਂ ਜਾਣਗੀਆਂ ਉਹ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਆਪਣੀ ਪਸੰਦ ਦੇ ਸ਼ਾਇਰਾਂ ਜਾਂ ਲੇਖਕਾਂ ਦੀਆਂ ਹੋਣਗੀਆਂ ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਹਨਾਂ ਲੇਖਕਾਂ ਦੀਆਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਛਾਪੀਆਂ ਜਾਣਗੀਆਂ, ਜੋ ਆਰਥਿਕ ਤੰਗੀ ਕਰਕੇ ਆਪਣਾ ਵਰਕ ਛਪਵਾ ਨਹੀਂ ਸਕੇ।
..........
ਜਲਦੀ ਹੀ ਇਸ ਬਾਰੇ ਬਹੁਤੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਅਸੀਂ ਆਰਸੀ ਬਲੌਗ ਅਤੇ ਆਰਸੀ ਕਲੱਬ ਦੀ ਫੇਸਬੁੱਕ ਵਾੱਲ
ਤੇ ਸਾਂਝੀ ਕਰਾਂਗੇ ਜੀ। ਮੈ ਪਰਵੇਜ਼ ਦੀਦੀ ਦੇ ਇਸ ਨੇਕ ਫ਼ੈਸਲੇ ਤੇ ਫੁੱਲ ਚੜ੍ਹਾਉਂਦਿਆਂ ਸਮੂਹ ਆਰਸੀ ਪਰਿਵਾਰ ਵੱਲੋਂ ਹਰ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਹਿਯੋਗ ਦਾ ਵਾਅਦਾ ਕਰਦੀ ਹਾਂ। ਬਹੁਤ-ਬਹੁਤ ਸ਼ੁਕਰੀਆ ਜੀ।

ਅਦਬ ਸਹਿਤ
ਤਨਦੀਪ ਤਮੰਨਾ


*********


ਉਂਜ ਬਦਲਿਆ ਤਾਂ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ


ਨਜ਼ਮ



ਉਂਜ ਬਦਲਿਆ ਤਾਂ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ


ਸੂਰਜ ਵੀ ਚੜ੍ਹਦਾ ਹੈ



ਹਵਾ ਵੀ ਚਲਦੀ ਹੈ


ਫੁੱਲਾਂ ਦੇ ਖਿੜਨ ਦੀ ਖ਼ਬਰ ਵੀ ਸੁਣੀ ਹੈ



ਉਂਜ ਬਦਲਿਆ ਤਾਂ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ


ਲੋਕ ਸੜਕਾਂ ਤੇ ਵੀ ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਂਗ ਹੀ ਤੁਰੇ ਫਿਰਦੇ ਨੇ



ਗੁਆਂਢੀਆਂ ਦੇ ਬੱਚੇ ਵੀ ਉਂਜ ਹੀ ਕਿਲਕਾਰੀਆਂ ਮਾਰਦੇ ਨੇ


ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਘਰਾਂ ਚੋਂ ਕਦੀ ਕਦੀ ਹਾਸੇ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਵੀ ਮੇਰੇ ਕੰਨੀ ਪੈ ਜਾਂਦੀ ਆ



ਉਂਜ ਬਦਲਿਆ ਤਾਂ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ


ਸੂਰਜ ਵੀ ਢਲ਼ਦਾ ਹੈ



ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਘਰਾਂ ਵਾਂਗ ਮੇਰੇ ਘਰ ਵੀ ਚੁੱਲ੍ਹਾ ਬਲ਼ਦਾ ਹੈ


ਢਿੱਡ ਭਰਨ ਦੇ ਵਸੀਲੇ ਕੀਤੇ ਜਾਂਦੇ ਨੇ



ਉਂਜ ਬਦਲਿਆ ਤਾਂ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ


ਛਿਪਦੇ ਸੂਰਜ ਦੀ ਲਾਲੀ ਤੇ


ਤਾਰਿਆਂ ਦੀ ਲੋਅ ਵੀ ਸ਼ਾਇਦ ਪਹਿਲਾਂ ਵਰਗੀ ਹੋਵੇ


ਰਾਤ ਵੀ ਆਪਣੇ ਸਮੇਂ ਨਾਲ ਆਉਂਦੀ ਹੈ


ਤੇ ਦਿਨ ਵੀ ਸੂਰਜ ਦੀਆਂ ਕਿਰਨਾ ਨਾਲ ਉੱਗ ਆਉਂਦਾ ਹੈ


ਉਂਜ ਬਦਲਿਆ ਤਾਂ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ



ਸੂਰਜ ਦੀਆਂ ਕਿਰਨਾਂ ਨਾਲ ਤੇਰੇ ਕਮਰੇ ਦਾ ਪਰਦਾ ਵੀ ਖੁੱਲ੍ਹਦਾ ਹੈ


ਹਵਾ ਦਾ ਇੱਕ ਸੁਨੇਹਾ ਜਿਹਾ ਵੀ ਆਉਂਦਾ ਹੈ


ਸੂਰਜ ਢਲ਼ਦਿਆਂ ਤੇਰੀ


ਖਿੜਕੀ ਚੋਂ ਕੁਝ ਉਦਾਸ ਜਿਹੀ ਰੌਸ਼ਨੀ ਵੀ ਝਾਤ ਪਾ ਜਾਂਦੀ ਹੈ


ਉਂਜ ਬਦਲਿਆ ਤਾਂ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ


ਪਰ ਫੇਰ ਵੀ ਸੜਕਾਂ ਤੇ ਤੁਰੇ ਫਿਰਦੇ


ਚਿਹਰਿਆਂ ਵਿੱਚ ਤੇਰਾ ਚਿਹਰਾ ਨਹੀਂ ਦਿਸਦਾ


ਗੁਆਂਢੀਆਂ ਦੇ ਘਰਾਂ ਚੋਂ ਆਉਂਦੇ ਹਾਸੇ


ਤੇਰੇ ਹਾਸੇ ਦੀ ਗੂੰਜ ਨਹੀ ਆਉਂਦੀ


ਮੇਰੇ ਘਰ ਬਲ਼ਦੇ ਚੁੱਲ੍ਹੇ ਚ ਤੇਰੇ ਲਈ ਕੁਝ


ਪੱਕਣ ਦੀ ਫਰਮਾਇਸ਼ ਨਹੀ ਆਉਂਦੀ



ਹੁਣ ਰਾਤ ਆਉਂਦੀ ਤਾਂ ਆਪਣੇ ਸਮੇਂ ਨਾਲ ਪਰ


ਅੱਜ ਕੱਲ ਰਾਤ ਲੰਬੀ ਤੇ ਦਿਨ ਮੁੱਕਣ ਚ ਨਹੀ ਆਉਂਦੇ



ਹੁਣ ਹਵਾ ਰੁਮਕਦੀ ਨਹੀ ਲਗਦੀ


ਹੁਣ ਹਵਾ ਦਾ ਬੁੱਲਾ ,


ਫੁੱਲਾਂ ਦਾ ਖਿੜਨਾ


ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਹੱਸਣਾ



ਤਾਰਿਆਂ ਦਾ ਚਮਕਣਾ


ਦਿਨ ਚੜ੍ਹਨਾ ਜਾਂ ਦਿਨ ਦਾ ਢਲਨਾ



ਪਹਿਲਾਂ ਜਿਹਾ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਲਗਦਾ



ਉਂਜ ਲੋਕ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ ਕਿ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਬਦਲਿਆ



ਪਰ ਪਤਾ ਨਹੀ ਕਿਉਂ ਤੇਰੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ


ਤਾਰਿਆਂ ਚ ਚਮਕ ਨਹੀਂ ਰਹੀ



ਫੁੱਲਾਂ ਚ ਮਹਿਕ ਨਹੀਂ ਰਹੀ


ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਚ ਸਾਹ ਨਹੀਂ ਰਹੇ



ਉਂਜ ਬਦਲਿਆ ਤਾਂ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ


ਪਰ " ਸ਼ੀਨੇ " ਤੇਰੇ ਬਿਨਾ ਸੱਚਮੁੱਚ


ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਚ ਸਾਹ ਨਹੀਂ ਰਹੇ