ਗ਼ਜ਼ਲਅਸਾਸਾ1 ਇਸ ਜਹਾਂ ਕਾ ਹੈ ਫ਼ਕਤ2 ਇਨਸਾਨ ਕਾ ਮਾਜ਼ੀ।
ਵਗਰਨਾ ਇਸ ਕਾ ਮੁਸਤਕਬਿਲ3 ਹੀ ਕਿਆ ਔਰ ਇਸ ਕਾ ਕਿਆ ਮਾਜ਼ੀ।
-----
ਸ਼ਰੀਕੇ ਗ਼ਮ ਅਗਰ ਹੈ ਵੋ ਮੇਰਾ ਤੋ ਇਸ ਮੇਂ ਕਿਆ ਹੈਰਤ,
ਕਿ ਮੇਰਾ ਔਰ ਉਸ ਕਾ ਤੋ ਰਹਾ ਹੈ ਏਕ ਸਾ ਮਾਜ਼ੀ।
-----
ਮੈਂ ਹੋ ਕਰ ਗ਼ਮਜ਼ਦਾ ਮਾਜ਼ੀ ਸੇ ਕੁਛ ਭੀ ਸੀਖ ਕਬ ਪਾਇਆ,
ਮਗਰ ਕੁਛ ਪੂਛਤਾ ਤੋ ਮੁਝ ਕੋ ਦੇਤਾ ਮਸ਼ਵਰਾ ਮਾਜ਼ੀ।
-----
ਅਬ ਉਨ ਲੋਗੋਂ ਕੋ ਮੁਸਤਕਬਿਲ ਸੇ ਸ਼ਿਕਵਾ ਹੋ ਤੋ ਕਿਆ, ਆਖ਼ਿਰ,
ਹਮੇਸ਼ਾ ਹੀ ਜਿਨ੍ਹੇ ਲਗਤਾ ਹੋ ਅਪਨਾ ਗ਼ਮਜ਼ਦਾ4 ਮਾਜ਼ੀ।
-----
ਅਭੀ ਕੁਛ ਔਰ ਜੀਨਾ ਥਾ ਵਹੀ ਲਮਹਾ ਮੁਝੇ ਲੇਕਿਨ,
ਫਿਸਲ ਕਰ ਹਾਥ ਸੇ ਮੇਰੇ ਵੋ ਲਮਹਾ ਬਨ ਗਿਆ ਮਾਜ਼ੀ।
-----
ਰੁਲਾਤਾ ਹੈ ਮੁਝੇ ਅਕਸਰ ਵੋ ਜਬ ਭੀ ਯਾਦ ਆਤਾ ਹੈ,
ਤੋ ਗਾਹੇ5 ਗੁਦਗੁਦਾਤਾ6 ਹੈ ਮੁਝੇ ਆਕਰ ਮੇਰਾ ਮਾਜ਼ੀ।
-----
ਅਗਰ ਯੇ ਲਮਹਾ-ਏ-ਮੌਜੂਦ7 ਹੀ ਮੇਰਾ ਸੰਵਰ ਜਾਏ,
ਤੋ ਬਨ ਜਾਏਗਾ ਅਪਨੇ ਆਪ ਹੀ ਮੇਰਾ ਨਯਾ ਮਾਜ਼ੀ।
-----
ਮੁਝੇ ਯੇ ਲਮਹਾ-ਏ-ਮਖ਼ਸੂਸ8 ਜੀਨਾ ਹੈ ਕਿ, ਰਹਿਨੇ ਦੋ,
ਯੇ ਮੁਸਤਕਬਿਲ ਕਾ ਅੰਦੇਸ਼ਾ ਯਾ ਵੋ ਉਲਝਾ ਹੁਆ ਮਾਜ਼ੀ।
*****
ਔਖੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੇ ਅਰਥ: 1. ਸੰਪਤੀ 2. ਸਿਰਫ਼ 3. ਭਵਿੱਖ 4. ਦੁਖੀ 5. ਕਦੇ ਕਦੇ 6. ਹਸਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ, ਕੁਤਕਤਾਰੀਆਂ 7. ਹੁਣ ਦਾ ਪਲ 8. ਖ਼ਾਸ ਪਲ
*****
ਗ਼ਜ਼ਲ ਮੂਲ ਉਰਦੂ ਤੋਂ ਪੰਜਾਬੀ ਲਿਪੀਅੰਤਰ: ਸੁਰਿੰਦਰ ਸੋਹਲ
No comments:
Post a Comment