ਸਾਹਿਤਕ ਨਾਮ:ਨਰਿੰਦਰ ਭਾਗੀ ‘ਬਰਹਮ’
ਅਜੋਕਾ ਨਿਵਾਸ: ਵੈਨਕੂਵਰ, ਕੈਨੇਡਾ
ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕਿਤਾਬਾਂ: ਸੰਨ 2000 ਵਿਚ ਗ਼ਜ਼ਲ-ਸੰਗ੍ਰਹਿ ‘ਖ਼ਲਿਸ਼’ ( ਉਰਦੂ ਗ਼ਜ਼ਲਾਂ ਹਿੰਦੀ ਲਿਪੀਅੰਤਰ ‘ਚ ) ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਹੋ ਚੁੱਕਿਆ ਹੈ।
ਅਜੋਕਾ ਨਿਵਾਸ: ਵੈਨਕੂਵਰ, ਕੈਨੇਡਾ
ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕਿਤਾਬਾਂ: ਸੰਨ 2000 ਵਿਚ ਗ਼ਜ਼ਲ-ਸੰਗ੍ਰਹਿ ‘ਖ਼ਲਿਸ਼’ ( ਉਰਦੂ ਗ਼ਜ਼ਲਾਂ ਹਿੰਦੀ ਲਿਪੀਅੰਤਰ ‘ਚ ) ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਹੋ ਚੁੱਕਿਆ ਹੈ।
ਦੋਸਤੋ! ਆਰਸੀ ਦੀ ਅੱਜ ਦੀ ਪੋਸਟ ‘ਚ ਸਾਡੇ ਲੋਕਲ ਸ਼ਾਇਰ ਜਨਾਬ ਨਰਿੰਦਰ ਭਾਗੀ ‘ਬਰਹਮ’ ਸਾਹਿਬ ਦੀਆਂ ਉਰਦੂ ਗ਼ਜ਼ਲਾਂ ਸ਼ਾਮਿਲ ਕਰਨ
ਜਾ ਰਹੀ ਹਾਂ...ਹੁਣ ਤੱਕ ਭਾਗੀ ਸਾਹਿਬ ਨੂੰ ਸਿਰਫ਼ ਦੋ ਮੁਸ਼ਾਇਰਿਆਂ ‘ਚ ਸੁਣਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਮੈਂ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਸ਼ਾਇਰੀ ਅਤੇ ਅਤਿ ਖ਼ੂਬਸੂਰਤ
ਤਰੰਨੁਮ ਦੀ ਕਾਇਲ ਹੋ ਗਈ ਹਾਂ....ਹਰ ਵਾਰ ਹਾਲ ਵਿਚ ਮੁਕੱਰਰ..ਮੁਕੱਰਰ ਦੀਆਂ ਆਵਾਜ਼ਾਂ ਗੂੰਜਦੀਆਂ
ਸੁਣੀਆਂ.... ਇਕ ਮੁਸ਼ਾਇਰੇ ‘ਚ..ਮੁਸ਼ਾਇਰਾ ਖ਼ਤਮ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਅਸੀਂ ਕੁਝ ਦੋਸਤ ਉਨਾਂ ਨੂੰ ਰਾਤ
ਦੇ ਬਾਰਾਂ ਵਜੇ ਤੱਕ ਬਹਿ ਕੇ ਸੁਣਦੇ ਰਹੇ। ਬੜੇ ਦਿਨਾਂ ਤੋਂ ਤਮੰਨਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਹਾਜ਼ਰੀ ਵੀ
ਆਰਸੀ ‘ਤੇ ਜ਼ਰੂਰ ਲੱਗੇ...ਭਾਗੀ
ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਸ਼ਾਇਰੀ ‘ਚ
ਤੁਸੀਂ ਗ਼ਜ਼ਲ ਦੇ ਇਕ ਤੋਂ ਵੱਧ ਇਕ ਖ਼ੂਬਸੂਰਤ ਰੰਗ ਅਤੇ ਅੰਦਾਜ਼ ਵੇਖੋਗੇ...ਆਰਸੀ ਪਰਿਵਾਰ ‘ਚ ਖ਼ੁਸ਼ਆਮਦੀਦ ਭਾਗੀ ਸਾਹਿਬ...:) ਅਦਬ
ਸਹਿਤ - ਤਨਦੀਪ
*****
ਗ਼ਜ਼ਲ
ਦੋਸਤ ਕਹਤੇ ਹੋ ਤੋ ਫਿਰ ਹਾਥ ਛੁੜਾਯਾ ਨ ਕਰੋ।
ਅਸ਼ਕ਼ ਆਖੋਂ ਮੇਂ, ਤੜਪ ਦਿਲ ਮੇਂ ਛੁਪਾਯਾ ਨ ਕਰੋ।
ਅਪਨੀ ਸੂਰਤ ਕੋ ਕਭੀ ਮੇਰੀ ਨਜ਼ਰ ਸੇ ਦੇਖੋ,
ਅਪਨੀ ਸੂਰਤ ਕੋ ਕਭੀ ਮੇਰੀ ਨਜ਼ਰ ਸੇ ਦੇਖੋ,
ਮੁਝ ਪੇ ਇਲਜ਼ਾਮ ਬਹਕਨੇ ਕਾ ਲਗਾਯਾ ਨ ਕਰੋ।
ਜਾਨੇ ਕਿਸ ਯਾਦ ਕੇ ਦਾਮਨ ਮੇਂ ਹੋ, ਕਯਾ ਦਰਦ ਛੁਪਾ,
ਅਪਨੇ ਮਾਜ਼ੀ ਕੋ ਸਦਾ ਦੇ ਕੇ ਬੁਲਾਯਾ ਨ ਕਰੋ।
ਮਾਂਗਨਾ ਹੈ ਜੋ ਖ਼ੁਦਾ ਸੇ, ਤੋ ਖ਼ੁਦਾ ਕੋ ਮਾਂਗੋ,
ਯੂੰ ਹੀ ਹਰ ਸ਼ੈ ਕੇ ਲੀਯੇ ਹਾਥ ਉਠਾਯਾ ਨ ਕਰੋ।
ਕਹੀਂ ਖੋ ਜਾਓ ਨ ਤੁਮ ਰਿਸ਼ਤੋਂ ਕੀ ਤਾਰੀਕ਼ੀ ਮੇਂ,
ਹਰ ਅੰਧੇਰੇ ਕੇ ਲੀਯੇ ਖ਼ੁਦ ਕੋ ਜਲਾਯਾ ਨ ਕਰੋ।
ਸਿਰਫ਼ ਇਨਸਾਨ ਹੈਂ ਹਮ, ਵਹ ਭੀ ਅਗਰ ਬਨ ਪਾਏਂ,
ਹਰ ਅੰਧੇਰੇ ਕੇ ਲੀਯੇ ਖ਼ੁਦ ਕੋ ਜਲਾਯਾ ਨ ਕਰੋ।
ਸਿਰਫ਼ ਇਨਸਾਨ ਹੈਂ ਹਮ, ਵਹ ਭੀ ਅਗਰ ਬਨ ਪਾਏਂ,
ਹਮ ਸੇ ਉਮੀਦ ਫ਼ਰਿਸ਼ਤੋਂ ਕੀ ਲਗਾਯਾ ਨ ਕਰੋ।
ਤੁਮ ਤਮਾਸ਼ਾ ਹੀ ਨ ਬਨ ਜਾਓ, ਜਹਾਂ ਮੇਂ ‘ਬਰਹਮ’
ਅਪਨਾ ਹਰ ਜ਼ਖ਼ਮ ਜ਼ਮਾਨੇ ਕੋ ਦਿਖਾਯਾ ਨ ਕਰੋ।
ਤੁਮ ਤਮਾਸ਼ਾ ਹੀ ਨ ਬਨ ਜਾਓ, ਜਹਾਂ ਮੇਂ ‘ਬਰਹਮ’
ਅਪਨਾ ਹਰ ਜ਼ਖ਼ਮ ਜ਼ਮਾਨੇ ਕੋ ਦਿਖਾਯਾ ਨ ਕਰੋ।
======
ਗ਼ਜ਼ਲ
ਕੋਈ ਸਮਝਾਏ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਕੋ ਯਹ ਹੋਤਾ ਕਯੂੰ ਹੈ?
ਉਮਰ ਕਾ ਕਰਕੇ ਅਹਦ ਕੋਈ, ਬਿਛੜਤਾ ਕਯੂੰ ਹੈ?
ਕੋਈ ਸਮਝਾਏ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਕੋ ਯਹ ਹੋਤਾ ਕਯੂੰ ਹੈ?
ਉਮਰ ਕਾ ਕਰਕੇ ਅਹਦ ਕੋਈ, ਬਿਛੜਤਾ ਕਯੂੰ ਹੈ?
ਜਿਸ ਕੀ ਯਾਦੋਂ ਕੇ ਤਸੱਵੁਰ ਸੇ ਮਹਕ ਆਤੀ ਹੈ,
ਆਜ ਵਹ ਫੂਲ ਗੁਲਿਸਤਾਨ ਸੇ ਗੁਮ ਸਾ ਕਯੂੰ ਹੈ?
ਵਕ਼ਤ ਭਰ ਦੇਤਾ ਹੈ ਹਰ ਜ਼ਖ਼ਮ ਸੁਨਾ ਥਾ, ਲੇਕਿਨ
ਮੇਰਾ ਯਹ ਜ਼ਖ਼ਮ ਸਮੰਦਰ ਸੇ ਭੀ ਗਹਰਾ ਕਯੂੰ ਹੈ?
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨਾਮ ਹੈ ਲਮਹੋਂ ਕੇ ਗੁਜ਼ਰਨੇ ਨਾ ਅਗਰ,
ਮੇਰੀ ਦਹਿਲੀਜ਼ ਪੇ ਫਿਰ ਵਕ਼ਤ ਯਹ ਠਹਰਾ ਕਯੂੰ ਹੈ?
ਮੈਨੇ ਤੋ ਗ਼ਮ ਕੀ ਫ਼ਿਜ਼ਾਓਂ ਮੇਂ ਬੀ ਨਗ਼ਮੇਂ ਬਾਂਟੇ,
ਵਕ਼ਤ ਭਰ ਦੇਤਾ ਹੈ ਹਰ ਜ਼ਖ਼ਮ ਸੁਨਾ ਥਾ, ਲੇਕਿਨ
ਮੇਰਾ ਯਹ ਜ਼ਖ਼ਮ ਸਮੰਦਰ ਸੇ ਭੀ ਗਹਰਾ ਕਯੂੰ ਹੈ?
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨਾਮ ਹੈ ਲਮਹੋਂ ਕੇ ਗੁਜ਼ਰਨੇ ਨਾ ਅਗਰ,
ਮੇਰੀ ਦਹਿਲੀਜ਼ ਪੇ ਫਿਰ ਵਕ਼ਤ ਯਹ ਠਹਰਾ ਕਯੂੰ ਹੈ?
ਮੈਨੇ ਤੋ ਗ਼ਮ ਕੀ ਫ਼ਿਜ਼ਾਓਂ ਮੇਂ ਬੀ ਨਗ਼ਮੇਂ ਬਾਂਟੇ,
ਮੇਰੀ ਖ਼ੁਸ਼ੀਓਂ ਪੇ ਫ਼ਕਤ ਦਰਦ ਕਾ ਪਹਰਾ ਕਯੂੰ ਹੈ?
ਤੂ ਖ਼ੁਦਾ ਹੈ, ਤੂ ਹਰਿਕ ਸ਼ੈ ਕੀ ਖ਼ਬਰ ਰਖਤਾ ਹੈ,
ਤੂ ਖ਼ੁਦਾ ਹੈ, ਤੂ ਹਰਿਕ ਸ਼ੈ ਕੀ ਖ਼ਬਰ ਰਖਤਾ ਹੈ,
ਹਮ ਭੀ ਤੇਰੇ ਹੈਂ ਤੋ ਫਿਰ ਹਮ ਸੇ ਯਹ ਪਰਦਾ ਕਯੂੰ ਹੈ?
======
======
ਗ਼ਜ਼ਲ
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਹੈ ਕਿ ਗੁਜ਼ਰਤੀ ਹੈ ਸਜ਼ਾਓਂ ਕੀ ਤਰਹ।
ਅਬ ਨਹੀਂ ਯਾਦ ਕਿ ਤੁਮ ਆਓਗੇ ਯਾ ਆ ਭੀ ਚੁਕੇ,
ਐਸੇ ਬੈਠਾ ਹੂੰ ਤੇਰੀ ਰਾਹ ਮੇਂ ਰਾਹੋਂ ਕੀ ਤਰਹ।
ਤੂ ਹੈ ਤੋ ਚਾਂਦ ਸਿਤਾਰੋਂ ਸੇ ਮੁਝ ਕੋ ਕਯਾ ਲੇਨਾ,
ਮੇਰੀ ਬਾਹੋਂ ਮੇਂ ਖ਼ੁਦਾਈ ਹੈ ਖ਼ੁਦਾਓਂ ਕੀ ਤਰਹ।
ਮੈਂ ਜੋ ਬਹਤਾ ਹੂੰ ਤੋ ਬਹ ਜਾਨੇ ਦੇ ਤਿਨਕਾ ਤਿਨਕਾ,
ਆ ਬਰਸ ਜਾ ਮੇਰੀ ਦੁਨੀਯਾ ਪੇ ਘਟਾਓਂ ਕੀ ਤਰਹ।
ਇਸ਼ਕ਼ ਮੇਂ ਹੋਤੇ ਹੈਂ ਬਦਨਾਮ ਨਸੀਬੋਂ ਵਾਲੇ,
ਯਹ ਵਹ ਤੋਹਮਤ ਹੈ ਜੋ ਲਗਤੀ ਹੈ ਦੁਆਓਂ ਕੀ ਤਰਹ।
ਪੂਛ ਨ ਇਸ਼ਕ਼ ਮੇਂ ਮਿਤਟ ਜਾਨੇ ਮੇਂ ਕਯਾ ਹੈ ‘ਬਰਹਮ’
ਦੇਖ ਕੁਛ ਰੋਜ਼ ਬਸਰ ਕਰਕੇ ਤਬਾਹੋਂ ਕੀ ਤਰਹ।
=====
ਗ਼ਜ਼ਲ
ਗ਼ਜ਼ਲ
ਰਾਤ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਕਿਨਾਰੇ ਪੇ ਠਹਰ ਜਾਤੀ ਹੈ।
ਦੇਖੀਏ ਵਾਦੇ ਪੇ ਕਿਸ ਰੋਜ਼ ਸਹਰ ਆਤੀ ਹੈ।
ਮੰਜ਼ਿਲੇ-ਉਮਰ ਮੇਂ ਲਾਖੋਂ ਨੇ ਰਹਨੁਮਾਈ ਕੀ,
ਮੰਜ਼ਿਲੇ-ਉਮਰ ਮੇਂ ਲਾਖੋਂ ਨੇ ਰਹਨੁਮਾਈ ਕੀ,
ਕੋਈ ਸਮਝਾ ਨਾ ਕਿ ਹਰ ਰਾਹ ਕਿਧਰ ਜਾਤੀ ਹੈ।
ਜਾਨੇ ਕਯਾ ਹਸ਼ਰ ਤਮੰਨਾ ਕਾ ਮੇਰੀ ਹੋਨਾ ਹੈ,
ਇਕ ਸੂਰਤ ਹੈ ਜੋ ਹਰ ਸ਼ੈ ਮੇਂ ਨਜ਼ਰ ਆਤੀ ਹੈ।
ਤੁਮ ਜੋ ਕਹਤੇ ਹੋ ਕਿ ਰਿਸ਼ਤੇ ਹੈਂ ਦਿਮਾਗ਼ੋਂ ਕਾ ਫ਼ਤੂਰ,
ਯਹ ਹਕ਼ੀਕ਼ਤ ਹੈ ਤੋ ਕਯੂੰ ਆਂਖ ਯੇ ਭਰ ਆਤੀ ਹੈ।
ਕਲ ਜੋ ਆਨਾ ਹੈ ਵਹ ਇਸ ਆਜ ਸੇ ਬੇਹਤਰ ਹੋਗਾ,
ਇਸੀ ਉਮੀਦ ਪੇ ਯਹ ਉਮਰ ਗੁਜ਼ਰ ਜਾਤੀ ਹੈ।
ਜਬ ਕਭੀ ਹਾਥ ਗਯਾ ਦਿਲ ਪੇ ਤੋ ਜਾਨਾ ‘ਬਰਹਮ’,
ਜਬ ਕਭੀ ਹਾਥ ਗਯਾ ਦਿਲ ਪੇ ਤੋ ਜਾਨਾ ‘ਬਰਹਮ’,
ਚੋਟ ਮੁੱਦਤ ਕੀ ਹੈ ਅਕਸਰ ਜੋ ਉਭਰ ਆਤੀ ਹੈ।
======
ਗ਼ਜ਼ਲ
ਐ ਖ਼ੁਦਾ! ਰੂਹ ਪੇ ਰਿਸ਼ਤੋਂ ਕੀ ਹਕ਼ੂਮਤ ਕਯੂੰ ਹੈ?
ਜੋ ਨਾ ਲੋਟੇਂਗੇ ਕਭੀ ਉਨ ਸੇ ਮੋਹਬਤ ਕਯੂੰ ਹੈ?
ਰਾਤ ਢਲਤੀ ਹੈ ਤੋ ਹੋਤਾ ਹੈ ਸਹਰ ਕਾ ਆਨਾ,
ਗ਼ਜ਼ਲ
ਐ ਖ਼ੁਦਾ! ਰੂਹ ਪੇ ਰਿਸ਼ਤੋਂ ਕੀ ਹਕ਼ੂਮਤ ਕਯੂੰ ਹੈ?
ਜੋ ਨਾ ਲੋਟੇਂਗੇ ਕਭੀ ਉਨ ਸੇ ਮੋਹਬਤ ਕਯੂੰ ਹੈ?
ਰਾਤ ਢਲਤੀ ਹੈ ਤੋ ਹੋਤਾ ਹੈ ਸਹਰ ਕਾ ਆਨਾ,
ਮੇਰੀ ਤਕ਼ਦੀਰ ਮੇਂ ਰਾਤੋਂ ਕੀ ਹੀ ਸੋਹਬਤ ਕਯੂੰ ਹੈ?
ਤੂ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਨ ਦੇ, ਮਗਰ ਗ਼ਮ ਤੋ ਬਰਾਬਰ ਸੇ ਬਾਂਟ,
ਤੂ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਨ ਦੇ, ਮਗਰ ਗ਼ਮ ਤੋ ਬਰਾਬਰ ਸੇ ਬਾਂਟ,
ਤੇਰੇ ਕੂਚੇ ਮੇਂ ਭੀ, ਯੇ ਕ਼ਦ ਕੀ ਰਵਾਯਤ
ਕਯੂੰ ਹੈ?
ਆਰਜ਼ੂਓਂ ਕੀ ਅਗਰ ਉਮਰ ਬੜੀ ਹੈ ਹਮ ਸੇ,
ਆਰਜ਼ੂਓਂ ਕੀ ਅਗਰ ਉਮਰ ਬੜੀ ਹੈ ਹਮ ਸੇ,
ਤੋ ਹਮੇਂ ਚਾਹਤ-ਓ-ਹਸਰਤ ਕੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਕਯੂੰ ਹੈ?
ਤੇਰੀ ਕੁਦਰਤ ਮੇਂ ਮੋਹਬਤ ਹੈ, ਵਫ਼ਾ ਹੈ ਯਾ ਰਬ!
ਫਿਰ ਯਹ ਇਨਸਾਨ ਕੋ ਵਹਸ਼ਤ ਕੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਕਯੂੰ ਹੈ?
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਸੁਨਤੇ ਹੈਂ ਈਮਾਨੇ-ਖ਼ੁਦਾ ਹੈ ‘ਬਰਹਮ’,
ਤੇਰੀ ਕੁਦਰਤ ਮੇਂ ਮੋਹਬਤ ਹੈ, ਵਫ਼ਾ ਹੈ ਯਾ ਰਬ!
ਫਿਰ ਯਹ ਇਨਸਾਨ ਕੋ ਵਹਸ਼ਤ ਕੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਕਯੂੰ ਹੈ?
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਸੁਨਤੇ ਹੈਂ ਈਮਾਨੇ-ਖ਼ੁਦਾ ਹੈ ‘ਬਰਹਮ’,
ਫਿਰ ਯਹ ਹੋਟੋਂ ਪੇ ਦੁਆ, ਚੇਹਰੋਂ ਪਰ ਮਿੰਨਤ ਕਯੂੰ ਹੈ?
********
ਗ਼ਜ਼ਲਾਂ ਦਾ ਪੰਜਾਬੀ ਲਿਪੀਅੰਤਰਣ – ਤਨਦੀਪ ਤਮੰਨਾ
No comments:
Post a Comment