ਗ਼ਜ਼ਲਕਹਾਂ ਵਸੀਲਾ ਬਨ ਪਾਇਆ ਮਨ ਮਰਜ਼ੀ ਕਾ।
ਦਿਲ ਨੇ ਕਹਾਂ ਮਨਾਇਆ ਸਾਵਨ ਮਰਜ਼ੀ ਕਾ।
-----
ਮਿਲਾ ਸਭੀ ਕੋ ਬੇਗਾਨਾਪਨ ਦੁਨੀਆ ਸੇ,
ਕਿਸ ਕੋ ਮਿਲ ਪਾਯਾ ਅਪਨਾਪਨ ਮਰਜ਼ੀ ਕਾ।
-----
ਕਿਸ ਕੋ ਮੌਤ ਮਿਲੀ ਹੈ ਅਪਨੀ ਮਰਜ਼ੀ ਕੀ,
ਕਿਸ ਨੇ ਯਹਾਂ ਬਿਤਾਯਾ ਜੀਵਨ ਮਰਜ਼ੀ ਕਾ।
-----
ਮੁਸਕਾਇਆ ਵੋ ਸੋਤੇ ਸੋਤੇ ਕਿ ਉਸਨੇ,
ਸਪਨੇ ਮੇਂ ਹੀ ਪਾਇਆ ਸਾਜਨ ਮਰਜ਼ੀ ਕਾ।
-----
ਮੇਰਾ ਚਾਹਾ ਅਕਸ ਮੁਝੇ ਜੋ ਦਿਖਲਾਏ,
ਢੂੰਡ ਰਹਾ ਹੂੰ ਮੈਂ ਵੋ ਦਰਪਨ ਮਰਜ਼ੀ ਕਾ।
-----
ਸਾਂਸੋ ਭਰੀ ਫ਼ਜ਼ਾਏਂ ਹੈ ਪਰ ਤਨਹਾ ਹੂੰ,
ਆਜ ਬਨਾ ਕਰ ਅਪਨਾ ਗੁਲਸ਼ਨ ਮਰਜ਼ੀ ਕਾ।
-----
ਕੌਨ ਪੁਜਾਰੀ ਹੈ ਜਗ ਮੇਂ ਐਸਾ ਜਿਸ ਨੇ,
ਏਕ ਬਾਰ ਭੀ ਪਾਇਆ ਦਰਸ਼ਨ ਮਰਜ਼ੀ ਕਾ।
-----
ਕਿਆ ਮੁਮਕਿਨ ਹੈ ਦਿਲ ਕੋ ਥੋੜ੍ਹਾ ਚੈਨ ਮਿਲੇ,
ਤੋੜ ਕੇ ਦੁਨੀਆ ਸੇ ਹਰ ਬੰਧਨ ਮਰਜ਼ੀ ਕਾ।
********
ਗ਼ਜ਼ਲ ਮੂਲ ਉਰਦੂ ਤੋਂ ਪੰਜਾਬੀ ਲਿਪੀਅੰਤਰ: ਸੁਰਿੰਦਰ ਸੋਹਲ
No comments:
Post a Comment