ਗ਼ਜ਼ਲ
ਖੇਡ ਪੱਥਰਾਂ ਦੀ ਨਾ ਖੇਡੋ ਸ਼ੀਸ਼ਿਆਂ ਦੇ ਰੂ-ਬ-ਰੂ।
ਦਿਲ ਹਿਲਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਹੋਣਾ ਟੁਕੜਿਆਂ ਦੇ ਰੂ-ਬ-ਰੂ!
------
ਦਸਤਕਾਂ ਦੇ ਬੋਲ ਸੁਣਕੇ ਹੋ ਗਏ ਖ਼ਾਮੋਸ਼ ਦਰ,
ਹਾਦਸੇ ਜਦ ਹੋਣ ਲੱਗੇ ਵਿਹੜਿਆਂ ਦੇ ਰੂ-ਬ-ਰੂ!
-----
ਆਲ੍ਹਣੇ ਕੁਝ ਤੋੜ ਕੇ, ਕੁਝ ਸਾੜ ਕੇ, ਫਿਰ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿਚ,
ਕਰਨਗੇ ਅਫ਼ਸੋਸ ਬਾਂਦਰ ਬਿਜੜਿਆਂ ਦੇ ਰੁ-ਬ-ਰੂ!
-----
ਦੋ ਘੜੀ ਬਣਨਾ ਸਮੁੰਦਰ ਪੈ ਗਿਆ ਮਹਿੰਗਾ ਬਹੁਤ,
ਉਮਰ ਭਰ ਜੀਣਾ ਪਿਆ ਫਿਰ ਕਤਰਿਆਂ ਦੇ ਰੂ-ਬ-ਰੂ!
-----
ਬੋਲ ਮੇਰੇ ਹੋਂਦ ਮੇਰੀ ਨੂੰ ਜਤਾਉਂਦੇ ਰਹਿਣਗੇ,
ਕਰਨਗੇ ਮੈਨੂੰ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਮਹਿਫ਼ਿਲਾਂ ਦੇ ਰੂ-ਬ-ਰੂ!
-----
ਸੌਣ ਤੇ ਖੇਡਣ ਦੀ ਉਮਰੇ ਘੱਲਤੇ ਬੱਚੇ ਸਕੂਲ,
ਪਾਟਦੈ ਦਿਲ, ਰੋਣ ਜਦ ਉਹ ਬਸਤਿਆਂ ਦੇ ਰੂ-ਬ-ਰੂ!
-----
ਕਰ ਵੀ ਕਿਉਂ ਲੈਂਦੇ ਅਸੀਂ ਇਕਬਾਲ ਅਪਣੇ ਜੁਰਮ ਦਾ,
ਰੰਗ ਸਭ ਬੋਣੇ ਸੀ ਸਾਡੇ, ਗਿਰਗਿਟਾਂ ਦੇ ਰੂ-ਬ-ਰੂ!
-----
ਤਿਲਮਿਲਾ ਕੇ ਡੁਬ ਗਈ ਕਿਸ਼ਤੀ ਉਦੋਂ ਤੂਫ਼ਾਨ ਵਿਚ,
ਕੱਢਣੇ ਤਰਲੇ ਪਏ ਜਦ ਤਿਣਕਿਆਂ ਦੇ ਰੂ-ਬ-ਰੂ!
1 comment:
Bahut bahut changgi ghazal, Janab Dadar Sahab, chha gaye tussi.
Post a Comment