ਗ਼ਜ਼ਲਖ਼ੁਦਾ ਜਾਨੇ ਕਿ ਆਖ਼ਿਰ ਝੂਠ ਕਯਾ ਹੈ ਔਰ ਕਯਾ ਸਚ ਹੈ।
ਬੜਾ ਉਲਝਾ ਹੁਆ ਲਗਤਾ ਹੈ ਜੋ ਯੇ ਆਪ ਕਾ ਸਚ ਹੈ।
-----
ਕਹਾ ਥਾ ਝੂਠ ਹੀ ਉਸਨੇ ਮਗਰ ਮੁਝ ਕੋ ਲਗਾ ਸਚ ਹੈ।
ਜੋ ਸੁਨ ਕਰ ਮੈਂ ਅਗਰ ਖ਼ੁਸ਼ ਥਾ ਤੋ ਵੋ ਕਿਤਨਾ ਬੜਾ ਸਚ ਹੈ।
-----
ਮੈਂ ਪਹਿਲੀ ਬਾਰ ਸਚ ਕਹਿਤੇ ਹੁਏ ਘਬਰਾ ਰਹਾ ਹੂੰ ਅਬ,
ਕਿ ਦਿਲ ਸੇ ਝੂਠ ਮੈਨੇ ਇਸ ਕਦਰ ਬੋਲਾ, ਲਗਾ ਸਚ ਹੈ।
-----
ਨਈ ਦੁਨੀਆ ਹੈ ਅਬ ਕਦਰੇਂ ਬਹੁਤ ਬਦਲੀ ਹੁਈ ਸੀ ਹੈਂ,
ਜਿਸੇ ਤੁਮ ਝੂਠ ਕਹਿਤੇ ਹੋ ਵੋ ਦੁਨੀਆ ਕਾ ਨਯਾ ਸਚ ਹੈ।
-----
ਕਹਾ ਸਚ ਤੋ ਕਿਸੀ ਕੋ ਭੀ ਯਕੀਂ ਆਯਾ ਨਹੀਂ ਲੇਕਿਨ,
ਮੇਰੇ ਫਿਰ ਝੂਠ ਕਹਿਨੇ ਪਰ ਸਭੀ ਨੇ ਹੀ ਕਹਾ-ਸਚ ਹੈ।
-----
ਸਮਝਨੇ ਮੇਂ ਉਸੀ ਕੋ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਸਾਰੀ ਕਟੀ ਮੇਰੀ,
ਜੋ ਖ਼ੁਦ ਭੀ ਖ਼ੂਬਸੂਰਤ ਏਕ ਜੀਤਾ ਜਾਗਤਾ ਸਚ ਹੈ।
-----
ਬਿਆਂ ਮੇਰਾ ਤੋ ਸਚ ਹੈ ਆਜ ਲੇਕਿਨ ਸੋਚਤਾ ਹੂੰ ਮੈਂ,
ਨਾ ਜਾਨੇ ਕਿਆ ਲਗੇ ਕਲ ਕੋ ਜੋ ਮੇਰਾ ਆਜ ਕਾ ਸਚ ਹੈ।
*****
ਗ਼ਜ਼ਲ ਮੂਲ ਉਰਦੂ ਤੋਂ ਪੰਜਾਬੀ ਲਿਪੀਅੰਤਰ: ਸੁਰਿੰਦਰ ਸੋਹਲ
No comments:
Post a Comment