ਗ਼ਜ਼ਲਪਰਿੰਦਾ ਯਾਦ ਦਾ ਜਦ ਵੀ ਮੈਂ ਅੰਬਰ ਵਿਚ ਉਡਾਇਆ ਹੈ।
ਪੁਰਾਣੇ ਚੇਤਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਬੜਾ ਕੁਝ ਯਾਦ ਆਇਆ ਹੈ।
-----
ਡਿਗੇ ਹਰ ਅੱਖ ਦੇ ਹੰਝੂ ਨੂੰ ਜੁਗਨੂੰ ਜਾਣ ਕੇ ਮੈਂ ਤਾਂ,
ਹਮੇਸ਼ਾ ਰੌਸ਼ਨੀ ਖ਼ਾਤਰ ਬੁਝੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਜਗਾਇਆ ਹੈ।
-----
ਕਿਉਂ ਨਾ ਦਰਦ ਹੋਵੇ ਸੋਜ਼ ਹੋਵੇ ਹਰ ਗ਼ਜ਼ਲ ਅੰਦਰ,
ਲਹੂ ਦੇ ਨਾਲ਼ ਤੂੰ ਹਰ ਸ਼ਿਅਰ ਜਦ ਮੈਥੋਂ ਲਿਖਾਇਆ ਹੈ।
-----
ਇਹ ਦੇਖਾਂਗੇ ਕਿ ਇਸਨੂੰ ਕੌਣ ਲੱਭੇਗਾ ਤੇ ਵਰਤੇਗਾ,
ਕਿਸੇ ਕਾਰਣ ਕਰਕੇ ਜੋ ਫੁੱਲਾਂ ਵਿੱਚ ਤੂੰ ਖੰਜਰ ਛੁਪਾਇਆ ਹੈ।
-----
ਜੋ ਆਉਂਦਾ ਸੀ ਕਦੇ ਮੇਰੇ ਗਰਾਂ ਵਿਚ ਤਿਤਲੀਆਂ ਲੈ ਕੇ,
ਸੁਦਾਗਰ ਮੌਤ ਦਾ ਬਣਕੇ ਉਹ ਬੰਦੂਕਾਂ ਲਿਆਇਆ ਹੈ।
-----
ਕੋਈ ਪੰਛੀ ਨਾ ਆਉਂਣਾ ‘ਪਾਲ’ ਹੁਣ ਤੇਰੇ ਬਨੇਰੇ ‘ਤੇ,
ਇਹ ਸਾਰੇ ਜਾਣਦੇ ਨੇ ਤੂੰ ਨਵਾਂ ਪਿੰਜਰਾ ਬਣਾਇਆ ਹੈ।
4 comments:
bahut khoobsurat ate ravan ghazal.
daad kabool karna ji.
khuda aapnu sada khush rakhe
roop nimana!!
Khoobsurat Gazzal Hai.
Sukhinder
Editor: SANVAD
Toronto ON Canada
...dhillon sahib ji...tuhaadi ghazal changi laggi...thank you so much for sharing...all the best...
...sukhdarshan...
tuhada hunar ate tajruba is ghazal cho saaf jhalakda hai.Dhillon sahab ih makta tussi khatt gae ho.
Post a Comment