ਸਾਹਿਤਕ ਨਾਮ : : ਧਰਮਿੰਦਰ ਸੇਖੋਂ ਅਜੋਕਾ ਨਿਵਾਸ: ਪਿੰਡ : ਬੋੜਾਵਾਲ, ਜ਼ਿਲਾ ਮਾਨਸਾ
ਕਿਤਾਬ: ਰਚਨਾਵਾਂ ਸਿਰਕੱਢ ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਹਿਤਕ ਰਸਾਲਿਆਂ ‘ਚ ਛਪ ਚੁੱਕੀਆਂ ਹਨ। ਕਿਤਾਬ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਨ ਅਧੀਨ ਹੈ।
ਦੋਸਤੋ! ਮਾਨਸਾ ਵਸਦੇ ਸ਼ਾਇਰ ਧਰਮਿੰਦਰ ਸੇਖੋਂ ਜੀ ਨੇ ਆਪਣੀਆਂ ਚੰਦ ਖ਼ੂਬਸੂਰਤ ਨਜ਼ਮਾਂ, ਫ਼ੋਟੋ ਅਤੇ ਸਾਹਿਤਕ ਵੇਰਵੇ ਸਹਿਤ ਘੱਲੀਆਂ ਹਨ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਆਰਸੀ ਪਰਿਵਾਰ ‘ਚ ਖ਼ੁਸ਼ਆਮਦੀਦ ਆਖਦਿਆਂ, ਇਹਨਾਂ ਨਜ਼ਮਾਂ ਨੂੰ ਅੱਜ ਦੀ ਪੋਸਟ ‘ਚ ਸ਼ਾਮਿਲ ਕਰਨ ਦਾ ਮਾਣ ਹਾਸਲ ਕਰ ਰਹੀ ਹਾਂ। ਬਹੁਤ-ਬਹੁਤ ਸ਼ੁਕਰੀਆ।
ਅਦਬ ਸਹਿਤ
ਤਨਦੀਪ ਤਮੰਨਾ
*****
ਯਾਤਰਾ
ਨਜ਼ਮ
ਅੱਜ
ਤੂੰ ਮਿਲ਼ਣ ਆਈ
ਮੈਂ ਚਾਰੇ ਯੁਗ ਜੀਅ ਲਏ
ਚਾਰੇ ਜਾਤਾਂ ਮੇਰੇ ਹਿੱਸੇ ਆਈਆਂ….
…………
ਸਹਿਜ ਸੱਚ ਵਿਚ ਡੁੱਬੀ
ਮੇਰੀ ਪਿਆਰ ਅਭਿਲਾਸ਼ਾ
ਮੈਨੂੰ ਸਤਿਯੁਗ ਲੈ ਗਈ….
.........
ਤ੍ਰੇਤਾ ਜੀਵਿਆ ਮੈਂ,
ਜਦ ਚਾਵਾਂ ਉਮੰਗਾਂ ਨਾਲ਼
ਤੈਨੂੰ ਸੀਨੇ ਲਾਇਆ…
.........
ਜਦ ਤੂੰ ਮੇਰਾ ਸੱਚ,
ਮੈਨੂੰ ਦਿਖਾਇਆ
ਤਾਂ ਮੈਂ ਦੁਆਪਰ ਦੇ
ਕਿਸੇ ਬੰਨ੍ਹੇ ਖੜ੍ਹਾ ਸਾਂ…
...........
ਕਿਸੇ ਤਪਸ਼ ਨਾਲ਼ ਆਏ ਪਸੀਨੇ ਨੂੰ
ਜਦ ਮੈਂ ਮੱਥਿਓਂ ਪੂੰਝਿਆ
ਤਦ
ਮੈਂ ਕਲਯੁਗ ਜੀਵਿਆ…
......
ਤੇਰੀ ਦੇਹ ਦੇ ਵਿਚਾਰ ਨੇ
ਮੈਨੂੰ ਸ਼ੂਦਰ ਕੀਤਾ
......
ਮਨ ਦੀ ਲਾਲਸਾ ਵੈਸ਼
.........
ਮੇਰੀਆਂ ਬਾਹਵਾਂ ਦੀ ਵਲਗਣ ‘ਚੋਂ
ਸੁਰੱਖਿਆ ਲੱਭਣਾ ਤੇਰਾ
ਮੈਨੂੰ ਖੱਤਰੀ ਕਰ ਗਿਆ…
......
ਆਖ਼ਿਰ ਤੇਰੀ ਕਿਸੇ ਗੱਲ ‘ਤੇ
ਜਦ ਮੇਰੇ ਅੱਥਰੂ ਵਹਿ ਤੁਰੇ
ਤਦ ਮੈਂ...
ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਹੋ ਗਿਆ…
=====
ਪ੍ਰਦੂਸ਼ਣ
ਨਜ਼ਮ
ਬਿਰਖਾਂ...
ਪੱਤਿਆਂ...
ਹਵਾਵਾਂ...
ਬਾਰੇ ਲਿਖਕੇ ਮੈਂ
ਅਜੀਬ ਜਿਹੀ ਕਵਿਤਾ
ਔਖੇ ਔਖੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦਾ ਜੰਜਾਲ਼ ਪਾ
ਕਹਿੰਦਾਂ ਹਾਂ ਉਸਨੂੰ...
“...ਅੜੀਏ!! ਦੇਖ
ਮੇਰੀ ਨਵੀਂ ਕਵਿਤਾ..”
.....
ਉਹ ਪੜ੍ਹਦੀ
ਮੁਸਕਰਾਉਂਦੀ
‘ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ’ ਕਹਿ
ਔਖੇ ਔਖੇ ਸਾਹ ਲੈਂਦੀ
ਕਹਿੰਦੀ....
“...ਪ੍ਰਦੂਸ਼ਣ ਬਹੁਤ ਹੋ ਗਿਐ
ਚੱਲ
ਪਾਰਕ ਵਿੱਚ ਚੱਲੀਏ...!”
=====
ਘਰ-ਘਰ
ਨਜ਼ਮ
ਉਹ
ਮੇਰੇ ਨਾਲ਼
ਘਰ ਘਰ ਖੇਡਦੀ
ਰੁੱਸਦੀ
ਮੰਨਦੀ
ਜ਼ਿੱਦ ਜਿਹੀ ਕਰਦੀ
ਕਹਿੰਦੀ...
‘ਪੈਰ ਨਾ ਹਟਾਈਂ’
ਥਾਪੜਦੀ
ਹੋਰ ਸਿੱਲੀ ਸਿੱਲੀ ਮਿੱਟੀ ਪਾਉਂਦੀ
ਮੇਰੇ ਪੈਰ ਦੁਆਲੇ
ਬਾਹਰ ਤੋਂ
‘ਚੀਜ਼ਾਂ ਵਾਲੇ ਭਾਈ’ ਦਾ ਹੋਕਾ
ਮੈਂ
ਪੈਰ ਖਿੱਚ
ਭੱਜ ਜਾਂਦਾ
ਬਾਹਰ
......
ਮਿੱਟੀ ਦਾ ਘਰ
ਢਹਿ ਜਾਂਦਾ
ਉਹ
ਹੁਣ
ਘਰ ਘਰ ਨਹੀਂ ਖੇਡਦੀ
ਕਦੇ ਵੀ ਕਿਸੇ ਨਾਲ…
=====
ਬੰਸਰੀ
ਨਜ਼ਮ
ਇਹ ਤਾਂ
ਸਾਜ਼ਿੰਦੇ ਦੀ ਰੂਹ ਸੀ
ਜੋ
ਰਚ ਰਹੀ ਸੀ
ਸੰਗੀਤ ਦਾ ਰੱਬੀ ਸੰਸਾਰ…
ਬਾਂਸ ਦੀ ਕੀ ਮਜ਼ਾਲ
ਜੋ ਕਹਿ ਸਕੇ ਦਿਲ ਦੀ ਗੱਲ
.......
ਓਸ ਦੀ ਫੂਕ ਹੀ ਬਣਦੀ ਹੈ
ਇਲਾਹੀ ਨਾਦ…
ਓਸ ਦੀਆਂ ਉਂਗਲ਼ਾਂ ਹੀ ਕਰਦੀਆਂ ਨੇ
ਸੁਰਾਂ ਨਾਲ਼ ਸਰਗੋਸ਼ੀਆਂ…
...........
ਬਾਂਸ ਨੂੰ ਇਕੱਲਾ ਨਾ ਰਹਿਣ ਦਿਓ
ਕਿਤੇ ਲੋਕ ਲੱਕੜੀ ਸਮਝ
ਬਾਲ਼ ਨਾ ਦੇਣ…
ਜੋੜੀ ਰੱਖੋ ਉਸਦੇ ਹੋਠਾਂ ਨਾਲ਼
ਤਾਂ ਕਿ
ਬੰਸਰੀ ਦੀ ਜਾਤ ਬਣੀ ਰਹੇ…।
