ਗ਼ਜ਼ਲ ( ਡਾ: ਜਗਤਾਰ ਨੂੰ ਸਮਰਪਿਤ )
ਸਮੇਂ ਦੇ ਨਾਲ਼ ਸਮਝੋਤਾ ਕਰੋਗੇ।
ਤਾਂ ਅਪਣੇ ਆਪ ਵਿਚ ਨਿਸਦਿਨ ਮਰੋਗੇ।
-----
ਮਿਰੇ ਗੁੰਮ ਹੋਣ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਕਰੋਗੇ।
ਕਜੇਹੀ ਚੁੱਪ ਦਾ ਸਾਗਰ ਤਰੋਗੇ।
-----
ਬੜਾ ਚੰਗਾ ਏ ਰਹਿਣਾ ਫਾਸਲੇ ਤੇ,
ਜੇ ਪਰਛਾਵੇਂ ਤੋਂ ਅਪਣੇ ਵੀ ਡਰੋਗੇ
-----
ਜੇ ਸੁਣੀਏਂ ਤਾਂ ਕਿਤੇ ਰਮਜ਼ਾਂ ਫੜੀਏ,
ਖ਼ਲਾ ਅੰਦਰ ਹਵਾ ਕੀਕਣ ਭਰੋਗੇ।
-----
ਪਛਾਣ ਅਪਣੀ ਪਿਛਾਂਹ ਸੁਟ ਆੳਣ ਮਗਰੋਂ,
ਕਿਵੇਂ ਅਪਮਾਨ ਹੁਣ ਨਿੱਜ ਦਾ ਜਰੋਗੇ।
-----
ਜੇ ਜਿਤਣੀ ਹੈ ਤਾਂ ਜੰਗ ਆਪੇ ਦੀ ਜਿੱਤੋ,
ਜੇ ਹਰਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਆਪੇ ਤੋਂ ਹਰੋਗੇ।
-----
ਲਗਾ ਬੈਠੇ ਹੋ ਅੱਗ ਅਪਣੇ ਦੁਆਲੇ,
ਤੁਸੀਂ ਐ ਮੋਮ ਦੇ ਲੋਕੋ! ਮਰੋਗੇ।
-----
ਉਹ ਹੈ ‘ਜਗਤਾਰ’, ਪੀੜਾਂ ਦਾ ਮੁਸੱਵਰ,
ਉਹਦੇ ਹਰ ਸ਼ਬਦ ਨੂੰ ਸਿਜਦਾ ਕਰੋਗੇ।
-----
ਦਬੋਏ ਹਰਫ਼ ਹਨ ਜਿਸ ਬਰਫ਼ ਹੇਠਾਂ,
ਤਪਸ਼ ‘ਸੀਰਤ’ ‘ਚ ਵੀ ਆ ਕੇ ਠਰੋਗੇ।
