ਗ਼ਜ਼ਲ
ਜਾਪਦੈ ਉਸ ਦੀ ਤਬੀਅਤ ਹੋਰ ਬਿਹਤਰ ਹੋ ਗਈ।
ਫਰਕ ਹੈ ਇਤਨਾ ਕਿ ਹੁਣ ਪਾਰੇ ਤੋਂ ਪੱਥਰ ਹੋ ਗਈ।
----
ਗੁੰਮ ਹੈ ਪੁਸਤਕ ਮਿਰੀ ਜਿਸ ਵਿਚ ਤਿਰੀ ਤਸਵੀਰ ਸੀ
ਡਰਦਿਆਂ ਪਤਨੀ ਤੋਂ ਖ਼ਬਰੇ ਕਿਸ ਜਗ੍ਹਾ ਧਰ ਹੋ ਗਈ।
----
ਸੌਣ ਦੇ ਬੱਦਲ਼ ਘਿਰੇ ਬਰਸੀ ਨਹੀਂ ਕੋਈ ਕਣੀ
ਰੁੱਤ ਖਿੜਦੀ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਧਰਤੀ ਹੀ ਬੰਜਰ ਹੋ ਗਈ।
----
ਰਾਤ ਭਰ ਮਸਿਆ ਰਹੀ ਸੂਰਜ ਦਿਨੇ ਨਾ ਚਮਕਿਆ
ਹਰ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਦੇ ਮੋੜ ‘ਤੇ ਕਾਲ਼ਖ ਮੁਕੱਦਰ ਹੋ ਗਈ।
----
ਮੁੜ ਲਿਖੀ ਨਾ ਜਾ ਸਕੀ ਉਜੜੇ ‘ਚਮਨ’ ਦੀ ਦਾਸਤਾਂ
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਪਰਬਤ ਮਿਰੀ ਭਾਵੇਂ ਸਮੁੰਦਰ ਹੋ ਗਈ।
ਗ਼ਜ਼ਲ
ਹੋਣਗੇ ਪੂਰੇ ਕਦੀ ਸੁਪਨੇ ਉਲੀਕੇ ਰਾਂਗਲੇ।
ਬੰਜਰਾਂ ਨੂੰ ਕਰਨਗੇ ਜ਼ਰਖ਼ੇਜ਼ ਬੱਦਲ਼ ਸਾਂਵਲੇ।
------
ਹੋ ਗਿਆ ਸੋ ਹੋ ਗਿਆ ਹੁਣ ਲੋੜ ਕੀ ਪਛਤਾਣ ਦੀ,
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿਚ ਹੋਰ ਵੀ ਆਵਣਗੇ ਐਸੇ ਮਰਹਲੇ।
------
ਸੈਂਕੜੇ ਲੋਕਾਂ ‘ਚੋਂ ਵਿਰਲਾ ਦੇਖਿਆ ਮੈਂ ਸ਼ੇਰਦਿਲ,
ਢੈਣ ਨਾ ਦੇਵੇ ਕਦੀ ਜੋ ਸਾਥੀਆਂ ਦੇ ਹੌਸਲੇ।
------
ਅੰਬਰਾਂ ਤੇ ਜਾਪਦੈ ਆਇਆ ਉਦੋਂ ਚਾਨਣ ਦਾ ਹੜ੍ਹ,
ਕਹਿਕਸ਼ਾਂ ਅਖਵਾਉਂਣ ਤਾਰੇ ਚਮਕਦੇ ਜਦ ਝਿਲਮਿਲੇ।
------
ਤੂੰ ਵੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਾਧ ਨਾ ਕਿ ਜੋ ਠਗਾਂ ਦੇ ਯਾਰ ਨੇ,
ਦਿਲ ਹਨੇਰੀ ਕੋਠੜੀ, ਬਾਰ੍ਹੋਂ ਦਿਸਣ ਜੋ ਨਿਰਮਲੇ।
------
ਦੋਸਤੀ ਇਕ ਪਾਕ ਰਿਸ਼ਤਾ ਦੋ ਦਿਲਾਂ ਦੀ ਖੇਡ ਦਾ,
ਨਿਭ ਸਕੇ ਯਾਰੀ ਕਿਵੇਂ ਜੇ ਯਾਰ ਦਾ ਨਾ ਦਿਲ ਮਿਲ਼ੇ।
------
ਆਸ ਗ਼ੁਲਜ਼ਾਰਾਂ ਤੇ ਲਾਈ ਰੱਖਦੇ ਮਾਲੀ ‘ਚਮਨ’!
ਵੇਖਣਾ ਜੋ ਲੋਚਦੇ ਅਪਣੀ ਬਗੀਚੀ ਫੁੱਲ ਖਿਲੇ।
