ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਹਮਰਾਹ ਚਲਤਾ ਔਰ ਦੁਨੀਆ ਦੇਖਤੀ।
ਰਾਤ ਕੋ ਸੂਰਜ ਨ ਢਲਤਾ ਔਰ ਦੁਨੀਆ ਦੇਖਤੀ।
ਮੇਰੀ ਸਾਂਸੋਂ ਕੀ ਤਪਿਸ਼ ਸੇ ਤੇਰਾ ਮਰਮਰ ਸਾ ਬਦਨ,
ਬਰਫ਼ ਕੀ ਸੂਰਤ ਪਿਘਲਤਾ ਔਰ ਦੁਨੀਆ ਦੇਖਤੀ।
ਮੇਰੀ ਆਖੇਂ ਮੁਸਕਰਾਤੀਂ ਸਮੇ ਸ਼ਹਰੇ ਹਿਜਰ ਪਰ,
ਵਕ਼ਤ ਖ਼ੁਦ ਸੇ ਹਾਥ ਮਲਤਾ ਔਰ ਦੁਨੀਆ ਦੇਖਤੀ।
ਸ਼ਹਰ ਭਰ ਕੀ ਰੌਸ਼ਨੀ ਬਿਛਤੀ ਮਿਰੀ ਦਹਿਲੀਜ਼ ਪਰ,
ਬਨ ਨੂਰ ਗਰ ਤੂ ਨਿਕਲਤਾ ਔਰ ਦੁਨੀਆ ਦੇਖਤੀ।
ਕਾਸ਼ ਇਕ ਬਾਗ਼ੀ ਸਿਤਾਰੇ ਕੀ ਤਰਹ ਆਂਸੂ ਮਿਰਾ,
ਤੇਰੀ ਪਲਕੋਂ ਪਰ ਮਚਲਤਾ ਔਰ ਦੁਨੀਆ ਦੇਖਤੀ।
ਪਯਾਸ ਪੀ ਲੇਤੀ ਸਮੰਦਰ ਕੀ ਰਗੋਂ ਕੇ ਜ਼ਾਯਕ਼ੇ,
ਸੀਪੀਆਂ ਸਹਰਾ ਉਗਲਤਾ ਔਰ ਦੁਨੀਆ ਦੇਖਤੀ।
ਯਾ ਸਭੀ ਆਂਗਨ ਅੰਧੇਰੇ ਫਾਂਕਤੇ ‘ਮੋਹਸਿਨ’ ਯਹਾਂ,
ਯਾ ਦੀਯਾ ਹਰ ਘਰ ਮੇਂ ਜਲਤਾ ਔਰ ਦੁਨੀਆ ਦੇਖਤੀ।----
( ਗ਼ਜ਼ਲ ਮੂਲ ਉਰਦੂ ਤੋਂ ਪੰਜਾਬੀ ਲਿਪੀਅੰਤਰ - ਤਨਦੀਪ ਤਮੰਨਾ )
