ਧਿਆਨ ਸਿੰਘ 'ਸ਼ਾਹ ਸਿਕੰਦਰ' - ਦੋਹੜਾ

ਦੋਹੜਾ

ਸਭ ਜਗ ਦਰਦ ਵੰਡਾਵਣ ਆਇਆ, ਗਲ਼ੀ, ਮੁਹੱਲਾ, ਵਿਹੜਾ।
ਆਖਣ-"ਰੋਗ ਅਵੱਲੜਾ ਇਹਦਾ, ਵੈਦ ਲਗਾਈਏ ਕਿਹੜਾ!"
ਲੱਖ ਪੁੜੀਆਂ, ਲੱਖ ਕਾਮਣ ਟੂਣੇ, ਜਤਨ ਕਰਨ ਬਹੁਤੇਰਾ।
ਉਹ ਕੀ ਜਨਣ ਰੋਗ ਲਾ ਗਿਆ, ਵੈਦ ਸੀ ਮੇਰਾ ਜਿਹੜਾ।

ਧਿਆਨ ਸਿੰਘ 'ਸ਼ਾਹ ਸਿਕੰਦਰ' - ਦੋਹੜਾ

ਸ: ਧਿਆਨ ਸਿੰਘ 'ਸ਼ਾਹ ਸਿਕੰਦਰ' ਦੀ ਇਹ ਕਿਤਾਬ ਦੁਰਲੱਭ ਖ਼ਜ਼ਾਨਾ ਹੈ। ਡੈਡੀ ਜੀ ਦਾ ਸ਼ੁਕਰੀਆ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇਹ ਕਿਤਾਬ 'ਆਰਸੀ' ਦੇ ਬਾਕੀ ਸੂਝਵਾਨ ਲੇਖਕਾਂ ਤੇ ਪਾਠਕਾਂ ਨਾਲ਼ ਸਾਂਝੀ ਕਰਨ ਲਈ ਦਿੱਤੀ। ਦੋਹੜਾ ਪੰਜਾਬੀ ਦੇ ਪ੍ਰਾਚੀਨਤਮ ਕਾਵਿ-ਰੂਪਾਂ 'ਚੋਂ ਇੱਕ ਹੈ ਅਤੇ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਸਾਧਾਂ, ਫ਼ਕੀਰਾਂ, ਭਗਤਾਂ ਤੇ ਕੱਵਾਲਾਂ ਦੇ ਅਖਾੜਿਆਂ ਦਾ ਜੰਮ-ਪਲ਼ ਹੈ। ਇੰਝ ਇਹ ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਹਿਤ ਦਾ ਇੱਕ ਲੌਕਿਕ ਤੇ ਮੌਲਿਕ ਕਾਵਿ-ਰੂਪ ਹੈ।

ਦੋਹੜਾ

ਰੁੱਤ ਬਿਰਹੇ ਦੀ ਐਸੀ ਆਈ, ਜਿੰਦ ਹੋਈ ਅਧਮੋਈ।
ਇਸ਼ਕ ਤੇਰੇ ਦੀ ਖ਼ਫ਼ਣੀ ਪਾਈ, ਹੀਰ ਬਰਾਗਣ ਹੋਈ।
ਨਾ ਕੋਈ ਬਣਿਆ ਸੰਗੀ ਸਾਥੀ, ਸਾਕ ਸੈਣ ਨਾ ਕੋਈ।
ਯਾਰੜਿਆ! ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਜੋਗੀ, ਤੇਰੀ ਜੋਗਣ ਹੋਈ।