ਸੁਰਜੀਤ - ਨਵੇਂ ਕਾਵਿ-ਸੰਗ੍ਰਹਿ 'ਹੇ ਸਖੀ' ਨੂੰ ਖ਼ੁਸ਼ਆਮਦੀਦ - ਨਜ਼ਮ

ਦੋਸਤੋ! ਟਰਾਂਟੋ, ਕੈਨੇਡਾ ਵਸਦੀ ਸ਼ਾਇਰਾ ਮੈਡਮ ਸੁਰਜੀਤ ਜੀ ਦੇ ਨਵੇਂ ਕਾਵਿ-ਸੰਗ੍ਰਹਿ ‘ਹੇ ਸਖੀ’ ‘ਚੋਂ ਕੁਝ ਬੇਹੱਦ ਖ਼ੂਬਸੂਰਤ ਨਜ਼ਮਾਂ ਅੱਜ ਦੀ ਪੋਸਟ ‘ਚ ਸ਼ਾਮਿਲ ਕਰਦਿਆਂ ਦਿਲੀ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕਰ ਰਹੀ ਹਾਂ। ਸੁਰਜੀਤ ਜੀ ਨੂੰ ਇਸ ਕਿਤਾਬ ਦੀ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਨਾ ‘ਤੇ ਆਰਸੀ ਪਰਿਵਾਰ ਵੱਲੋਂ ਢੇਰ ਸਾਰੀਆਂ ਮੁਬਾਰਕਾਂ। ਇਸ ਕਿਤਾਬ ਨੂੰ ਵੀ ਖ਼ਰੀਦ ਕੇ ਆਪਣੀ ਲਾਇਬ੍ਰੇਰੀ ਦਾ ਸ਼ਿੰਗਾਰ ਜ਼ਰੂਰ ਬਣਾਓ ਜੀ...ਬਹੁਤ-ਬਹੁਤ ਸ਼ੁਕਰੀਆ।

ਅਦਬ ਸਹਿਤ

ਤਨਦੀਪ ਤਮੰਨਾ

=====

ਨਜ਼ਮ

ਹੇ ਸਖੀ !
ਮੈਂ ਸੁਣਿਐ
ਦਿਸਦੇ ਦੇ ਪਾਰ
ਕੋਈ ਅਣਦਿਸਦਾ ਮੁਕਾਮ ਹੈ
ਜਿਥੇ ਪਹੁੰਚਣਾ ਹੀ
ਸਾਡਾ ਹਾਸਿਲ ਹੈ !

ਜਿਥੇ ਪਹੁੰਚਦਿਆਂ ਹੀ
ਸਾਰੇ ਭੇਤ ਖੁੱਲ੍ਹ ਜਾਂਦੇ
ਸਾਰਾ ਆਲਮ ਇਕ ਹੋ ਜਾਂਦੈ
ਹਰ ਜ਼ੱਰਾ ਆਪਣੀ
ਹਸਤੀ ਦਾ ਰਹੱਸ ਹੋ ਜਾਂਦੈ
ਜਿੱਥੇ ਮਿੱਟੀ ਸੋਨਾ ਹੋ ਜਾਂਦੀ
ਸੋਨਾ ਮਿੱਟੀ ਹੋ ਜਾਂਦੈ

ਪਰ ਸਖੀ !
ਇਸਨੂੰ ਵੇਖਣ ਵਾਲੀ
ਨਜ਼ਰ ਚਾਹੀਦੀ
ਇਹ ਜੁ ਬੀਜ
ਸਾਡੇ ਅੰਦਰ ਬੰਦ ਹੈ
ਪਹਿਲਾਂ ਉਸਦੀ ਅੱਖ
ਖੁੱਲ੍ਹਣੀ ਚਾਹੀਦੀ !

ਉਸਦੀ ਕੋਈ ਤਾਂ ਕਰੂੰਬਲ
ਫੁੱਟਣੀ ਚਾਹੀਦੀ !
ਉਹ ਅਣਦਿਸਦਾ ਮੁਕਾਮ
ਐਵੇਂ ਨਹੀਂ ਆ ਜਾਂਦੈ
ਇਸ ਅਵਸਥਾ ਨੂੰ
ਕੋਈ ਐਵੇਂ ਨਹੀਂ ਪਾ ਜਾਂਦੈ

ਪਹਿਲਾਂ ਖਿੱਲਰਿਆ ਆਪਾ
ਜੋੜਣਾ ਪੈਂਦੈ
ਅਹੰਮ ਦਾ ਪਰਬਤ
ਜੋ ਚੁੱਕੀ ਫਿਰਦੇ ਹਾਂ
ਉਸਨੂੰ ਤੋੜਨਾ ਪੈਂਦੈ

ਫਿਰ ਹੀ ਸੋਮਾ ਕੋਈ
ਆਪ ਮੁਹਾਰੇ ਵਗ ਤੁਰਦੇ
ਫਿਰ ਹੀ ਬੀਜ ਵਿਚ
ਨਮੀ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦੀ ਏ
ਫਿਰ ਹੀ ਹਸਤੀ ਦਾ
ਰਹੱਸ ਉਜਾਗਰ ਹੁੰਦੈ !


ਹੇ ਸਖੀ !
ਉਸੇ ਮੰਜ਼ਲ ‘ਤੇ
ਪਹੁੰਚਣ ਦੀ ਪੈੜ………
…… ਲੱਭ ਰਹੀ ਹਾਂ !
ਜੇ ਪਰਤਣ ਲੱਗਿਆਂ
ਪਤਾ ਹੀ ਨਾ ਲੱਗਿਆ
ਕਿ ਕਿੱਧਰ ਨੂੰ ਜਾਣੈ
ਤਾਂ ਕਿਧਰੇ ਵਿਰਾਨਿਆਂ ਖੰਡਰਾਂ 'ਚ
ਭਟਕ ਹੀ ਨਾ ਜਾਵਾਂ ਮੈਂ!
ਤੇ ਮੰਜ਼ਿਲ 'ਤੇ
ਪਹੁੰਚ ਹੀ ਨਾ ਪਾਵਾਂ ਮੈਂ !

ਤਾਂ ਹੀ
ਉਸ ਮੰਜ਼ਲ 'ਤੇ
ਪਹੁੰਚਣ ਦੀ ਪੈੜ………
…… ਲੱਭ ਰਹੀਂ ਹਾਂ ਮੈਂ !
=====
ਨਜ਼ਮ
ਸਖੀਏ !
ਸਾਡੀ ਕਾਇਆ
ਸਦੈਵ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦੀ
ਜਦ ਤੱਕ
ਬਿਨਸਦੀ ਨਹੀਂ
ਬਦਲਦੀ ਰਹਿੰਦੀ !
…………
ਹੇ ਸਖੀ
ਫਿਰ ਵੀ
ਅਸੀਂ ਜੋ ਵੀ ਕਰਦੇ
ਦੇਹ ਦੀ ਖ਼ਾਤਿਰ ਕਰਦੇ!
……………
ਇਸ ਦੀ ਭੁੱਖ
ਅਥਾਹ ਭੁੱਖ
ਇਸਦੀ ਪਿਆਸ
ਅਥਾਹ ਪਿਆਸ !
ਬੁਝਦੀ ਨਾ ਸਾਰੀ ਉਮਰ !
ਸਗੋਂ ਵਧਦੀ ਜਾਂਦੀ
ਨਾਲ ਉਮਰ !
……………
ਹੇ ਸਖੀ !
ਪਰ ਇਹ ਤਨ ਹੀ
ਸਾਡੀ ਹੋਂਦ ਦਾ
ਵਿਸਤਾਰ ਹੈ !
ਬੀਜ ਵੀ ਇਹੀ !
ਧਰਤੀ ਵੀ ਇਹੀ !

ਇਸ ਵਿਚ ਹੀ ਰੁੱਖ ਬਣਨ ਦੀ

ਸੰਭਾਵਨਾ ਬਰਕਰਾਰ ਹੈ !
ਮਨ ਵੀ ਇਹੀ
ਚੇਤਨਾ ਵੀ ਇਹੀ
ਊਰਜਾ ਵੀ ਇਹੀ
ਇਸਨੂੰ ਵਸਤੂ ਵਾਂਗ
ਜੇ ਨਾ ਹੰਢਾਈਏ
ਤਾਂ ਬ੍ਰਹਿਮੰਡੀ ਊਰਜਾ ਨਾਲ
ਸਰਸ਼ਾਰ ਹੋ ਜਾਈਏ !

ਫਿਰ ਤਾਂ ਸਖੀ
ਇਹ
ਊਰਜਾ ਦਾ ਮੰਦਰ !

ਸਾਰੀ ਕਾਇਨਾਤ ਹੀ ਇਸਦੇ ਅੰਦਰ
ਇਸੇ ਦੇ ਊਰਜਾ-ਦੁਆਰ ਦਾ
ਰਾਸਤਾ ਲੱਭ ਰਹੀ ਹਾਂ !
………………
ਕਦੇ ਇਸ ਗੱਲ ਦੀ ਰਤਾ
ਸਮਝ ਆ ਜਾਵੇ
ਕਿ ਬੁਲਬੁਲਾ ਕੋਈ
ਕਿੰਜ ਹੋਂਦ 'ਚ ਆਵੇ
ਕੁਛ ਪਲ ਮਚਲੇ
ਤੇ ਬਿਨਸ ਜਾਵੇ
ਬਸ ਇਹੀ ਕਹਾਣੀ
ਆਪਣੀ ਵੀ !
=====
ਨਜ਼ਮ
ਸਖੀਏ !
ਮੈਂ ਸੋਚਾਂ
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਕਿਹੀ ਯਾਤਰਾ
ਜੋ ਅਣਜਾਣੇ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਜਾਵੇ !
…………………..
ਨਾ ਮੈਂ ਜੰਮਣਾ ਚਾਹਿਆ
ਨਾ ਮੈਂ ਮਰਨਾ ਚਾਹਿਆ
ਨਾ ਮੈਂ ਹੋਣਾ ਚਾਹਿਆ
ਨਾ ਮੈਂ ਰੋਣਾ ਚਾਹਿਆ !
ਇਸ ਯਾਤਰਾ ਦਾ
ਮਕਸਦ ਕੀ
ਮੈਨੂੰ ਸਮਝ ਨਾ ਆਇਆ !
…………………
ਜੇ ਇਹ ਆਵਣ ਜਾਵਣ-
ਉਸਦੀ ਮਰਜ਼ੀ-
ਤਾਂ ਮੇਰੀ ਮਰਜ਼ੀ
ਕੀ ?
ਮੈਨੂੰ ਸਮਝ ਨਾ ਆਇਆ !
……………………
ਸਖੀ ਇਸ ਯਾਤਰਾ ਦਾ
ਮਕਸਦ ਕੀ ?
………ਸਮਝ ਰਹੀ ਹਾਂ !


ਹੇ ਸਖੀ
ਇਹ ਯਾਤਰਾ
ਕੁਦਰਤ ਦੀ ਤਾਲ ‘ਤੇ ਨੱਚਦੀ
ਉਸ ਬ੍ਰਹਿਮੰਡੀ ਊਰਜਾ ਦੇ

ਕਿਸੇ ਨਿੱਕੇ ਜਿਹੇ ਕਣ ਦੀ
ਨਿੱਕੀ ਜਿਹੀ ਨਿਸ਼ਾਨੀ ਹੈ ………

ਇਕ ਸ਼ੁਕਰਾਣੂ ਦੇ
ਵਿਕਸਣ ਤੇ
ਵਿਗਸਣ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਹੈ !
ਅਣੂ ਦੀ ਊਰਜਾ ਦੇ
ਵਿਸਤਾਰ ਦੀ ਰਵਾਨੀ ਹੈ !
=====
ਨਜ਼ਮ
ਸਖੀ !
ਅਸੀਂ ਮੁੱਕੀਏ
ਊਰਜਾ ਫੇਰ 'ਚਾਰਜ' ਹੋ ਜਾਵੇ ਹੇ ਸਖੀ
ਇਹ ਦੁਨੀਆ
ਜੋ ਦਿਸਦਾ
ਤੇ ਅਣਦਿਸਦਾ
ਸਾਰੀਆਂ ਇੱਛਾਵਾਂ
ਸਿਰਫ਼ ਮਿਰਗ-ਤ੍ਰਿਸ਼ਨਾ…
….ਬ੍ਰਹਿਮੰਡੀ-ਊਰਜਾ ਦਾ
……………ਮਸਨੂਈ ਵਿਸਤਾਰ
………. ਮਾਇਆਵੀ ਪਾਸਾਰ…!
………………
ਕਣ-ਕਣ
ਬ੍ਰਹਿਮੰਡੀ ਊਰਜਾ……!
ਨੰਨ੍ਹੀਂ ਸੂਰਜ ਦੀ ਕਿਰਨ
ਰੌਸ਼ਨੀਆਂ ਦੇ ਦਿਗੱਜ
ਅਸਤਿੱਤਵੀ ਅਹਿਸਾਸ
ਅਨੰਤ ਅਥਾਹ ਮਹਾਂਸਾਗਰ
ਇਹ ਤਾਰਾ-ਮੰਡਲ
ਇਹ ਸੌਰ-ਮੰਡਲ
ਸਭ ਊਰਜਾ ਦਾ ਵਿਸਤਾਰ !!
………………
ਇਹ ਊਰਜਾ
ਅਣੂ ਦੀ ਹੋਂਦ ਲੈ ਕੇ
ਪ੍ਰਗਟ ਹੁੰਦੀ
ਬਿੰਦੂ-ਬਿੰਦੂ ਜੁੜਦਾ
ਮਹਾਨ ਬਿੰਦੂ ਸਿਰਜਦਾ !

ਬਿੰਦੂ ਬਿੰਦੂ ਬਿਨਸਦਾ
ਊਰਜਾ 'ਚ ਸਿਮਟਦਾ !
ਇਹ ਮਾਇਆ ਨਗਰੀ
ਇਥੇ ਠੋਸ ਕੁਛ ਵੀ ਨਹੀਂ
ਸਭ……
...... ਧੂੰਏ ਦਾ ਪਾਸਾਰ!
……………………
ਹੇ ਸਖੀ !
ਸਭ ਕੁਛ ਜੇ ਮਨਫ਼ੀ ਹੋ ਜਾਵੇ
ਤਾਂ ਵੀ ਪਿਛੇ ਰਹਿ ਜਾਵੇ
ਕੇਵਲ

ਬ੍ਰਹਿਮੰਡੀ

ਊਰਜਾ !!

ਪੁਰਾਣਾ ਘਰ ਟੁੱਟੇ
ਤਾਂ ਨਵਾਂ ਤਿਮਾਰ ਹੋ ਜਾਵੇ !

ਫੇਰ ਸਖੀਏ -
ਜੇ ਦੁਨੀਆ ਸੱਚ ਨਹੀਂ
ਤਾਂ ਇੱਛਾਵਾਂ ਕਿਉਂ ?
ਦਿਨ

ਰਾਤ

ਦੀ

ਇਸ

ਭਾਜੜ
ਦੇ ਮਾਇਨੇ ਲੱਭ ਰਹੀ ਹਾਂ !

ਨਾ ਸਖੀ !
ਦੁਨੀਆ ਵੀ ਸੱਚ
ਇਹ ਹੋਂਦ ਵੀ ਸੱਚ
ਪਰ ਸੱਚ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਲੁਕਿਆ
ਸੱਚ ਕੀ ਏ
ਲੱਭਣਾ ਪੈਣੈ !

ਸੁਰਜੀਤ - ਪਰਵੇਜ਼ ਸੰਧੂ ਦੇ ਨਾਮ....ਨਜ਼ਮ

ਪਿਆਰੀ ਤਨਦੀਪ

ਨਿੱਘੀ ਯਾਦ!

ਇੰਡੀਆ ਤੋਂ ਆਇਆਂ ਤਾਂ ਤਿੰਨ ਹਫ਼ਤੇ ਹੋ ਗਏ ਨੇ ਪਰ ਸਿਹਤ ਕੁਝ ਤੰਗ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਕੱਲ੍ਹ ਫੇਸਬੁੱਕ ‘ਤੇ ਆਰਸੀ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਬਹੁਤ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਹੋਈ ਪਰ ਪਰਵੇਜ਼ ਸੰਧੂ ਹੋਰਾਂ ਨਾਲ ਹੋਈ ਅਣਹੋਣੀ ਪੜ੍ਹ ਕੇ ਗਹਿਰਾ ਸਦਮਾ ਲੱਗਿਆ ਹੈ। ਬਹੁਤ ਹੀ ਖ਼ੂਬਸੂਰਤ ਪਰਵੇਜ਼ ਦੇ ਬਹੁਤ ਖ਼ੂਬਸੂਰਤ ਬੱਚੇ ਮੈਂ ਵੇਖੇ ਹੋਏ ਹਨ। ਕੱਲ੍ਹ ਦੀ ਚੁੱਪ ਸਾਂ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿਵੇਂ ਕਹਾਂ... ਪਰਵੇਜ਼! ਹੌਸਲਾ ਰੱਖ। ਅੱਜ ਆਰਸੀ ‘ਤੇ ਬਹਾਦੁਰ ਪਰਵੇਜ਼ ਦੇ ਸ਼ਬਦ ਪੜ੍ਹ ਕੇ ਧਰਵਾਸ ਬੱਝਾ ਹੈ। ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਉਸ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਹਿੰਮਤ ਦੇਵੇ ਤੇ ਬੱਚੀ ਦੀ ਰੂਹ ਨੂੰ ਸ਼ਾਂਤੀ .......ਕੁਛ ਸ਼ਬਦ ਸਾਂਝੇ ਕਰ ਰਹੀ ਹਾਂ .... ਸੁਰਜੀਤ।

******

ਨਜ਼ਮ

ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਰੋਜ਼
'ਵਾਜਾਂ ਮਾਰਦੀ ਹਾਂ
ਕਿੱਥੇ ਤੁਰ ਜਾਂਦੇ ਹੋ ਤੁਸੀਂ
ਸਾਨੂੰ ਰੋਂਦਿਆਂ ਛੱਡ

ਉਹ ਕਿਹੜੀ ਥਾਂ ਹੈ
ਜਿੱਥੋਂ ਤੁਹਾਥੋਂ ਪਰਤ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ
ਜਿੱਥੇ ਸਾਡੀਆਂ ਸਦਾਵਾਂ ਦਾ
ਕੋਈ ਅਰਥ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ
ਜਿੱਥੋਂ ਸਾਡੇ ਹੰਝੂਆਂ ਨੂੰ
ਤੁਸੀਂ ਤੱਕ ਸਕਦੇ ਨਹੀਂ
ਜਿੱਥੇ ਸਾਡੇ ਹਾਅਵਿਆਂ ਦਾ
ਹਿਸਾਬ ਤੁਸੀਂ ਰੱਖਦੇ ਨਹੀਂ

ਕੀ ਕੋਈ ਦੀਪ ਹੈ
ਪਤਾਲ ਹੈ
ਪਰਬਤ ਹੈ
ਸਾਗਰ ਹੈ
ਕੋਈ ਖ਼ਲਾਅ ਹੈ
ਜਾਂ ਤਾਰਾ ਹੈ
ਜਿੱਥੇ ਪੰਜ ਤੱਤ ਨਾਲ਼ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦੇ

ਜਿੱਥੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਨਾਲ਼ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦੇ
ਜਿੱਥੇ ਸਾਡੀਆਂ ਸਿਸਕੀਆਂ ਦੀ
ਆਵਾਜ਼ ਨਹੀਂ ਸੁਣਦੇ ਤੁਸੀਂ
ਦੱਸੋ ਤਾਂ ਸਹੀ
ਕਿੱਥੇ ਤੁਰ ਜਾਂਦੇ ਹੋ ਤੁਸੀਂ .....

ਸੁਰਜੀਤ ਰਾਮਪੁਰੀ - ਗੀਤ

ਲਹਿਰਾਂ

ਗੀਤ

ਲਹਿਰਾਂ, ਉਛਲ ਉਛਲ ਕੇ ਆਣ।

ਲਹਿਰਾਂ, ਮਚਲ ਮਚਲ ਕੇ ਆਣ।

-----

ਨੀਲੇ ਜਲ ਦੇ ਸੀਨੇ ਉੱਤੇ

ਇਕ ਦੂਜੀ ਦੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ਫੜਕੇ

ਝੁੰਮਰ ਕੋਈ ਪਾਣ।

ਲਹਿਰਾਂ, ਮਚਲ ਮਚਲ ਕੇ....

-----

ਨਚ ਨਚ ਪਾਗਲ ਹੋਈਆਂ ਹੀਰਾਂ

ਵੰਝਲੀ ਦੀ ਮਿਠੜੀ ਲੈ ਸੁਣ ਕੇ

ਝੂੰਮ ਝੂੰਮ ਲਹਿਰਾਣ।

ਲਹਿਰਾਂ, ਮਚਲ ਮਚਲ ਕੇ...

-----

ਥਕ ਥਕ ਜਾਵਣ ਪੈਰ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੇ

ਕੰਢੇ ਦੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ਵਿਚ ਸੌਂ ਕੇ

ਹਿੱਕੜੀ ਨੂੰ ਗਰਮਾਣ।

ਲਹਿਰਾਂ, ਮਚਲ ਮਚਲ ਕੇ...

-----

ਰਾਤੀਂ ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਵਿਹੜੇ ਅੰਦਰ

ਚੰਨ-ਚਾਨਣੀ, ਤਾਰੇ ਦੀ ਲੋਅ

ਮਿੱਠਾ-ਮਿੱਠਾ ਮੁਸਕਾਣ।

ਲਹਿਰਾਂ, ਮਚਲ ਮਚਲ ਕੇ...

-----

ਚਿੱਟੀਆਂ ਚਿੱਟੀਆਂ ਚੰਨ ਦੀਆਂ ਰਿਸ਼ਮਾਂ

ਲਹਿਰਾਂ ਦੇ ਸੀਨੇ ਨੂੰ ਚੁੰਮ ਕੇ

ਪਰਛਾਵੀਂ ਲੁਕ ਜਾਣ।

ਲਹਿਰਾਂ, ਮਚਲ ਮਚਲ ਕੇ...

-----

ਜਦ ਸਮੀਰ ਦਾ ਬੁੱਲਾ ਆਵੇ

ਜਾਗ ਪੈਣ ਅੰਗੜਾਈ ਲੈ ਕੇ

ਅੱਧ-ਸੁੱਤੇ ਅਰਮਾਨ।

ਲਹਿਰਾਂ, ਮਚਲ ਮਚਲ ਕੇ...

-----

ਸੂਹੀਆਂ ਸੂਹੀਆਂ ਸੂਰਜ-ਕਿਰਨਾਂ

ਲਹਿਰਾਂ ਦੇ ਕੋਮਲ ਹੋਠਾਂ ਨੂੰ

ਰੰਗਲੀ ਸੁਰਖ਼ੀ ਲਾਣ।

ਲਹਿਰਾਂ, ਮਚਲ ਮਚਲ ਕੇ...

-----

ਆ ਵੇ ਮਾਹੀ! ਹਾਂ ਨੀ ਚੰਨੀਏ!

ਲਹਿਰਾਂ ਤੇ ਕੰਢਿਆਂ ਦੇ ਵਾਂਗੂੰ

ਪਾ ਲਈਏ ਪਹਿਚਾਣ।

ਲਹਿਰਾਂ, ਮਚਲ ਮਚਲ ਕੇ...

ਸੁਰਜੀਤ ਰਾਮਪੁਰੀ - ਨਜ਼ਮ

ਦੋਸਤੋ! ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਗੱਲ ਸਾਂਝੀ ਕਰਦਿਆਂ ਬੜੀ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ ਕਿ ਕੱਲ੍ਹ ਮੈਂ ਜਦੋਂ ਵੈਨਕੂਵਰ ਵਸਦੇ ਉੱਘੇ ਸ਼ਾਇਰ ਸਤਿਕਾਰਤ ਗੁਰਚਰਨ ਰਾਮਪੁਰੀ ਸਾਹਿਬ ਨੂੰ ਮਿਲ਼ਣ ਗਈ ਤਾਂ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਪਿੰਡ ਰਾਮਪੁਰ ਦੇ ਇੱਕ ਹੋਰ ਉੱਘੇ ਸ਼ਾਇਰ ਸਤਿਕਾਰਤ ਸੁਰਜੀਤ ਰਾਮਪੁਰੀ ਜੀ ਦੀ 1959 ‘ਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਹੋਈ ਕਿਤਾਬ ‘ਠਰੀ ਚਾਨਣੀ’ ਆਰਸੀ ਲਈ ਦਿੱਤੀ। ਅੱਜ ਏਸੇ ਕਿਤਾਬ ‘ਚੋਂ ਰਾਮਪੁਰੀ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਅਗਸਤ 1957 ‘ਚ ਲਿਖੀ ਇੱਕ ਬੇਹੱਦ ਖ਼ੂਬਸੂਰਤ ਨਜ਼ਮ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ਼ ਸਾਂਝੀ ਕਰਨ ਜਾ ਰਹੀ ਹਾਂ। ਗੁਰਚਰਨ ਰਾਮਪੁਰੀ ਸਾਹਿਬ ਦਾ ਬਹੁਤ-ਬਹੁਤ ਸ਼ੁਕਰੀਆ। ਇਸ ਨਜ਼ਮ ਦੇ ਨਾਲ਼ ਲੱਗਿਆ ਫੋਟੋ ਸਕੈੱਚ ਵੀ ਏਸੇ ਕਿਤਾਬ ਵਿਚੋਂ ਹੀ ਹੈ।

ਨਜ਼ਮ

ਰੋ ਰੋ ਕੇ ਅਸਾਂ ਰਾਤ ਸੁਲਾਈ।

ਗਾ ਗਾ ਕੇ ਅਸਾਂ ਪ੍ਰਭਾਤ ਜਗਾਈ।

----

ਹੰਝੂਆਂ ਅੰਦਰ ਡੁੱਬ ਡੁੱਬ ਜਾਂਦੀ,

ਤਾਂਘ ਰਹੇ ਨੈਣਾਂ ਦੀ ਜੋਤੀ।

ਕੰਬਦੀਆਂ ਨਜ਼ਰਾਂ, ਥਰਕਣ ਰਿਸ਼ਮਾਂ,

ਕਿੱਧਰ ਗਏ ਸ਼ਬਨਮ ਦੇ ਮੋਤੀ?

....

ਦੱਸਿਓ ਵੇ! ਨਰਗਸ ਦੇ ਨੈਣੋਂ

ਕਿਸਨੇ ਮੇਰੀ ਨੀਂਦ ਚੁਰਾਈ?

----

ਜਗਰਾਤੇ, ਨੈਣਾਂ ਨੂੰ ਪੁੱਛਦੇ,

ਕਿੰਝ ਉੱਡੀਆਂ ਬਾਗੋਂ ਖ਼ੁਸ਼ਬੋਆਂ।

ਘਿਰ ਘਿਰ ਆਏ ਬੱਦਲ਼ ਕਾਲ਼ੇ,

ਖੁਰ ਖੁਰ ਜਾਵਣ ਧੁੰਦਲ਼ੀਆਂ ਲੋਆਂ।

.....

ਸੁਹਲ ਹਨੇਰਾ, ਮੱਧਮ ਚਾਨਣ,

ਪੱਤਿਆਂ ‘ਚੋਂ ਝਰਦੀ ਰੁਸ਼ਨਾਈ।

----

ਜਲ-ਤਰੰਗ ਹੰਝੂਆਂ ਦਾ ਵੱਜਦਾ,

ਹਰ ਇੱਕ ਫੁੱਲ ਪਿਆਲੀ ਬਣਿਆ।

ਜੋ ਸੰਧੂਰ ਦੁਮੇਲੀਂ ਕਿਰਿਆ,

ਉਹ ਪੂਰਬ ਦੀ ਲਾਲੀ ਬਣਿਆ।

.....

ਹੱਥ ਵਿਚ ਫੜ ਸੂਰਜ ਦਾ ਕਾਸਾ,

ਇਹ ਪ੍ਰਭਾਤ ਕੀ ਮੰਗਣ ਆਈ?

----

ਹਰ ਹਾਉਕਾ ਹਿੱਕੜੀ ਦੀ ਪੀੜਾ,

ਹਰ ਸਾਹ ਗਰਦਨ ਵਿਚ ਤਲਵਾਰਾਂ।

ਇਉਂ ਹੋਠਾਂ ‘ਤੇ ਹਾਸਾ ਆਉਂਦਾ,

ਜਿਉਂ ਪੱਤਝੜ ਦੀ ਝੋਲ ਬਹਾਰਾਂ।

....

ਜਿਉਂ ਸਾਵਣ ਦੀਆਂ ਨੁਚੜਨ ਰਾਤਾਂ,

ਇਉਂ ਮੱਸਿਆ ਜਿਹੀ ਉਮਰ ਲੰਘਾਈ।

----

ਕੰਢਿਆਂ ਉੱਪਰ ਤਰੇੜਾਂ ਸੁੱਤੀਆਂ,

ਲਿਖੀਆਂ ਨਹੀਂ ਮੱਥੇ ਤਕਦੀਰਾਂ।

ਲਹਿਰਾਂ ਆਵਣ, ਲਹਿਰਾਂ ਜਾਵਣ,

ਬਣਦੀਆਂ ਮਿਟਦੀਆਂ ਜਾਣ ਲਕੀਰਾਂ।

.....

ਇੱਕੋ ਹਰਫ਼ ਦਿਲੇ ਤੇ ਲਿਖਿਆ,

ਧੋ ਧੋ ਤੱਕਿਆ, ਮਿਟਦਾ ਨਾਹੀ।

----

ਤਿਰੇ ਬਿਨਾ ਉਜਲੇ ਦਿਨ ਜੀਕਰ,

ਧੁੱਪਾਂ ਵਿਚ ਸੜਦੀ ਤਨਹਾਈ।

ਤਿਰੇ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਇਹ ਰੰਗਲੀਆਂ ਸ਼ਾਮਾਂ,

ਛਮ ਛਮ ਨੈਣਾਂ ਦੀ ਪਰਛਾਈ।

....

ਤਿਰੇ ਬਿਨਾ ਚੰਨ-ਰਾਤਾਂ ਜੀਕਰ,

ਯਾਦਾਂ ਚਿੱਟੀ ਕਫ਼ਨੀ ਪਾਈ।

----

ਭਾਵੇਂ ਆਹਾਂ ਉਮਰੋਂ ਲੰਮੀਆਂ,

ਭਾਵੇਂ ਨਗ਼ਮੇ ਨੇ ਹਟਕੋਰੇ।

ਇਕ ਦਿਨ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਭਰ ਜਾਵੇਗਾ,

ਜੀਵਨ ਦੇ ਵਿਸ ਭਰੇ ਕਟੋਰੇ।

....

ਜਦੋਂ ਕਿਸੇ ਜੀਵਣ ਜੋਗੇ ਨੇ,

ਰੋਂਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਗਲ਼ੇ ਲਗਾਈ।

----

ਨ੍ਹੇਰਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਬੀਜੇ ਤਾਰੇ,

ਇਕ ਦਿਨ ਸੂਰਜ ਬਣ ਜਾਵਣਗੇ।

ਰਿਸ਼ਮਾਂ ਝਰਨ ਫ਼ੁਹਾਰਿਆਂ ਵਾਂਗੂੰ,

ਘੋਰ ਹਨੇਰੇ ਛਣ ਜਾਵਣਗੇ।

.....

ਜਾਗਣਗੇ ਸਮਿਆਂ ਦੀ ਹਿੱਕ ‘ਤੇ

ਯਾਦਾਂ ਨੂੰ ਸੁਪਨੇ ਗਲ਼ ਲਾਈਂ।

----

ਰੋ ਰੋ ਕੇ ਅਸਾਂ ਰਾਤ ਸੁਲਾਈ।

ਗਾ ਗਾ ਕੇ ਅਸਾਂ ਪ੍ਰਭਾਤ ਜਗਾਈ।

ਸੁਰਜੀਤ ਰਾਮਪੁਰੀ - ਸ਼ਿਅਰ

ਦੋ ਸ਼ਿਅਰ

ਖ਼ੂਬ ਤੱਕਿਆ ਹੈ ਤਿਰੇ ਰਾਹਾਂ 'ਚ ਭਟਕਣ ਦਾ ਮਜ਼ਾ,
ਬਿਨ ਬੁਲਾਏ ਤੋਂ ਮਿਲ਼ਣ ਦਾ ਮਿਲ਼ ਕੇ ਤੜਪਣ ਦਾ ਮਜ਼ਾ।
---------
ਹਾਸਿਆਂ ਦੇ ਵਾਂਗ ਆਏ ਹੰਝੂਆਂ ਜਿਉਂ ਟੁਰ ਗਏ,
ਆਉਂਣ ਦੀ ਦੇਰੀ ਰਹੀ ਤੇ ਜਾਣ ਦੀ ਜਲਦੀ ਰਹੀ।
---------