ਡਾ: ਬਲਦੇਵ ਸਿੰਘ ਖਹਿਰਾ - ਮਿੰਨੀ ਕਹਾਣੀ

ਥੋਹਰਾਂ ਦੇ ਸਿਰਨਾਵੇਂ
ਮਿੰਨੀ ਕਹਾਣੀ

" ਦੇਖੋ ਬਾਪੂ ਜੀ! ਮੈਨੂੰ ਆਏ ਨੂੰ ਮਹੀਨਾ ਹੋ ਗਿਐ.. ਸਾਰੇ ਅੰਗਾਂ-ਸਾਕਾਂ ਨੂੰ ਪੁੱਛ ਲਿਐ..ਕੋਈ ਵੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਦੋਵਾਂ ਨੂੰ ਰੱਖਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਨਹੀਂ...ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਸ ਬਿਰਧ ਅਵੱਸਥਾ ਵਿਚ.. ਇਕੱਲੇ ਇਸ ਕੋਠੀ ਵਿਚ ਬਿਲਕੁਲ ਨਹੀਂ ਛੱਡ ਸਕਦਾ…ਤੁਸੀਂ ਆਪਣਾ ਲੁਕ-ਆਫਟਰ ਕਰ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ"
ਮਾਤਾ ਪਿਤਾ ਨੁੰ ਖ਼ਾਮੋਸ਼ ਦੇਖ ਕੇ ਉਹ ਫਿਰ ਬੋਲਿਆ, "ਨਾਲੇ ਅਗਲੇ ਹਫਤੇ ਇਸ ਕੋਠੀ ਦਾ ਕਬਜ਼ਾ ਵੀ ਦੇਣੈ…… ਮੈਂ ਸਾਰਾ ਬੰਦੋਬਸਤ ਕਰ ਲਿਐ…ੳਲਡ–ਏਜ ਹੋਮ ਵਾਲੇ ਡੇਢ ਲੱਖ ਲੈਂਦੇ ਨੇ…ਬਾਕੀ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਦੀ ਦੇਖ-ਭਾਲ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਜ਼ਿੰਮੇ.."
"ਪਰਮਿੰਦਰ ਅਸੀਂ ਆਪਣਾ ਘਰ ਛੱਡ ਕੇ ਕਿਤੇ ਨੀ ਜਾਣਾ…ਤੇਰੀ ਮਾਂ ਤਾਂ ਜਮ੍ਹਾ ਈ ਨੀ ਮੰਨਦੀ…ਤੂੰ ਜਾਹ ਅਮਰੀਕਾ.. ..ਸਾਨੂੰ ਸਾਡੇ ਹਾਲ 'ਤੇ ਛੱਡ ਦੇਹ...ਸਾਡਾ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਐ….."
"ਮਾਂ!..ਬਾਪੂ ਜੀ! ਤੁਸੀਂ ਬੱਚਿਆਂ ਵਾਂਗੂ ਜ਼ਿੱਦ ਕਿਉਂ ਫੜੀ ਬੈਠੇ ਓ ?..ਕੋਠੀ ਤਾਂ ਵਿਕ ਚੁਕੀ ਐ…ਆਪਣੇ ਮਨ ਨੂੰ ਸਮਝਾਓ" ਕਹਿੰਦਾ ਪਰਮਿੰਦਰ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਚਲਿਆ ਗਿਆ। ਉਸੇ ਰਾਤ ਬਾਪੂ ਜੀ ਅਕਾਲ ਚਲਾਣਾ ਕਰ ਗਏ।
ਤਿੰਨ ਦਿਨ ਬਾਅਦ ਬਾਪੂ ਜੀ ਦੇ ਫੁੱਲ ਕੀਰਤਪੁਰ ਸਾਹਿਬ ਪਰਵਾਹ ਕਰਕੇ ਮੁੜੇ ਤਾਂ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰਾਂ ਨੇ ਪਰਮਿੰਦਰ ਨੂੰ ਦੱਸਿਆ,"ਮਾਂ ਜੀ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਪਛਾਣਦੇ ਈ ਨਹੀਂ...ਬੱਸ ਵਿਹੜੇ 'ਚ ਬੈਠੇ ਕੋਠੀ ਵੱਲ ਈ ਦੇਖੀ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ..ਸ਼ਾਇਦ ਉਹ ਪਾਗਲਪਨ ਦੀ ਅਵੱਸਥਾ ਵਿਚ ਨੇ"
"ਤਾਂ ਫਿਰ ਮਾਂ ਨੂੰ ਪਾਗਲਖਾਨੇ ਭਰਤੀ ਕਰਾ ਦਿੰਨੇ ਆਂ…. ਥੋਨੂੰ ਨੀ ਪਤਾ…
ਇਕ ਇਕ ਦਿਨ ਦਾ ਮੇਰਾ ਕਿੰਨਾ ਨੁਕਸਾਨ ਹੋ ਰਿਹੈ… ਪਿਛੇ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਕਿੰਨੀ ਵੱਡੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਐ ਮੇਰੇ ਸਿਰ 'ਤੇ"
ਇਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਹਿਕ ਸਹਿਕ ਕੇ ਲਏ ਪੁੱਤ ਪਰਮਿੰਦਰ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਸੀ।

ਡਾ: ਬਲਦੇਵ ਸਿੰਘ ਖਹਿਰਾ - ਮਿੰਨੀ ਕਹਾਣੀ

ਸਤਿਕਾਰਤ ਡਾ: ਬਲਦੇਵ ਸਿੰਘ ਖਹਿਰਾ ਜੀ ਨੂੰ 'ਆਰਸੀ' ਤੇ ਖ਼ੁਸ਼ਆਮਦੀਦ! ਡਾ: ਖਹਿਰਾ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਬੜੀ ਹੀ ਖ਼ੂਬਸੂਰਤ ਮਿੰਨੀ ਕਹਾਣੀ ਨਾਲ਼ ਪਹਿਲੀ ਦਸਤਕ ਦੇ ਕੇ 'ਆਰਸੀ' ਨੂੰ ਹੋਰ ਸ਼ਿੰਗਾਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ...ਬਹੁਤ-ਬਹੁਤ ਸ਼ੁਕਰੀਆ।

ਸੁਫ਼ਨਿਆਂ ਦੀਆਂ ਲੋਥਾਂ
ਮਿੰਨੀ ਕਹਾਣੀ

ਵੀਰੋ ਕੈਨੇਡਾ ਵਿਆਹੀ ਜਾਣ ਮਗਰੋਂ ਪੰਜਾਂ ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ ਆਪਣੇ ਛੋਟੇ ਭਰਾ ਦੇ ਵਿਆਹ'ਤੇ ਆਈ ਸੀ।ਉਹਦੇ ਕੱਪੜੇ ਗਹਿਣੇ, ਸਾਬਣ, ਸ਼ੈਂਪੂ, ਸੈਂਟ ਤੇ ਹੋਰ ਚੀਜ਼ਾਂ-ਵਸਤਾਂ ਦੇਖ ਕੇ ਸਹੇਲੀਆਂ ਮਨ ਹੀ ਮਨ ਉਹਦੇ ਨਾਲ ਈਰਖਾ ਕਰ ਰਹੀਆਂ ਸਨ।ਬਚਪਨ ਦੀ ਸਹੇਲੀ ਜੋਤੀ ਨੇ ਉਹਦੇ ਬਲੌਰੀ ਝੁਮਕੇ ਨੂੰ ਨੀਝ ਨਾਲ ਤੱਕਦਿਆਂ ਪੁਛਿਆ,
"ਵੀਰੋ! ਤੂੰ ਖ਼ੁਸ਼ ਤਾਂ ਹੈਂ ਨਾ ?"
ਕੁੜੀ ਚਹਿਕਦੀ-ਚਹਿਕਦੀ ਚੁੱਪ ਜਿਹੀ ਹੋ ਗਈ।ਚਿਹਰੇ ਦੇ ਬਦਲਦੇ ਹਾਵ ਭਾਵ ਦੇਖ ਕੇ ਜੋਤੀ ਬੋਲੀ,
"ਤੂੰ ਜਾਣ ਲੱਗੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਸੀ ਬਈ ਏਥੇ ਤਾਂ ਜਨਾਨੀਆਂ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਧੰਦ ਪਿਟਦੀਆਂ, ਕੋਈ ਕਦਰ ਨੀ…ੳਥੇ ਕੰਮ ਦੇ ਡਾਲਰ ਮਿਲਣਗੇ,ਮੇਰੀ ਕੋਈ ਪੁੱਛ ਪਰਤੀਤ ਹੋਊ"
"ਆਹੋ! ਸੋਚਿਆ ਤਾਂ ਏਦਾਂ ਈ ਸੀ " ਇੱਕ ਨਿੱਕਾ ਜਿਹਾ ਹਉਕਾ ਬੋਲਿਆ
"ਨਾ ਫੇਰ ਮਿਲਿਆ ਇੱਜ਼ਤ ਪਿਆਰ?"
"ਕਿੱਥੇ ਭੈਣੇਂ?.....ੳਥੇ ਡਾਲਰ ਤਾਂ ਮਿਲਦੇ ਐ……ਪਰ ਪੇ ਪੈਕਟ ਆਉਂਦਿਆਂ ਈ
ਖੋਹ ਲੈਂਦੇ ਐ ਅਗਲੇ"
"ਅੱਛਾ…?
"ਤੇ ਹੋਰ….?ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਜਾਬ ਤੇ ਹੱਡ ਤੁੜਾਓ! ਆ ਕੇ ਘਰ ਦਾ ਕੰਮਕਾਰ ਕਰੋ,
ਨੈਟ ਨੂੰ ਸ਼ਰਾਬੀ ਪਤੀ ਦੀਆਂ ਗਾਲਾਂ ਤੇ ਕੁੱਟ…." ਵੀਰੋ ਫਿੱਸ ਪਈ।
"ਨਾ ਤੇ ਤੁਸੀਂ ਅੱਗੋਂ ਕੋਈ ਉਜਰ ਨੀ ਕਰਦੀਆਂ?"
"ਲੈ!ਮਾੜਾ ਜਿਹਾ ਕੁਸ਼ ਕਹੋ ਸਹੀ,ਅਗਲਾ ਕਹਿੰਦੈ ਘਰੋਂ ਕੱਢ ਦਊਂ, ਮੈਨੂੰ ਇੰਡੀਆ ਤੋਂ
ਹੋਰ ਬਥੇਰੀਆਂ……"
ਝੀਲ ਵਰਗੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਸੁਫ਼ਨਿਆਂ ਦੀਆਂ ਲੋਥਾਂ ਤਰ ਰਹੀਆਂ ਸਨ।