ਡਾ: ਬਸ਼ੀਰ ਬਦਰ - ਉਰਦੂ ਰੰਗ

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਯੇ ਚਾਂਦਨੀ ਭੀ ਜਿਨ ਕੋ ਛੂਤੇ ਹੁਏ ਡਰਤੀ ਹੈ।
ਦੁਨੀਆਂ ਉਨਹੀਂ ਫ਼ੂਲੋਂ ਕੋ ਪੈਰੋਂ ਸੇ ਮਸਲਤੀ ਹੈ।
ਸ਼ੌਹਰਤ ਕੀ ਬੁਲੰਦੀ ਭੀ ਪਲ ਭਰ ਕਾ ਤਮਾਸ਼ਾ ਹੈ।
ਜਿਸ ਡਾਲ ਪੇ ਬੈਠੇ ਹੋ ਵੁਹ ਟੂਟ ਭੀ ਸਕਤੀ ਹੈ।
ਲੋਬਾਨ* ਮੇਂ ਚਿੰਗਾਰੀ ਜੈਸੇ ਕੋਈ ਰਖ ਦੇ,
ਯੂੰ ਯਾਦ ਤੇਰੀ ਸ਼ਬ ਭਰ ਸੀਨੇ ਮੇਂ ਸੁਲਗਤੀ ਹੈ।
ਆ ਜਾਤਾ ਹੈ ਦਿਲ ਖੀਂਚ ਕਰ ਦਿਲ ਸੀਨੇ ਸੇ ਪਟੜੀ ਪਰ,
ਜਬ ਰਾਤ ਕੀ ਸਰਹਦ ਸੇ ਇਕ ਰੇਲ ਗੁਜ਼ਰਤੀ ਹੈ।
ਆਂਸੂ ਕਭੀ ਪਲਕੋਂ ਪਰ ਤਾ ਦੇਰ ਨਹੀਂ ਰੁਕਤੇ,
ਉੜ ਜਾਤੇ ਹੈਂ ਯੇ ਪੰਛੀ ਜਬ ਸ਼ਾਖ਼ ਲਚਕਤੀ ਹੈ।
ਖ਼ੁਸ਼ ਰੰਗ ਪਰਿੰਦੋਂ ਕੇ ਲੌਟ ਆਨੇ ਕੇ ਦਿਨ ਆਏ,
ਬਿਛੜੇ ਹੁਏ ਮਿਲਤੇ ਹੈਂ ਜਬ ਬਰਫ਼ ਪਿਘਲਤੀ ਹੈ।

{ ਲੋਬਾਨ* ( ਖ਼ੁਸ਼ਬੂਦਾਰ ਅਗਰਬੱਤੀ ਵਰਗਾ ਬੂਰਾ, ਜੋ ਹੌਲ਼ੀ-ਹੌਲ਼ੀ ਧੁਖ਼ਦਾ ਹੈ) }
ਪੰਜਾਬੀ ਰੂਪਾਂਤਰਣ - ਤਨਦੀਪ 'ਤਮੰਨਾ'