ਗੁਰਨਾਮ ਗਿੱਲ - ਗ਼ਜ਼ਲ

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਕਦੇ ਦੁਸ਼ਮਣ, ਕਦੇ ਮਹਿਰਮ, ਕਦੇ ਨਖ਼ਰਾ ਜਿਹਾ ਬਣਕੇ ।
ਜਦੋਂ ਵੀ ਪੇਸ਼ ਆਇਆ ਤੂੰ ਨਿਰਾ ਇੱਕ ਹਾਦਸਾ ਬਣਕੇ !
ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਹੀ ਹੋਂਦ ਦੇ ਵਿੱਚ ਡੋਬਣਾ ਜੇਕਰ,
ਭਲਾ ਫਿਰ ਦੱਸ ਕੀ ਲੈਣਾ ਏ ਕਤਰੇ ਤੋਂ ਤਲਾਅ ਬਣਕੇ?
ਬੜਾ ਸੀ ਸ਼ੌਕ ਨੇੜੇ ਆਣ ਕੇ ਵੇਖਣ ਦਾ ਤੈਨੂੰ ਪਰ,
ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਹੀ ਰਿਹਾ ਤੂੰ ਦੂਰ ਸਾਥੋਂ ਫਾਸਲਾ ਬਣਕੇ।
ਬੜੇ ਚਿਰ ਬਾਅਦ ਮੇਰੇ ਪੈਰ ਪਰਤੇ ਆਪਣੇ ਘਰ ਵੱਲ,
ਮਗਰ ਬੂਹੇ ਤੇ ਮਿਲਿਆ ਹਰ ਕੋਈ ਹੀ ਓਪਰਾ ਬਣਕੇ ।
ਘਟਾਵਾਂ ਵੀ ਤੇ ਸਾਵਣ ਵੀ, ਨਾ ਡਰਦੇ ਮੋਰ ਹੀ ਨੱਚਣ,
ਵਣਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਹਿ ਗਿਆ ਕੋਈ ਜਿਵੇਂ ਖ਼ਤਰਾ ਜਿਹਾ ਬਣਕੇ!
ਚਲੋ ਪਹਿਚਾਣ ਤਾਂ ਹੋਈ ਕਿ ਮਾਨਵ ਹੀ ਬੜਾ ਸਭ ਤੋਂ,
ਅਖ਼ੀਰੀ ਮਿਟ ਗਿਆ ਹੈ ਭਰਮ ਤੇਰਾ ਦੇਵਤਾ ਬਣਕੇ ।
ਮਿਲੇ ਉਂਝ ਤਾਂ ਬੜੇ ਲੋਕੀ ਸਫ਼ਰ ਵਿੱਚ ਦੋਸਤਾਂ ਵਰਗੇ,
ਨਾ ਮਿਲ਼ਿਆ ਪਰ ਕਦੇ ਕੋਈ ਅਸਾਂ ਨੂੰ ਆਸਰਾ ਬਣਕੇ ।