ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਭਨੋਟ - ਗ਼ਜ਼ਲ

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਕੀ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਤੇ ਬੀਤਦੀ ਹੈ, ਜਾਣਦੇ ਓਹੀ।

ਖ਼ਰੀ ਆਖੀ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਤੇ ਬੀਤਦੀ ਹੈ, ਜਾਣਦੇ ਓਹੀ।

ਕਿਵੇਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਸਕਦੇ ਬਿਗਾਨੀ ਪੀੜ, ਜੀਹਨਾਂ ਤੇ,

ਨਹੀਂ ਬੀਤੀ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਤੇ ਬੀਤਦੀ ਹੈ, , ਜਾਣਦੇ ਓਹੀ।

ਉਨ੍ਹਾਂ ਰਾਹੀਆਂ ਤੇ ਕੀ ਬੀਤੀ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਰਾਹਬਰਾਂ ਛਲਿਆ,

ਇਹ ਅਣਹੋਣੀ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਤੇ ਬੀਤਦੀ ਹੈ, ਜਾਣਦੇ ਓਹੀ।

ਕਿਵੇਂ ਦੱਸਾਂ, ਮਿਰੇ ਦਿਲਜਾਨੀਆਂ, ਪਲ-ਪਲ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਤੇਰੇ,

ਪਵੇ ਭਾਰੀ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਤੇ ਬੀਤਦੀ ਹੈ, ਜਾਣਦੇ ਓਹੀ।

ਉਹ ਕੀ ਜਾਣੇ, ਅਸਾਂ ਦੀ ਪੀੜ, ਅਣਕੀਤੇ ਗ਼ੁਨਾਹਾਂ ਦੀ,

ਸਜ਼ਾ ਭੁਗਤੀ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਤੇ ਬੀਤਦੀ ਹੈ, ਜਾਣਦੇ ਓਹੀ।

ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਮੈਂ ਦੱਸਾਂ ‘ਮੈਂ’ ਕਿੰਨਾ ਤੰਗ ਕਰਦੀ ਹੈ,

ਇਹ ਤਨਹਾਈ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਤੇ ਬੀਤਦੀ ਹੈ, ਜਾਣਦੇ ਓਹੀ।

ਕਿਸੇ ਦੂਜੇ ਦੀ ਥਾਂ ਮਰਦਾ ਹੈ ਕਿਹੜਾ ਸਿਰਫ਼ ਗੱਲਾਂ ਨੇ,

ਪਵੇ ਭੀੜੀ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਤੇ ਬੀਤਦੀ ਹੈ, ਜਾਣਦੇ ਓਹੀ।

ਬਸੰਤਰ ਜਾਪਦੀ ਅਗਨੀ ਕਿਸੇ ਦੂਜੇ ਦੇ ਘਰ ਲੱਗੀ,

ਤੇ ਇਹ ਭਾ ਵੀ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਤੇ ਬੀਤਦੀ ਹੈ, ਜਾਣਦੇ ਓਹੀ।

ਤਿਰੇ ਤਾਂ ਦਿਲ ‘ਚ ਆਸ਼ਾ ‘ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ’, ਇਕ ਵੀ ਆਸ ਜੀਹਨਾਂ ਦੀ,

ਨਹੀਂ ਬਾਕੀ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਤੇ ਬੀਤਦੀ ਹੈ, ਜਾਣਦੇ ਓਹੀ।