ਕੰਵਰ ਚੌਹਾਨ - ਗ਼ਜ਼ਲ

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਅਨੋਖਾ ਦਰਦ ਖ਼ਲਾਵਾਂ 'ਚ ਭਰ ਗਿਆ ਇਕ ਸ਼ਖਸ।
ਹਵਾ 'ਚ ਰੇਤ ਦੇ ਵਾਂਗੂ ਬਿਖਰ ਗਿਆ ਇਕ ਸ਼ਖਸ।
ਮਹਿਕ 'ਤੇ ਰੰਗਾਂ ਦੇ ਰਾਹਵਾਂ 'ਤੇ ਤੁਰਦਿਆਂ ਇਕ ਦਿਨ,
ਉਜਾੜ ਰੁੱਤਾਂ ਦੀ ਰੂਹ ਵਿਚ ਉਤਰ ਗਿਆ ਇਕ ਸ਼ਖਸ।
ਹੁਣ ਏਸ ਗੱਲ ਦਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਿਸਨੂੰ ਆਏਗਾ,
ਸੁਲ਼ਗਦੀ ਧੁੱਪ ਦੇ ਸ਼ਹਿਰਾਂ 'ਚ ਠਰ ਗਿਆ ਇਕ ਸ਼ਖਸ।
ਸਲੋਨੇ ਸੁਫ਼ਨੇ ਵਿਹਾਜਣ ਨੂੰ ਭਾਵੇਂ ਤੁਰਿਆ ਸੀ,
ਜਾਂ ਮਿੱਟੀ ਹੋ ਗਿਆ ਤਾਂ ਆਪਣੇ ਘਰ ਗਿਆ ਇਕ ਸ਼ਖਸ।
ਜਜ਼ੀਰੇ ਸੁਫ਼ਨਿਆਂ ਦੇ ਹੋ ਗਏ ਸੁੰਨਸਾਨ ਜਦੋਂ,
ਉਚਾਟ ਨੀਂਦ ਸੰਗ ਟਕਰਾ ਕੇ ਮਰ ਗਿਆ ਇਕ ਸ਼ਖਸ।