ਦਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਪੂਨੀਆ - ਗ਼ਜ਼ਲ

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਇਸ ਤਰਾਂ ਰੂਪਮਾਨ ਹੋਣਾ ਸੀ।
ਤੁੰ ਮੇਰਾ ਆਸਮਾਨ ਹੋਣਾ ਸੀ।
ਝੂਠ ਨੇ ਸਖ਼ਤ ਜਾਨ ਹੋਣਾ ਸੀ।
ਸੱਚ ਨੇ ਤਾਂ ਥਕਾਨ ਹੋਣਾ ਸੀ।
ਲਾਸ਼ ਇਕ ਜਦ ਸੜਕ ਤੇ ਡਿੱਗਣੀ ਸੀ,
ਰਾਸਤਾ ਸੁੰਨ ਸਾਨ ਹੋਣਾ ਸੀ।
ਦੁੱਖ ਦਾ ਤਾਜ ਸਿਰ ਤੇ ਸਜਣਾ ਸੀ,
ਇਹ ਵਿਧੀ ਦਾ ਵਿਧਾਨ ਹੋਣਾ ਸੀ।
ਖੂਨ ਪਹਿਲਾਂ ਬਹੁਤ ਹੀ ਵਗਣਾ ਸੀ,
ਫਿਰ ਬਹੁਤ ਖ਼ੂਨਦਾਨ ਹੋਣਾ ਸੀ।
ਜੋ ਮੇਰੀ ਜੇਬ ਵਿਚ ਸਮੌਣਾ ਸੀ,
ਸਿਰਫ਼ ਓਨਾ ਜਹਾਨ ਹੋਣਾ ਸੀ।
ਹਰ ਦਿਸ਼ਾ ਕੰਧ ਵਾਂਗ ਲੱਗਣੀ ਸੀ,
ਇਸ ਤਰਾਂ ਦਾ ਮਕਾਨ ਹੋਣਾ ਸੀ।
ਪੈਰ ਰੁੱਖਾਂ ਦੇ ਪੁੱਟ ਹੋਣੇ ਸਨ,
ਵਧ ਰਿਹਾ ਤਾਪਮਾਨ ਹੋਣਾ ਸੀ।
ਦਿਲ ਦੇ ਵਿਚ ਕਾਵਿ ਹੀ ਧੜਕਣਾ ਸੀ,
ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਨਾਮਦਾਨ ਹੋਣਾ ਸੀ।
ਇੱਕ ਲਾਸ਼ ਇਕ ਕਫ਼ਨ ਤੇ ਕੁਝ ਲੱਕੜਾਂ,
ਹੋਰ ਕਿਹੜਾ ਸਮਾਨ ਹੋਣਾ ਸੀ।