ਸੁੱਖੀ ਧਾਲੀਵਾਲ - ਨਜ਼ਮ

ਹੁਣ ਜਦੋਂ ਵੀ ਕਦੇ ਮੈਂ ਪਿੰਡ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ....
ਨਜ਼ਮ

ਹੁਣ ਜਦੋਂ ਵੀ ਕਦੇ
ਮੈਂ ਪਿੰਡ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ
ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਇੰਝ ਜਾਪਦੈ
ਜਿਵੇਂ ਮੈਂ.........
ਪਰਦੇਸ ਆ ਗਿਆ ਹੋਵਾਂ !

ਮੇਰੇ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚੋ
ਮੇਰੇ ਪਿੰਡ ਦੀ ਰੂਹ
ਗੁੰਮ ਗਈ ਜਾਪਦੀ ਏ !

ਹੁਣ ਮੈਨੂੰ........
ਉਹ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦਾ
ਜੋ ਆਖੇ ,
ਹਾਂ ਬਈ, ਸੁਣਾ ਕੀ ਹਾਲ ਤੇਰਾ ?
ਬੜੇ ਚਿਰਾਂ ਬਾਅਦ ਆਇਆਂ ?
ਤੇ ਨਾ ਮਿਲਦੀ ਏ ਉਹ ਗਲਵੱਕੜੀ
ਜੀਹਦਾ ਨਿੱਘ ਮੈਂ
ਸਾਲਾਂ ਤੱਕ ਮਾਣਿਆ ਕਰਦਾ ਸਾਂ !

ਹਾਂ, ਉਂਝ ਕੋਲੋਂ ਦੀ
ਚੁੱਪਚਾਪ ਲੰਘਣ ਬਥੇਰੇ
ਕਰਜ਼ੇ ਚ, ਦੱਬੇ
ਤੇ ਫ਼ਿਕਰਾਂ ਦੇ ਮਾਰੇ
ਮਰੀਅਲ ਜਿਹੇ ਚਿਹਰੇ !

ਸੁੰਨੀਆਂ ਨੇ ਗਲੀਆਂ
ਤੇ ਸੱਥਾਂ ਚ, ਆਲ੍ਹਣੇ
ਉੱਲੂਆਂ ਨੇ ਪਾ ਲਏ !

ਉਹ ਸਾਰੇ ਦੇ ਸਾਰੇ
ਮੇਰੇ ਬਚਪਨ ਦੇ ਸਾਥੀ
ਕੁਝ ਮਰ ਗਏ
ਕੁਝ ਨਸ਼ਿਆਂ ਨੇ ਖਾ ਲਏ !

ਨਵੀਂ ਪਨੀਰੀ
ਨਵੀਂਆਂ ਜੋ ਲਗਰਾਂ
ਮੈਨੂੰ ਕੀ ਜਾਨਣ ?
ਨਾ ਮੈ ਪਛਾਣਾਂ
ਨਾ ਉਹ ਪਛਾਨਣ !

ਬੰਦ ਪਏ ਘਰ ਦਾ ਬੂਹਾ
ਜਦ ਖੋਲ੍ਹਾਂ
ਓਪਰਾ-ਓਪਰਾ
ਹੋਰ ਜਿਹਾ ਲੱਗਾਂ !
ਉਹ ਕੀ ਜਾਨਣ
ਇਹ ਮੇਰਾ ਵੀ ਪਿੰਡ ਏ
ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ
ਮੈਂ ਕੋਈ ਚੋਰ ਜਿਹਾ ਲੱਗਾਂ !

ਹੁਣ ਜਦੋਂ ਵੀ ਕਦੇ
ਮੈਂ ਪਿੰਡ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ
ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਇੰਝ ਜਾਪਦੈ
ਜਿਵੇਂ ਮੈਂ ਪਰਦੇਸ ਆ ਗਿਆ ਹੋਵਾਂ !
ਮੇਰੇ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚੋ
ਮੇਰੇ ਪਿੰਡ ਦੀ ਰੂਹ
ਗੁੰਮ ਗਈ ਜਾਪਦੀ ਏ !