ਪ੍ਰਿੰ: ਤਖ਼ਤ ਸਿੰਘ - ਗ਼ਜ਼ਲ

ਦੋਸਤੋ! ਇਸ ਗ਼ਜ਼ਲ ਨੂੰ ਚਾਰ ਚੰਦ ਲਾਉਂਦਾ ਇਹ ਬੇਹੱਦ ਖ਼ੂਬਸੂਰਤ ਰੇਖਾ-ਚਿੱਤਰ ਟਰਾਂਟੋ, ਕੈਨੇਡਾ ਤੋਂ ਪ੍ਰਤੀਕ ਜੀ ਨੇ ਭੇਜਿਆ ਹੈ। ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਤਹਿ-ਦਿਲੋਂ ਮਸ਼ਕੂਰ ਹਾਂ।
ਗ਼ਜ਼ਲ
ਪਲ ‘ਚ ਭੁਜਦੀ ਜਿੰਦ ਠਾਰੀ ਚਾਨਣੀ ਨੇ।
ਏਨੀ ਠੰਢੀ ਹਾਕ ਮਾਰੀ ਚਾਨਣੀ ਨੇ।
----
ਇਉਂ ਚੁਫ਼ੇਰੇ ਝਾਤ ਮਾਰੀ ਚਾਨਣੀ ਨੇ।
ਰੌਸ਼ਨੀ ਥਾਂ ਥਾਂ ਖਿਲਾਰੀ ਚਾਨਣੀ ਨੇ।
----
ਕੁਝ ਨ ਪੁਛ, ਡਿੱਠਾ ਮੈਂ ਕੀ ਜਦ ਖੋਲ੍ਹ ਦਿੱਤੀ,
ਮਨ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਦੀ ਬਾਰੀ ਚਾਨਣੀ ਨੇ।
----
ਮੈਂ ਨ ਮਿਲ਼ ਸਕਿਆ, ਹਨੇਰੇ ‘ਚੋਂ ਬਥੇਰਾ,
ਭਾਲ਼ਿਆ ਮੈਨੂੰ ਵਿਚਾਰੀ ਚਾਨਣੀ ਨੇ।
----
ਆਏ ਸੁੱਕਣ ਵਿਚ ਨਾ ਹੰਝੂ ਤਾਰਿਆਂ ਦੇ,
ਰਾਤ ਰੋ ਰੋ ਕੇ ਗੁਜ਼ਾਰੀ ਚਾਨਣੀ ਨੇ।
----
ਵਕਤ ਦੀ ਰਿਸ਼ਮਾਂ ਸ਼ਿੰਗਾਰੀ ਪਾਲਕੀ ਸੀ,
ਰਾਤ ਭਰ ਮਾਣੀ ਸਵਾਰੀ ਚਾਨਣੀ ਨੇ।
----
ਯਾਦ ਸੀ ਤੇਰੀ ਕਿ ਸੀ ਕਾਗਜ਼ ਦੀ ਬੇੜੀ,
ਪਾਰ ਜੋ ਛੇਕੜ ਉਤਾਰੀ ਚਾਨਣੀ ਨੇ।
----
ਚੰਨ ਜਿੱਧਰ ਟਿੱਭ ਗਿਆ ਦੇ ਕੇ ਭੁਲਾਵਾ,
ਓਧਰੇ ਮਾਰੀ ਉਡਾਰੀ ਚਾਨਣੀ ਨੇ।
----
ਕਾਲ਼ਿਆਂ ਬਦਲਾਂ ਦੇ ਲੜ ਸਿਰ ‘ਤੇ ਵਲ੍ਹੇਟੇ,
ਸ਼ਕਲ ਪਰਛਾਵੇਂ ਦੀ ਧਾਰੀ ਚਾਨਣੀ ਨੇ।
----
ਵੇਖਿਆ ਕਿੱਦਾਂ ਮੈਂ ਗੁੰਮ-ਸੁੰਮ ਖੜ੍ਹਾ ਸਾਂ,
ਨੀਝ ਲਾ ਕੇ ਪਿਆਰੀ ਪਿਆਰੀ ਚਾਨਣੀ ਨੇ।
----
ਰੌਸ਼ਨੀ ਦਿੱਤੀ ਖਿਡਾ ਵਿਹੜੇ ‘ਚ ਥਾਂ ਥਾਂ,
ਡੋਲ੍ਹ ਕੇ ਚਾਨਣ ਦੀ ਝਾਰੀ ਚਾਨਣੀ ਨੇ।