ਗ਼ਜ਼ਲਜਬ ਫ਼ਲਕ* ਉਸਨੇ ਸਲਾਖੋਂ ਮੇਂ ਸੇ ਦੇਖਾ ਹੋਗਾ,
ਸਾਮਨੇ ਉੜਤੇ ਪਰਿੰਦੋਂ ਕਾ ਨਜ਼ਾਰਾ ਹੋਗਾ।
ਕ਼ੈਦ ਕੇ ਸਾਲ ਮਗਰ ਉਸਨੇ ਜਬ ਗਿਨੇ ਹੋਂਗੇ,
ਅਪਨਾ ਸਰ ਜ਼ੋਰ ਸੇ ਦੀਵਾਰ ਪੇ ਮਾਰਾ ਹੋਗਾ।
-----
ਜਬ ਦਰਾਰੇਂ ਕਿਸੀ ਦੀਵਾਰ ਪੇ ਉਭਰੀ ਹੋਂਗੀ,
ਗ਼ੌਰ ਸੇ ਉਨਕੋ ਮਕੀਨੋਂ* ਨੇ ਨਾ ਦੇਖਾ ਹੋਗਾ।
ਈਂਟ ਯੂੰ ਹੀ ਨਾ ਕਿਸੀ ਬਾਮ* ਸੇ ਉਖੜੀ ਹੋਗੀ,
ਯੇ ਤੋ ਬੁਨਿਯਾਦ ਕੇ ਹਿਲਨੇ ਕਾ ਇਸ਼ਾਰਾ ਹੋਗਾ।
----
ਅਪਨੇ ਸਾਏ ਕੋ ਭੀ ਆਸੇਬ* ਸਮਝਤੇ ਹੈਂ ਲੋਗ,
ਨੂਰ ਕਾ ਜ਼ਿਕਰ ਚਲਾਨੇ ਸੇ ਭੀ ਡਰਤੇ ਹੈਂ।
ਅਪਨੀ ਆਵਾਜ਼ ਦਬਾਏ ਹੁਏ ਕਹਿਤੇ ਹੈਂ ਲੋਗ,
“ਵਕ਼ਤ ਨਾ ਬਦਲਾ ਤੋ ਫ਼ਿਰ ਕੈਸੇ ਗੁਜ਼ਾਰਾ ਹੋਗਾ? ”
----
ਮੁਝਕੋ ਟੂਟੇ ਹੁਏ ਰਿਸ਼ਤੋਂ ਪੇ ਮਲਾਲ* ਆਤਾ ਹੈ,
ਸਰਹਦੇ-ਸ਼ਹਿਰ ਪੇ ਆ ਕੇ ਯੇ ਖ਼ਿਆਲ ਆਤਾ ਹੈ।
“ਏਸੇ ਬੇਹਿਸ* ਤੋ ਨਹੀਂ ਹੈ ਮੇਰੀ ਬਸਤੀ ਕੇ ਲੋਗ,
ਮੁਝ ਕੋ ਪੀਛੇ ਸੇ ਕਿਸੀ ਨੇ ਤੋ ਪੁਕਾਰਾ ਹੋਗਾ ।”
----
ਰੋਜ਼ ਤਿਲ ਤਿਲ ਕੇ ਮਰਾ ਹੈ ਨਜਾਤ* ਪਾਨੇ ਤਕ,
ਬੇਬਸੀ ਲੇ ਗਈ ਜਿਸ ਕੋ ਜ਼ਹਿਰ ਖਾਨੇ ਤਕ।
ਕਮਰ ਝੁਕੀ ‘ਫ਼ਿਰੋਜ਼’ ਜਿਸਕੀ ਮੌਤ ਆਨੇ ਤਕ,
ਕ਼ਰਜ਼ ਉਸ ਨੇ ਅਭੀ ਆਧਾ ਹੀ ਉਤਾਰਾ ਹੋਗਾ।
*********
ਔਖੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੇ ਅਰਥ:
ਫ਼ਲਕ – ਅਸਮਾਨ, ਮਕੀਨੋਂ – ਮਕਾਨ ‘ਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲ਼ੇ ਲੋਕ, ਬਾਮ – ਨੀਂਹ, ਆਸੇਬ – ਭੂਤ/ਪ੍ਰੇਤ, ਮਲਾਲ – ਦੁੱਖ, ਬੇਹਿਸ – ਕਠੋਰ, ਨਜਾਤ - ਛੁਟਕਾਰਾ
**********
ਗ਼ਜ਼ਲ ਮੂਲ ਹਿੰਦੀ /ਉਰਦੂ ਤੋਂ ਪੰਜਾਬੀ ਲਿਪੀਅੰਤਰ: ਤਨਦੀਪ ‘ਤਮੰਨਾ’
No comments:
Post a Comment