ਗ਼ਜ਼ਲਹਰ ਬੂਹੇ ‘ਤੇ ਲੋਕੀਂ ਆਪਣੀ ਨੇਮ ਪਲੇਟ ਲਗਾਵਣ।
ਫਿਰ ਖ਼ਬਰੇ ਕਿਉਂ ਪਰਦੇ ਲਾ ਲਾ ਅਪਣਾ ਆਪ ਛੁਪਾਵਣ।
-----
ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਤਸਵੀਰਾਂ ਸੰਗ ਵੀ ਦੁੱਖ ਸੁਖ ਕਰ ਕਰ ਰੋਂਦੇ,
ਪਰ ਸੜਕਾਂ ‘ਤੇ ਨਿਕਲ਼ਣ ਵੇਲ਼ੇ ਫੁੱਲ ਬਣ ਕੇ ਮੁਸਕਾਵਣ।
-----
ਘਰ ਵਿਚ ਮਨੀ-ਪਲਾਂਟ ਵਧਾ ਕੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਢਾਰਸ ਦੇਂਦੇ,
ਪਾਸ ਬੁੱਕਾਂ ਨੂੰ ਫੋਲਣ ਤਾਂ ਇਹ ਆਪੇ ਤੋਂ ਸ਼ਰਮਾਵਣ।
-----
ਅੰਦਰ ਇਕ ਖ਼ਲਾਅ ਹੈ ਜਿਹੜਾ ਇਹ ਨਾ ਯਾਰੋ ਭਰਦਾ,
ਕੰਧਾਂ ਉੱਤੇ ਸੀਨਰੀਆਂ ਲਾ ਕਮਰੇ ਲੱਖ ਸਜਾਵਣ।
-----
ਉਪਰੋਂ ਅਪਣਾ ਆਪ ਸਜਾ ਕੇ ਜੱਗ ਨੂੰ ਧੋਖਾ ਦੇਂਦੇ,
ਨਵੇਂ ਪ੍ਰਿੰਟਾਂ ਹੇਠਾਂ ਇਹ ਜੁ ਭੁੱਖੇ ਪੇਟ ਲੁਕਾਵਣ।
-----
ਨਿੰਦਿਆ ਦੀ ਕਾਲਖ਼ ਸੰਗ ਅਪਣਾ ਤਨ ਮਨ ਕਰਦੇ ਮੈਲ਼ਾ,
ਫਿਰ ਚਿਹਰੇ ‘ਤੇ ਪ੍ਰਸੰਸਾ ਦਾ ਝੂਠਾ ਪਾਊਡਰ ਲਾਵਣ।
-----
ਏਸ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਦਿਨ ਕਾਲ਼ੇ ਤੇ ਰੌਸ਼ਨ ਯਾਰੋ ਰਾਤਾਂ,
ਏਸ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਲੋਕੀਂ ਏਥੇ ਉਲਟੀ ਗੰਗ ਵਹਾਵਣ।
1 comment:
Kanwal Sahib navi khial udari mubark-Rup Daburji
Post a Comment