ਕਿਣਮਿਣੀ, ਚਾਨਣ ਸੀ ਜਾਂ ਪਰਭਾਤ ਸੀ।
ਪਰਦਿਆਂ ਦੇ ਪਾਰ ਦੀ ਇੱਕ ਬਾਤ ਸੀ।
-----
ਦੂਰ ਤੱਕ ਸਾਂ ਜਗ ਰਿਹਾ 'ਕੱਲਾ ਤਦੇ,
ਮੇਰੀ ਪੌਣਾਂ ਨਾਲ਼ ਵੀ ਗੱਲਬਾਤ ਸੀ।
-----
ਕੱਚ ਦਾ ਚਿਹਰਾ ਤੇ ਪੱਥਰ ਦੀ ਜ਼ੁਬਾਨ,
ਮੇਰਿਆਂ ਗੀਤਾਂ ਲਈ ਸੌਗ਼ਾਤ ਸੀ।
-----
ਟੋਏ-ਟਿੱਬੇ ਸਭ ਬਰਾਬਰ ਕਰ ਗਈ,
ਤੇਰਿਆਂ ਬੋਲਾਂ 'ਚ ਜੋ ਬਰਸਾਤ ਸੀ।
-----
ਉਹਲਿਆਂ ਤੋਂ ਬਿਨ ਹੀ ਧੁੱਪੇ ਖੜ੍ਹ ਸਕੇ,
ਛਾਂ ਨਿਮਾਣੀ ਦੀ ਵੀ ਕੀ ਔਕ਼ਾਤ ਸੀ।
3 comments:
ਬੜੇ ਚਿਰ ਬਾਦ ਤੁਹਾਡੀ ਗ਼ਜ਼ਲ ਪੜ੍ਹਨ ਦਾ ਮੌਕਾ ਮਿਲਿਆ ਹੈ । ਬਹੁਤ ਖੂਬ ਹੈ । ਇਕ ਸਲਾਹ ਹੈ ਜੇ ਅੱਛੀ ਲੱਗੇ ਤਾਂ ਸੀ ਦੀ ਜਗਹ ਹੈ ਕਰਕੇ ਦੇਖੋ। ਖੁਸ਼ ਰਹੋ।
ਓਹਲਿਆਂ ਤੋਂ ਬਿਨ ਹੀ ਧੁੱਪੇ ਖੜ੍ਹ ਸਕੇ
ਛਾਂ ਨਿਮਾਣੀ ਦੀ ਵੀ ਕੀ ਔਕਾਤ ਸੀ.
ਵਾਹ! ਅਜਿਹਾ ਸੂਖਮ ਖ਼ਿਆਲ ਰਾਜਿੰਦਰਜੀਤ ਹੀ ਪੇਸ਼ ਸਕਦਾ ਹੈ.
ਸੁਰਿੰਦਰ ਸੋਹਲ
ਯੂ.ਐੱਸ.ਏ.
ਰਾਜਿੰਦਰ ਜੀ, ਬਹੁਤ ਖੂਬਸੂਰਤ ਖਿਆਲ ਪੇਸ਼ ਕੀਤੇ ਹਨ,ਮੁਬਾਰਕਾਂ ....
Post a Comment