ਗ਼ਜ਼ਲਸੁਪਨਿਆਂ ਦੀ ਮੌਤ ਦਾ ਮਾਤਮ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਸਹਿਣਗੇ ।
ਮੁਕਟ ਤੇਰੇ ਨਾਲ਼ ਮੇਰੇ ਬੋਲ ਖਹਿੰਦੇ ਰਹਿਣਗੇ ।
-----
ਟੁੱਟ ਗਿਆ ਜਦ ਸਬਰ ਲੋਕਾਂ ਦਾ, ਰੁਲ਼ਣਗੇ ਤਾਜ ਵੀ,
ਕਾਲ਼ੇ ਪਰਚਮ ਜ਼ੁਲਮ ਦੇ, ਜੋ ਝੁੱਲਦੇ ਸਭ ਲਹਿਣਗੇ ।
----
ਵਕ਼ਤ ਦੇ ਨਾਦਰ ਦਾ ਅਕਸਰ ਵਕ਼ਤ ਹੀ ਕਰਦਾ ਇਲਾਜ,
ਤੇਰੀ ਹਉਮੈਂ ਦੇ ਵੀ ਸਭ, ਉੱਚੇ ਮੁਨਾਰੇ ਢਹਿਣਗੇ ।
-----
ਫੁੱਲ ਖਿੜੇ ਰਾਹਾਂ ਤੇ ਜਦ ਮਹਿਕਣਗੇ ਸਾਡੇ ਖ਼ੂਨ ਦੇ,
‘ਕਿਸ ਤਰਾਂ ਦਾ ਸੀ ਸਫ਼ਰ’, ਸਾਡੀ ਕਹਾਣੀ ਕਹਿਣਗੇ ।
-----
ਨਾ ਕਰੀ ਇਤਬਾਰ, ਇਹ ਸ਼ਿਕਰੇ ਸਿਆਸੀ ਬੇਲਿਹਾਜ਼,
ਮੌਤ ਤੇਰੀ ਬਾਅਦ ਵੀ ਇਹ ਲਾਸ਼ ਉੱਤੇ ਬਹਿਣਗੇ ।
No comments:
Post a Comment