ਮਜ਼ਾਹੀਆ ਨਜ਼ਮਾਂ1) ਜਹਾਂ ਗਾਏ ਥੇ ਖ਼ੁਸ਼ੀਓਂ ਕੇ ਤਰਾਨੇ,
ਮੁਕ਼ੱਦਰ ਦੇਖੀਏ ਰੋਏ ਵਹੀਂ ਪਰ।
ਹੁਏ ਮਸਜਿਦ ਸੇ ਗੁਮ ਜੂਤੇ ਹਮਾਰੇ,
ਜਹਾਂ ਸੇ ਪਾਏ ਥੇ, ਖੋਏ ਵਹੀਂ ਪਰ।
=====
2) ਰੇਲ ਕੇ ਡਿੱਬੇ ਮੇਂ ਯੇ ਕ਼ਿੱਸਾ ਹੂਆ।
ਏਕ ਬੱਚਾ ਜ਼ੋਰ ਸੇ ਰੋਨੇ ਲਗਾ।
.........
ਮਾਂ ਨੇ ਸਮਝਾਨੇ ਕੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀ ਬਹੁਤ।
ਉਸ ਕੋ ਬਹਿਲਾਨੇ ਕੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀ ਬਹੁਤ।
.........
ਥਕ ਕੇ ਆਖ਼ਿਰ ਲੋਰੀਆਂ ਗਾਨੇ ਲਗੀ।
ਬਿਜਲੀਆਂ ਕਾਨੋਂ ਪਰ ਬਰਸਾਨੇ ਲਗੀ।
.........
ਦਸ ਮਿਨਟ ਤਕ ਲੋਰੀਆਂ ਜਬ ਵੋ ਗਾ ਚੁਕੀ।
ਤਿਲਮਿਲਾ ਕਰ ਬੋਲ ਉੱਠਾ ਏਕ ਆਦਮੀ।
...........
“ਬਹਿਨ ਜੀ! ਇਤਨਾ ਕਰਮ ਅਬ ਕੀਜੀਏ,
ਆਪ ਇਸ ਬੱਚੇ ਕੋ ਰੋਨੇ ਦੀਜੀਏ।”
======
3) ਜਿਸ ਦਿਨ ਹੁਆ ਪਠਾਨ ਕੇ ਮੁਰਗੇ ਕਾ ਇੰਤਕ਼ਾਲ।
ਦਾਅਵਤ ਕੀ ਮੌਲਵੀ ਕੀ ਤਬ ਆਯਾ ਉਸੇ ਖ਼ੱਯਾਲ।
........
ਮੁਰਦਾਰ ਮੁਰਗ ਕੀ ਹੁਈ ਮੁੱਲਾ ਕੋ ਜੋ ਖ਼ਬਰ,
ਸਾਰਾ ਬਦਨ ਸੁਲਗ ਉੱਠਾ, ਗਾਲਿਬ ਹੁਆ ਜਲਾਲ।
..........
ਕਹਿਨੇ ਲਗੇ ਖਿਲਾਓਗੇ ਮਾਮ ਗੋਸ਼ਤ?
ਤੁਮ ਕੋ ਨਹੀਂ ਜ਼ਰਾ ਭੀ ਸ਼ੱਰੀਅਤ ਕਾ ਕੁਛ ਖ਼ੱਯਾਲ?
.........
ਮੁਰਦਾਰ ਗੋਸ਼ਤ ਤੋ ਸ਼ੱਰੀਅਤ ਮੇਂ ਹੈ ਹਰਾਮ
ਜਬ ਤਕ ਨਾ ਜ਼ਿਬਾਹ ਕੀਜੀਏ, ਹੋਤਾ ਨਹੀਂ ਹਲਾਲ।
............
ਫਤਵਾ ਜਬ ਅਪਨਾ ਮੌਲਵੀ ਸਾਹਿਬ ਸੁਨਾ ਚੁਕੇ,
ਝੁੰਜਲਾ ਕੇ ਖ਼ਾਨ ਨੇ ਕੀਯਾ ਤਬ ਉਨ ਸੇ ਯੇ ਸਵਾਲ:
................
“ਕੈਸੀ ਹੈ ਆਪਕੀ ਯੇ ਸ਼ੱਰੀਅਤ ਬਤਾਈਏ ?
ਬੰਦੇ ਕੋ ਕਰ ਦੀਆ ਹੈ ਖ਼ੁਦਾ ਸੇ ਭੀ ਬਾ-ਕਮਾਲ ?
............
ਅੱਲਾਹ ਜਿਸਕੋ ਮਾਰ ਦੇ, ਹੋ ਜਾਏ ਵੋ ਹਰਾਮ
ਬੰਦੇ ਕੇ ਹਾਥ ਜੋ ਮਰੇ, ਹੋ ਜਾਏ ਵੋ ਹਲਾਲ ?”
*****
ਨਜ਼ਮਾਂ ਮੂਲ ਉਰਦੂ/ਹਿੰਦੀ ਤੋਂ ਪੰਜਾਬੀ ਲਿਪੀਅੰਤਰ: ਤਨਦੀਪ ਤਮੰਨਾ
No comments:
Post a Comment