ਗ਼ਜ਼ਲਪੱਤੇ ਝੜਤੇ ਹਰ ਕੋਈ ਦੇਖੇ ਲੇਕਿਨ ਚਰਚਾ ਕੌਨ ਕਰੇ।
ਰੁਤ ਬਦਲੀ ਤੋ ਕਿਤਨੀ ਬਦਲੀ ਯੇ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਕੌਨ ਕਰੇ।
-----
ਮਨ ਮੇਂ ਜਿਨਕੇ ਖੋਟ ਭਰਾ ਹੈ, ਝੂਠ-ਕਪਟ ਸੇ ਨਾਤਾ ਹੈ,
ਉਨਸੇ ਹਮਕੋ ਨਿਯਾਏ ਮਿਲੇਗਾ, ਐਸੀ ਆਸ਼ਾ ਕੌਨ ਕਰੇ।
----
ਸੀਧੀ ਉਂਗਲੀ ਸੇ ਘੀ ਨਿਕਲੇਗਾ, ਆਜ ਤਲਕ ਦੇਖਾ ਨ ਸੁਨਾ,
ਝੂਠੇ ਦਾਅਵੇ ਕਰਨੇ ਵਾਲੋ, ਤੁਮਸੇ ਝਗੜਾ ਕੌਨ ਕਰੇ।
-----
ਬੋਲ ਰਹੇ ਇਤਿਹਾਸ ਕੇ ਪੰਨੇ ਸੀਧੀ-ਸੱਚੀ ਏਕ ਹੀ ਬਾਤ,
ਧਰਤੀ ਡਾਵਾਂ-ਡੋਲ ਹੋ ਜਬ ਕਾਨੂਨ ਕੀ ਪਰਵਾ ਕੌਨ ਕਰੇ।
-----
ਯੇ ਚਿਹਰੇ ਹੈਂ ਇਨਸਾਨੋਂ ਕੇ ਕੁਛ ਤੋ ਅਰਥ ਹੈ ਖ਼ਾਮੋਸ਼ੀ ਕਾ,
ਸੁਨਨੇ ਵਾਲੇ ਬਹਿਰੇ ਹੈਂ ਬੇਕਾਰ ਕਾ ਸ਼ਿਕਵਾ ਕੌਨ ਕਰੇ।
-----
ਅਬ ਹਮ ਭੀ ਹਥਿਆਰ ਉਠਾਏਂ ਭੋਲੇਪਨ ਮੇਂ ਖ਼ੈਰ ਨਹੀਂ,
ਰਾਜਮਹਿਲ ਮੇਂ ਡਾਕੂ ਬੈਠੇ ਉਨਸੇ ਰਕਸ਼ਾ ਕੌਨ ਕਰੇ।
-----
‘ਰਹਬਰ’ ਵਹ ਸਮਯ ਆ ਪਹੁੰਚਾ ਜਬ ਮਰਨੇ ਵਾਲੇ ਜੀਤੇ ਹੈਂ,
ਐਸੇ ਮੇਂ ਕਯਾ ਮੌਤ ਸੇ ਡਰਨਾ, ਜੀਵਨ ਆਸ਼ਾ ਕੌਨ ਕਰੇ।
*****
ਗ਼ਜ਼ਲ ਮੂਲ ਉਰਦੂ/ਹਿੰਦੀ ਤੋਂ ਪੰਜਾਬੀ ਲਿਪੀਅੰਤਰ: ਤਨਦੀਪ ਤਮੰਨਾ
1 comment:
"Raj Mahal Main Dakku Baithe,
Unse Raksha Kaun Kare"
Very beautiful piece of poetry.
-Sukhinder
Editor: SANVAD
Toronto ON Canada
Post a Comment