ਆਰਸੀ ‘ਤੇ ਖ਼ੁਸ਼ਆਮਦੇਦ – ਜਨਾਬ ਹਸਨ ਅੱਬਾਸੀ ਸਾਹਿਬ – ਉਰਦੂ ਰੰਗ – ਭਾਗ ਪਹਿਲਾ

ਆਰਸੀ ‘ਤੇ ਖ਼ੁਸ਼ਆਮਦੇਦ

ਸਾਹਿਤਕ ਨਾਮ: ਹਸਨ ਅੱਬਾਸੀ
ਅਜੋਕਾ ਨਿਵਾਸ: ਲਾਹੌਰ, ਪਾਕਿਸਤਾਨ
ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕਿਤਾਬਾਂ: ਗ਼ਜ਼ਲ-ਸੰਗ੍ਰਹਿ: ਹਮ ਨੇ ਭੀ ਮੁਹੱਬਤ ਕੀ ਹੈ, ਏਕ ਮੁਹੱਬਤ ਕਾਫ਼ੀ ਹੈ, ਸਫ਼ਰਨਾਮਾ – ਹਾਥ ਦਿਲ ਸੇ ਜੁਦਾ ਨਹੀਂ ਹੋਤਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਹੋ ਚੁੱਕੀਆਂ ਹਨ। ਕੱਲ੍ਹ ਤੱਕ ਸਾਰੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਅਪਡੇਟ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਜਾਵੇਗੀ।
-----

ਮਾਣ-ਸਨਮਾਨ: ਪਰਵੀਨ ਸ਼ਾਕਿਰ ਐਵਾਰਡ ਸਹਿਤ ਹੋਰ ਕਈ ਵੱਡੇ ਇਨਾਮਾਂ ਨਾਲ਼ ਅੱਬਾਸੀ ਸਾਹਿਬ ਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਸਾਹਿਤਕ ਖੇਤਰ ਵਿਚ ਪਾਏ ਯੋਗਦਾਨ ਲਈ ਸਨਮਾਨਿਤ ਕੀਤਾ ਜਾ ਚੁੱਕਾ ਹੈ। ਕੱਲ੍ਹ ਤੱਕ ਸਾਰੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਅਪਡੇਟ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਜਾਵੇਗੀ।
-----
ਦੋਸਤੋ! ਆਰਸੀ ਦੀ ਅੱਜ ਦੀ ਪੋਸਟ ਵਿਚ ਮੈਂ ਲਾਹੌਰ, ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਵਸਦੇ ਬਹੁਤ ਹੀ ਮਕ਼ਬੂਲ ਨੌਜਵਾਨ ਸ਼ਾਇਰ ਜਨਾਬ ਹਸਨ ਅੱਬਾਸੀ ਸਾਹਿਬ ਦੀਆਂ ਚੰਦ ਬੇਹੱਦ ਖ਼ੂਬਸੂਰਤ ਗ਼ਜ਼ਲਾਂ ਸ਼ਾਮਿਲ ਕਰਨ ਦੀ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਅਤੇ ਮਾਣ ਹਾਸਿਲ ਕਰ ਰਹੀ ਹਾਂ। ਅੱਬਾਸੀ ਸਾਹਿਬ ਦਾ ਇਕ ਗ਼ਜ਼ਲ-ਸੰਗ੍ਰਹਿ ‘ਹਮ ਨੇ ਭੀ ਮੁਹੱਬਤ ਕੀ ਹੈ’ ਮੇਰੇ ਕੋਲ਼ ਹੈ ਤੇ ਮੈਂ ਇਸਨੂੰ 4-5 ਵਾਰ ਪੜ੍ਹ ਚੁੱਕੀ ਹਾਂ। ਅੱਬਾਸੀ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਇਹ ਕਿਤਾਬ ਪੜ੍ਹਦਿਆਂ, ਪਾਠਕ ਮੱਲੋ-ਮੱਲੀ ਉਸ ਰੁਮਾਂਟਿਕ ਸ਼ਾਇਰੀ ਦੇ ਦੌਰ ਵਿਚ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਸ਼ਾਇਰ ਆਪਣਾ ਦਿਲ ਅਤੇ ਜਜ਼ਬਾਤ ਦੋਵਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਪਾਰਦਰਸ਼ੀ ਵਜੂਦ ਨਾਲ਼ ਹਾਜ਼ਿਰ ਖੜ੍ਹਾ ਮਿਲ਼ਦਾ ਹੈ ਤੇ ਜਾਪਦੈ ਕਿ ਹਸਨ ਹੁਰਾਂ ਨੂੰ ਮੁਹੱਬਤ ਕਰਨੀ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ਤੇ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੀ ਸ਼ਾਇਰੀ ਵਿਚ ਬਾਖ਼ੂਬੀ ਪੇਸ਼ ਕਰਨਾ ਵੀ। ਮੈਂ ਫਿਲਹਾਲ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਇਕੋ ਮਜਮੂਆ ਪੜ੍ਹਿਆ ਹੈ ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਸ਼ਾਇਰੀ ਦੀ ਕਾਇਲ ਹੋ ਗਈ ਹਾਂ...... ਇਹ ਗ਼ਜ਼ਲਾਂ ਸਿੱਧੀਆਂ ਉਰਦੂ ਤੋਂ ਗੁਰਮੁਖੀ ਵਿਚ ਲਿਪੀਅੰਤਰ ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਹਨ.... ਕਿਤਾਬ ਵਿਚ ਇਕ ਦੋ ਜਗ੍ਹਾ ਮਿਸਪ੍ਰਿੰਟਿੰਗ ਹੈ.....ਮੈਂ ਇਸ ਬਾਬਤ ਅੱਬਾਸੀ ਸਾਹਿਬ ਨੂੰ ਸੁਨੇਹਾ ਘੱਲਿਆ ਹੈ, ਆਸ ਹੈ ਕਿ ਕੁਝ ਘੰਟਿਆਂ ਤੱਕ ਜਵਾਬ ਆ ਜਾਵੇਗਾ, ਮੈਂ ਜਿੱਥੇ ਬਿੰਦੀਆਂ ਲਗਾਈਆਂ ਹਨ...ਖ਼ਾਲੀ ਥਾਂ ਛੱਡੀ ਹੈ, ਉਹ ਅਪਡੇਟ ਕਰ ਦੇਵਾਂਗੀ ਜੀ। ਸਮੂਹ ਆਰਸੀ ਪਰਿਵਾਰ ਵੱਲੋਂ ਜਨਾਬੇ ਅੱਬਾਸੀ ਸਾਹਿਬ ਨੂੰ ਜੀ ਆਇਆਂ ਆਖਦੀ ਹੋਈ, ਅੱਜ ਦੀ ਪੋਸਟ ਤੁਹਾਡੇ ਸਭ ਦੇ ਨਾਮ ਕਰਦੀ ਹਾਂ....:) ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਨਵੀਆਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ‘ਚੋਂ ਵੀ ਗ਼ਜ਼ਲਾਂ ਜਲਦੀ ਹੀ ਸਾਂਝੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ ਜਾਣਗੀਆਂ। ਬਹੁਤ-ਬਹੁਤ ਸ਼ੁਕਰੀਆ ਜੀ।
ਅਦਬ ਸਹਿਤ
ਤਨਦੀਪ
***********
ਗ਼ਜ਼ਲ

ਫੂਲ ਰੌਸ਼ਨ, ਔਰ ਤਾਰੋਂ ਕੋ ਮਹਿਕਤੇ ਦੇਖਤਾ।
ਕਾਸ਼ ਮੈਂ ਕੁਦਰਤ ਕੇ ਰੰਗੋਂ ਕੋ ਬਦਲਤੇ ਦੇਖਤਾ।

ਸਰਦ ਰਾਤੋਂ ਮੇਂ ਪਿਘਲਨੇ ਲਗਤੇ ਮੇਰੇ ਜਿਸਮ ਓ ਜਾਂ

ਗਰਮੀਯੋਂ ਕੀ ਧੂਪ ਮੇਂ ਖ਼ੁਦ ਕੋ ਠਿਠੁਰਤੇ ਦੇਖਤਾ।

ਦਰੀਯਾ ਕੇ ਧਾਰੇ ਨਜ਼ਰ ਆਤੇ ਕਭੀ ਸਹਰਾ ਮੁਝੇ

ਔਰ ਸਹਰਾ ਕੋ ਖੜੀ ਫ਼ਸਲੇਂ ਡੁਬੋਤੇ ਦੇਖਤਾ।

ਕਾਸ਼ ਨਦੀਯਾਂ ਪੇੜੋਂ ਕੀ ਸ਼ਾਖ਼ੋਂ ਪੇ ਉਗਤੀ ਏਕ ਦਿਨ
ਕਾਸ਼ ਮੈਂ ਫੂਲੋਂ ਕੋ ਬਾਰਿਸ਼ ਮੇਂ ਬਰਸਤੇ ਦੇਖਤਾ।

ਦੇਖਤਾ ਸੂਰਜ ਅਪਨੇ ਚੂਲਹੇ ਮੇਂ ਜਲਤੇ ਹੁਏ
ਔਰ ਉਫ਼ਕ਼ ਸੇ ਭੂਕ ਕਾ ਚਿਹਰਾ ਉਭਰਤੇ ਦੇਖਤਾ।

ਅਪਨੀ ਆਂਖੇਂ ਟਾਂਕ ਦੇਤਾ ਚਾਂਦ ਕੇ ਚਿਹਰੇ ਪੇ ਔਰ
ਚਾਂਦ ਕੋ ਉਸ ਬੇ ਵਫ਼ਾ ਕੇ ਘਰ ਉਤਰਤੇ ਦੇਖਤਾ।

ਕਾਸ਼ ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਮੇਂ ਐਸਾ ਦਿਨ ਆਤਾ ‘ਹਸਨ’
ਉਸ ਕੇ ਹਾਥੋਂ ਅਪਨੇ ਖ਼ਾਲ ਓ ਖ਼ਦ ਸੰਵਰਤੇ ਦੇਖਤਾ।
====
ਗ਼ਜ਼ਲ
ਘਰ ਸੇ ਮੇਰਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਭੀ ਕਿਤਨਾ ਰਹਾ।
ਉਮਰ ਭਰ ਇਕ ਕੋਨੇ ਮੇਂ ਬੈਠਾ ਰਹਾ।

ਅਪਨੇ ਹੋਂਟੋਂ ਪਰ ਜ਼ਬਾਂ ਕੋ ਫੇਰ ਕਰ
ਆਂਸੂਓਂ ਕੇ ਜ਼ਾਯਕ਼ੇ ਚਖਤਾ ਰਹਾ।

ਵੋਹ  ਭੀ ਮੁਝ ਕੋ ਦੇਖ ਕਰ ਜੀਤਾ ਥਾ ਔਰ
ਮੈਂ ਭੀ ਉਸ ਕੀ ਆਂਖ ਮੇਂ ਜ਼ਿੰਦਾ ਰਹਾ।
 

....... ਥੀਂ ਰੇਤ ਸੇ ਕੁਛ ਇਸ ਕ਼ਦਰ
ਬਾਦਲੋਂ ਕੇ ਸ਼ਹਰ ਮੇਂ ਪਯਾਸਾ ਰਹਾ।

ਖਾ ਰਹੀ ਥੀ ਆਗ ਜਬ ਕਮਰਾ ‘ਹਸਨ’
ਮੈਂ ਬਸ ਇਕ ਤਸਵੀਰ ਸੇ ਚਿਮਟਾ ਰਹਾ।
=====
ਗ਼ਜ਼ਲ

ਮੈਂ ਕ਼ੈਦੀ ਹੂੰ ਮਗਰ ਮੁਝ ਕੋ ਪਤਾ ਹੈ।
ਖ਼ਜ਼ਾਨਾ ਕਿਸ ਜਜ਼ੀਰੇ ਮੇਂ ਛੁਪਾ ਹੈ।

ਮੇਰੀ ਕਸ਼ਤੀ ਸੇ ਥੋੜਾ ਆਗੇ ਕਰ ਕੇ
ਸਮੰਦਰ ਮੇਂ ਅਭੀ ਸੂਰਜ ਗਿਰਾ ਹੈ।

ਖੜੀ ਹੈ ਸ਼ਾਮ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਸੇ ਲਗ ਕਰ
ਉਦਾਸ ਆਂਗਨ ਮੇਂ ਦਿਨ ਬਿਖਰਾ ਹੁਯਾ ਹੈ।

ਮੇਰੀ ਆਂਖੋਂ ਸੇ ਲੇ ਕਰ ਉਸ ਕੇ ਦਰ ਤਕ
ਘਨੇ ਖ਼ਵਾਬੋਂ ਕਾ ਏਕ ਜੰਗਲ ਉਗਾ ਹੈ।

ਅਭੀ ਆਤਿਸ਼ ਫਸ਼ਾਂ * ਸ਼ਾਯਦ ਫ਼ਟੇਗਾ
ਪਹਾੜੋਂ ਸੇ ਧੂੰਆਂ ਉਠਨੇ ਲਗਾ ਹੈ।

ਹਥੇਲੀ ਪਰ ਲੀਯੇ ਬੈਠਾ ਹੂੰ ਜੁਗਨੂੰ
ਸਿਤਾਰਾ ਕੋਈ ਮੁਝ ਪਰ ਹੰਸ ਰਹਾ ਹੈ।

ਉਸੇ ਹੈ ਨੀਂਦ ਮੇਂ ਚਲਨੇ ਕੀ ਆਦਤ
ਮੇਰੇ ਖ਼ਵਾਬੋਂ ਮੇਂ ਵੋਹ ਆਨੇ ਲਗਾ ਹੈ।

’ਹਸਨ’ ਉਤਰੀ ਹੈਂ ਤਾਰੇ ਲੇ ਕੇ ਪਰੀਯਾਂ
ਕਿ ਜੰਗਲ ਰੌਸ਼ਨੀ ਸੇ ਭਰ ਗਯਾ ਹੈ।
======
ਗ਼ਜ਼ਲ
ਖ਼ਵਾਬ ਮੇਂ ਨੂਰ ਬਰਸਨੇ ਦਾ ਸਮਾਂ ਹੋਤਾ ਹੈ।
ਆਂਖ ਖੁਲਤੀ ਹੈ ਤੋ ਕਮਰੇ ਮੇਂ ਧੂੰਆਂ ਹੋਤਾ ਹੈ।

ਧੂਪ ਐਸੀ ਦਰ ਦੀਵਾਰ ਪੇ ਠਹਿਰੀ ਆ ਕਰ
ਘਰ ਪੇ ਆਸੇਬ * ਕੇ ਸਾਯੇ ਕਾ ਗੁਮਾਂ ਹੋਤਾ ਹੈ।

ਖ਼ਵਾਬ ਮੇਂ ਜਾ ਕੇ ਉਸੇ ਦੇਖ ਤੋ ਆਊਂ ਲੇਕਿਨ
ਅਬ ਵੋਹ ਆਂਖੋਂ ਕੇ ਦਰੀਚੋਂ ਮੇਂ ਕਹਾਂ ਹੋਤਾ ਹੈ।

ਦਿਨ ਕੋ ਹੋਤੀ ਹੈ ਜੋ ਲੋਗੋਂ ਕੇ ਗੁਜ਼ਰਨੇ ਕੀ ਜਗਹ
ਸ਼ਾਮ ਕੇ ਬਾਦ ਵਹਾਂ ਮੇਰਾ ਮਕਾਂ ਹੋਤਾ ਹੈ।

ਖ਼ੌਫ਼ ਅਨਜਾਨਾ ਕੋਈ ਪੀਛੇ ਪੜਾ ਹੈ ਅਪਨੇ
ਜਿਸ ਜਗਹ ਜਾਤਾ ਹੂੰ ਕਮਬਖ਼ਤ ਵਹਾਂ ਹੋਤਾ ਹੈ।

ਯੂੰ ਮੇਰੇ ਆਗੇ ਉਭਰ ਆਤਾ ਹੈ ਵੋਹ ਸ਼ਖ਼ਸ ‘ਹਸਨ’
ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਹੀ ਕਹੀਂ ਜੈਸੇ ਨਹਾਂ* ਹੋਤਾ ਹੈ।
======
ਗ਼ਜ਼ਲ
ਚਾਂਦ ਜਬ ਉਸ ਕੀ ਯਾਦ ਕਾ ਨਿਕਲਾ।
ਬੈਠੇ ਬੈਠੇ ਮੈਂ ਦੂਰ ਜਾ ਨਿਕਲਾ।

ਆਂਖ ਬਰਸੀ ਤੋ ਦਿਲ ਕੇ ਸਹਰਾ ਮੇਂ
ਏਕ ਜੰਗਲ ਹਰਾ ਭਰਾ ਨਿਕਲਾ।

ਤੂਨੇ ਮੁਝ ਕੋ ਭੁਲਾ ਦੀਆ ਐ ਦੋਸਤ
ਔਰ ਤੇਰਾ ਗ਼ਮ ਭੀ ਬੇ ਵਫ਼ਾ ਨਿਕਲਾ।

ਉਸ ਕੇ ਜਾਨੇ ਕੀ ਦੇਰ ਥੀ ਫਿਰ ਅਸ਼ਕ
ਏਕ ਕੇ ਬਾਦ ਦੂਸਰਾ ਨਿਕਲਾ।

ਦੁਖ ਤੋ ਯੇ ਹੈ ਕਿ ਡੂਬਨੇ ਕੇ ਬਾਦ
ਮੈਂ ਕਿਨਾਰੇ ਕੇ ਪਾਸ ਆ ਨਿਕਲਾ।

ਜਬ ‘ਹਸਨ’ ਕੋਈ ਰਾਸਤਾ ਨਾ ਰਹਾ
ਖ਼ੁਦ ਬਖ਼ੁਦ ਏਕ ਰਾਸਤਾ ਨਿਕਲਾ।