ਰਾਤ
ਨਜ਼ਮ
ਜਿਸ ਦਰਵਾਜੇ ‘ਤੇ ਤੈਂ
ਦਸਤਕ ਦਿੱਤੀ ਹੈ।
ਉਸ ਦੀ ਸਰਦਲ ਉੱਤੇ
ਮੇਰੀ ਮਿੱਟੀ ਹੈ।
ਕਈ ਵਾਰ ਆਇਆ
ਤੇ ਆ ਕੇ ਮੁੜਿਆ ਹਾਂ,
ਇਸ ਦੀ ਗਵਾਹ
ਰਾਤ ਦੀ ਇੱਕ ਖਿੱਤੀ ਹੈ।
ਗਿੱਦੜ ਰੋਂਦੇ,
ਕਾਲ਼ੇ ਕੁੱਤੇ ਭੌਂਕਦੇ ਰਹੇ,
ਰਾਤ ਨ੍ਹੇਰ ਦੀ ਚਾਦਰ
ਲੈ ਕੇ ਸੁੱਤੀ ਹੈ।
ਲੂੰਬੜੀਆਂ ਹਨ, ਜਾਂ ਫਿਰ
ਏਥੇ ਗਿੱਧਾਂ ਹਨ,
ਇਸ ਜੰਗਲ਼ ਵਿੱਚ,
ਸ਼ੇਰਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਮੁੱਕੀ ਹੈ।
ਮਾਂ ਪਾਉਂਦੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ
ਬਾਤਾਂ ਨੀਂਦ ਦੀਆਂ,
“ਨੀਦਰ ਕਾਲ਼ੀ ਕੁੱਤੀ
ਸਰ੍ਹਾਣੇ ਸੁੱਤੀ ਹੈ।”
ਸਮਾਂ ਸਾਇਦ ਆ ਪੁੱਜਾ
ਬਾਤਾਂ ਬੁੱਝਣ ਦਾ,
ਪਾਉਂਣ ਵਾਲ਼ਿਆਂ,
ਗੂੜ੍ਹ ਬਾਤ ਪਾ ਦਿੱਤੀ ਹੈ।
ਆ ਉਪਰਾਲਾ ਕਰੀਏ
ਸੂਰਜ ਚਾੜ੍ਹਨ ਦਾ,
ਕੰਨ ਵਿੱਚ ਆਖਣ ਵਾਲ਼ੀ
ਏਹੋ ਭਿੱਤੀ ਹੈ।
ਰੌਲ਼ਾ ਪਾਇਆਂ ਰਾਤ
ਕਦੇ ਨਾ ਮੁੱਕੀ ਹੈ,
ਮੁੱਕੀ ਹੈ ਤਾਂ ਆਪਣੀਂ
ਸ਼ਕਤੀ ਮੁੱਕੀ ਹੈ।
1 comment:
ਦਿਓਲ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਕਲਮ ਤੋਂ ਇੱਕ ਹੋਰ ਖ਼ੂਬਸੂਰਤ ਨਜ਼ਮ...
ਜਿਸ ਦਰਵਾਜੇ ‘ਤੇ ਤੈਂ
ਦਸਤਕ ਦਿੱਤੀ ਹੈ।
ਉਸ ਦੀ ਸਰਦਲ ਉੱਤੇ
ਮੇਰੀ ਮਿੱਟੀ ਹੈ।
ਕਈ ਵਾਰ ਆਇਆ
ਤੇ ਆ ਕੇ ਮੁੜਿਆ ਹਾਂ,
ਇਸ ਦੀ ਗਵਾਹ
ਰਾਤ ਦੀ ਇੱਕ ਖਿੱਤੀ ਹੈ।
ਕੋਈ ਜਵਾਬ ਨਹੀਂ ਇਹਨਾਂ ਸਤਰਾਂ ਦਾ!!
ਸ਼ਾਇਰ ਨੂੰ ਸਲਾਮ!ਸ਼ਾਇਰੀ ਨੂੰ ਸਲਾਮ!!
ਤਮੰਨਾ
Post a Comment