ਗ਼ਜ਼ਲ
ਆਵਾਂਗੇ ਫਿਰ ਚੇਤੇ ਉਸਦੇ, ਬਦਲ ਗਏ ਹਾਲਾਤ ਜਦੋਂ।
ਤਰਸੇਗਾ ਉਹ ਰੌਸ਼ਨੀਆਂ ਲਈ, ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਬਣ ਗਈ ਰਾਤ ਜਦੋਂ।
ਕਿੰਨੀ ਦੇਰ ਬਿਠਾਵਾਂ ਤੈਨੂੰ, ਜਿੰਦੇ ਆਪਣੇ ਬੂਹੇ ਮੈਂ,
ਕੰਨ ਵਿੰਨ੍ਹਿਆਂ ਬਿਨ ਤੋਰ ਦਿਆਂਗਾ, ਆਈ ਮੌਤ ਬਾਰਾਤ ਜਦੋਂ।
ਖ਼ਾਰੇ ਸਾਗਰ ਦੇ ਮਾਲਕ ਨੂੰ, ਖ਼ੁਦਾ ਸਮਝਕੇ ਪੂਜੇਗੀ ,
ਅੱਥਰੀ ਦੁਨੀਆ ਸਮਝ ਲਵੇਗੀ, ਅੱਥਰੂ ਦੀ ਔਕਾਤ ਜਦੋਂ।
ਚੁੱਪ ਜਿਹੇ ਸਭ ਹੋ ਕੇ ਤੁਰ ਗਏ, ਦਾਅਵੇਦਾਰ ਹੁੰਗਾਰੇ ਦੇ,
ਹੌਕਾ ਲੈ ਕੇ ਅਸੀਂ ਸੁਣਾਈ, ਟੁੱਟੇ ਦਿਲ ਦੀ ਬਾਤ ਜਦੋਂ।
ਸ਼ਬਨਮ ਵਰਗਾ ਸੁਪਨਾ ਮਿਲ਼ਿਆ, ਸਰਘੀ ਤੀਕਰ ਕੋਲ ਰਿਹਾ,
‘ਸ਼ੇਖਰ’ ਕੋਲੋਂ ਵਿਦਾ ਹੋ ਗਿਆ , ਤਪਸ਼ ਬਣੀ ਪ੍ਰਭਾਤ ਜਦ।
2 comments:
'ਆਰਸੀ’ ਲਈ ਰਚਨਾਵਾਂ ਭੇਜਣ ਲਈ ਤੁਹਾਡਾ ਬੇਹੱਦ ਸ਼ੁਕਰੀਆ। ਅੱਗੇ ਤੋਂ ਵੀ ਭਰਵੇਂ ਸਹਿਯੋਗ ਦੀ ਆਸ ਨਾਲ਼...
ਤਨਦੀਪ ‘ਤਮੰਨਾ’
Shekhar ji...kya kaav-udaari hai...Kamaal kar ditti.
ਕਿੰਨੀ ਦੇਰ ਬਿਠਾਵਾਂ ਤੈਨੂੰ, ਜਿੰਦੇ ਆਪਣੇ ਬੂਹੇ ਮੈਂ,
ਕੰਨ ਵਿੰਨ੍ਹਿਆਂ ਬਿਨ ਤੋਰ ਦਿਆਂਗਾ, ਆਈ ਮੌਤ ਬਾਰਾਤ ਜਦੋਂ।
Marvellous!!
Tamanna
Post a Comment