ਗ਼ਜ਼ਲ
ਲਬਾਂ ‘ਤੇ ਚੁੱਪ, ਉਸਦੇ ਨੈਣ ਵੀ ਦੇਖੇ ਮੈਂ ਬੰਜਰ ਸੀ।
ਮਗਰ ਇਕ ਖੌਲਦਾ ਉਸਦੇ ਵੀ ਦਿਲ ਅੰਦਰ ਸਮੁੰਦਰ ਸੀ।
----
ਜਦੋਂ ਇਕ ਦੂਸਰੇ ਵਿਚ ਉਹ ਸਮਾਏ ਮਹਿਕ ਵ੍ਹਾ ਵਾਂਗੂੰ,
ਸਮਝ ਆਇਆ ਨਦੀ, ਦਰਿਆ ਤੇ ਦਰਿਆ ਹੀ ਸਮੁੰਦਰ ਸੀ।
----
ਮੈਂ ਜਿਸਦੀ ਪੈੜ ਦਬਦਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸਾਂ ਭਾਲ਼ਦਾ ਮੰਜ਼ਿਲ,
ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਕਿ ਉਹ ਵੀ ਭੁੱਲਿਆ ਹੋਇਆ ਮੁਸਾਫ਼ਿਰ ਸੀ।
----
ਹਿਫ਼ਾਜ਼ਤ ਕਰ ਗਏ ਉਹ ਝਾਂਜਰ ‘ਤੇ ਫੁੱਲ ਕਲੀਆਂ ਦੀ,
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸੋਚ ਵਿਚ ਸੀ ਜਿੱਤ, ਹੱਥਾਂ ‘ਚ ਖ਼ੰਜਰ ਸੀ।
----
ਮੈਂ ਛੋਟੇ ਹੁੰਦਿਆਂ ਢਾਉਂਦਾ ਸਾਂ ਘਰ ਚਿੜੀਆਂ ਤੇ ਕਾਵਾਂ ਦੇ,
ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਕੀ ਇਸ ਦਾ ਦਰਦ ਜਦ ਢੱਠਾ ਮੇਰਾ ਘਰ ਸੀ।
2 comments:
Paal dhilon ji di ghazal de khiaal change lage mubarkan....
Azeem shekhar...
Respected Dhillon saheb di eh ghazal vi mainu bahut ziada pasand yaaee...khaas taur te eh sheyer bahut pyaare ne..
ਜਦੋਂ ਇਕ ਦੂਸਰੇ ਵਿਚ ਉਹ ਸਮਾਏ ਮਹਿਕ ਵ੍ਹਾ ਵਾਂਗੂੰ,
ਸਮਝ ਆਇਆ ਨਦੀ, ਦਰਿਆ ਤੇ ਦਰਿਆ ਹੀ ਸਮੁੰਦਰ ਸੀ।
---
ਮੈਂ ਜਿਸਦੀ ਪੈੜ ਦਬਦਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸਾਂ ਭਾਲ਼ਦਾ ਮੰਜ਼ਿਲ,
ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਕਿ ਉਹ ਵੀ ਭੁੱਲਿਆ ਹੋਇਆ ਮੁਸਾਫ਼ਿਰ ਸੀ।
---
ਮੈਂ ਛੋਟੇ ਹੁੰਦਿਆਂ ਢਾਉਂਦਾ ਸਾਂ ਘਰ ਚਿੜੀਆਂ ਤੇ ਕਾਵਾਂ ਦੇ,
ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਕੀ ਇਸ ਦਾ ਦਰਦ ਜਦ ਢੱਠਾ ਮੇਰਾ ਘਰ ਸੀ।
Bahut khoob!! kamal da sheyer hai eh tan. bahut bahut mubarakaan enni khoobsurat ghazal kehan te. aas hai jald hi naviaan ghazalan bhejongey.
Tamanna
Post a Comment