ਗੁਰਮੇਲ ਬਦੇਸ਼ਾ - ਨਜ਼ਮ

ਮੌਸਮ
ਨਜ਼ਮ

ਬੈਠਾ ਹਰ ਮੌਸਮ ਹੰਢਾ ਕੇ ਪਿੰਡੇ 'ਤੇ
ਹਵਾ ਵਿੱਚ ਲਿਖੀਆਂ ਨੇ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਮੈਂ।
ਕਦੇ ਚੰਨ ਪਹਿਰੇਦਾਰ ਬਿਠਾ ਲੈਂਦਾ
ਸੱਚੀਂ ਕਰਕੇ ਰਾਤਾਂ ਦਾ ਪਰਛਾਵਾਂ ਮੈਂ ।
----
ਦਾਗ ਨਾ ਲੱਗਜੇ ਗ਼ਜ਼ਲ ਦੇ ਪਿੰਡੇ 'ਤੇ
ਤਾਂਹੀਓਂ ਹੰਝੂਆਂ ਨਾਲ ਨਹਾਵਾਂ ਮੈਂ ।
ਹੌਲ਼ੀ- ਹੌਲ਼ੀ ਸਰਕਾਂ ਗੱਲ੍ਹ ਤੋਂ ਰੱਬ ਕਰਕੇ
ਓਹਦੀ ਅੱਖ ਦਾ ਹੰਝੂ ਬਣ ਜਾਵਾਂ ਮੈਂ ।
----
ਗਲ਼ ਲਾ ਸਿਖਰ ਦੁਪਿਹਰਾ ਜਿੰਦੜੀ ਦਾ
ਇਕੱਲਾ ਗੀਤ ਬਿਰਹੋਂ ਦੇ ਗਾਵਾਂ ਮੈਂ ।
ਫੁੱਲਾਂ ਤੋਂ ਮਹਿਕਾਂ ਨੇ ਰੁੱਸ ਗਈਆਂ
ਕਿੰਝ ਕੰਡੇ ਚੁਭੋ-ਚੁਭੋ ਕੇ ਮਨਾਵਾਂ ਮੈਂ ।
----
ਭੌਰ ਕੈਦ ਕਰ ਲਿਆ ਹੈ ਪੱਤੀਆਂ ਨੇ
ਕਿੱਥੇ ਫੁੱਲ ਲੈ ਕੇ ਉੱਡ ਜਾਵਾਂ ਮੈਂ ।
ਇਸ ਰੁੱਤੇ ਕੋਈ ਹੁੰਘਾਰਾ ਨਾ ਭਰਦਾ
ਆਹ!ਹੁਣ ਕਿਸ ਨੂੰ ਦੁੱਖ ਸੁਣਾਵਾਂ ਮੈਂ ।
----
ਲੱਗੀ ਹੈ ਵਸਲਾਂ ਦੀ ਭੁੱਖ ਬਾਹਾਰਾਂ ਨੂੰ
ਰੁੱਤਾਂ ਦਾ ਕੱਢ ਕਾਲਜਾ ਖੁਆਵਾਂ ਮੈਂ ।
ਓਹਦੇ ਫੁੱਲ ਅੱਗ ਦਾ ਪਾਣੀ ਪੀਂਦੇ ਨੇ
ਕੀਹਨੂੰ ਗੁਲਾਬ ਨਿਚੋੜ ਪਿਲਾਵਾਂ ਮੈਂ।
----
ਪੌਣਾਂ ਨੂੰ ਚੜ੍ਹੀ ਬਿਰਹਾ-ਸਲ੍ਹਾਭ ਜਿਹੀ
ਵਸਲਾਂ ਦੀ ਅੱਗ 'ਤੇ ਕਿੰਝ ਸੁਕਾਵਾਂ ਮੈਂ ।
'ਗੁਰਮੇਲ' ਉਜੜੇ ਬਾਗੀਂ ਗਾਲੜ ਪਟਵਾਰੀ
ਹੁਣ ਦੱਸ ਕਿਸ ਤੋਂ ਗਰਦੌਰੀ ਕਰਾਵਾਂ ਮੈਂ।