ਗ਼ਜ਼ਲਮੱਥੇ ਦੇ ਵਿਚ ਧੁਰੋਂ ਲਿਖਾਇਆ ਸਫ਼ਰ ਥਲਾਂ ਦਾ ਕਰਨਾ ਸੀ।
ਸੋਨ-ਮਿਰਗ ਨੂੰ ਫੜਦੇ ਫੜਦੇ ਇਉਂ ਵੀ ਆਪਾਂ ਮਰਨਾ ਸੀ।
----
ਹਸਦੀ ਵਸਦੀ ਜਦੋਂ ਅਯੁੱਧਿਆ ਆਪੇ ਹੀ ਛੱਡ ਆਏ ਸਾਂ,
ਕਿਸ ਦੇ ਮੱਥੇ ਬਣੋਵਾਸ ਦਾ ਦੋਸ਼ ਭਲਾ ਫਿਰ ਧਰਨਾ ਸੀ।
----
ਉਂਝ ਤਾਂ ਠਿਲ੍ਹਣ ਵੇਲ਼ੇ ਹੀ ਸੀ ਲਹਿਰਾਂ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਜਿਹਾ,
ਮਨ ਵਿਚ ਵੱਸਿਆ ਸੀ ਜਦ ਸਾਗਰ, ਸਾਗਰ ਤਾਂ ਫਿਰ ਤਰਨਾ ਸੀ।
----
ਕਿੰਨਾ ਹੀ ਚਿਰ ਚੁੱਪ-ਚੁਪੀਤੇ ਬੱਦਲ਼ ਵਾਂਗੂੰ ਉੱਡਦੇ ਰਹੇ,
ਟੁੱਟਿਆ ਸਬਰ ਤਾਂ ਅਕਸਰ ਆਪਾਂ ਰੋਣਾ ਰੋ ਰੋ ਵਰ੍ਹਨਾ ਸੀ।
----
ਤਨਹਾਈ ਵਿਚ ਆਪੇ ਨੂੰ ਗਲਵੱਕੜੀ ਲੈ ਕੇ ਵਿਲਕ ਪਏ,
ਵਕ਼ਤ, ਵਕ਼ਤ ਸੀ ਉਸ ਦੇ ਬਾਝੋਂ ਇਸ ਨੇ ਖ਼ੈਰ ਗੁਜ਼ਰਨਾ ਸੀ।
----
ਕੰਧਾਂ ਦੇ ਗਲ਼ ਲਗ ਲਗ ਰਾਤੀਂ ਵਿਚ ਇਕਲਾਪੇ ਰੋਣਾ ਸੀ,
ਪਰ ਕੰਧਾਂ ਨੇ ਯਾਰੋ ਸਾਡੀ ਕਿਸ ਪੀੜਾ ਨੂੰ ਹਰਨਾ ਸੀ?
----
ਫੁੱਲ ਦੇ ਵਾਂਗੂੰ ਹਸਦਾ ਹਸਦਾ ਹੰਝੂ ਵਾਂਗੂੰ ਡਿੱਗ ਮੋਇਆ,
ਮਹਿਫ਼ਲ ਦੇ ਵਿਚ ਮਗਰੋਂ ਯਾਰਾਂ ਜ਼ਿਕਰ ਅਸਾਡਾ ਕਰਨਾ ਸੀ।
No comments:
Post a Comment