ਹੱਥੀਂ ਸੁਰਗ ਸਜਾਉਣਾ ਪੈਂਦਾਨਜ਼ਮ
ਰਗੜ ਕੇ ਮੱਥੇ ਸੁੱਖ ਹੀ ਭਾਲ਼ੇ,
ਇਹ ਬੰਦੇ ਦੀ ਜੂਨ ਨਹੀਂ ਹੈ ।
ਵੀਟ੍ਹ ਸਮੁੱਚੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਮਿਲ਼ਦਾ,
ਇਹ ਸੌਦਾ ਪ੍ਰਚੂਨ ਨਹੀਂ ਹੈ ।
-----
ਲਾਲਚ ਖ਼ਾਂਤਿਰ ਵਿਕਿਆ ਬੰਦਾ,
ਬੈਠਾ ਅਣਖ ਜ਼ਮੀਰ ਵੇਚ ਕੇ,
ਖਾਏ ਉਬਾਲੇ ਗ਼ੈਰਤ ਅੰਦਰ,
ਇਸ ਦੇ ਵਿਚ ਉਹ ਖ਼ੂਨ ਨਹੀਂ ਹੈ ।
-----
ਖਾਧਾ ਇਸ ਨੂੰ ਹੀਣ ਭਾਵਨਾ,
ਇਹ ਤਾਂ ਲਿਫ਼ ਕੇ ਹੋਇਆ ਦੋਹਰਾ,
ਅਣਖ ਈਮਾਨ ਦਾ ਇਸ ਦੇ ਅੰਦਰ,
ਲਗਦਾ ਰਤਾ ਜਨੂਨ ਨਹੀਂ ਹੈ ।
-----
ਤੱਕ ਕੇ ਹਾਸਾ ਉਪਮਾ ਕਿਧਰੇ,
ਇਹ ਤਾਂ ਸੜਦਾ ਬਲਦਾ ਭੁੱਜਦਾ,
ਏਸ ਧੁਆਂਖੇ ਦਿਲ ‘ਚ ਕਿਧਰੇ,
ਦਿਸਦਾ ਰਤਾ ਸਕੂਨ ਨਹੀਂ ਹੈ ।
-----
ਬੇਹਿੱਸ ਹਿਰਦੇ ਲਾਸ਼ਾਂ ਨਿਰੀਆਂ,
ਚੰਮ ਖ਼ੁਸ਼ੀਆਂ ਦੇ ਇਹ ਤਾਂ ਪੁਤਲੇ,
ਆਪਣੀ ਖ਼ਾਤਿਰ ਹੀ ਤਾਂ ਜੀਣਾ,
ਬੰਦੇ ਦੀ ਕੋਈ ਜੂਨ ਨਹੀਂ ਹੈ ।
-----
ਦੇ ਕੇ ਸਿਰ ਸਰਦਾਰੀ ਲੈਣੀ,
ਜੀਵਦਿਆਂ ਹੀ ਮਰ ਕੇ ਜੀਊਣਾ,
ਇਸ ਤੋਂ ਵਡਾ ਜੀਵਨ ਖ਼ਾਤਿਰ,
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਕਾਨੂੰਨ ਨਹੀ ਹੈ ।
-----
ਖਲਕਤ ਸੇਵਾ ਵਤਨ ਪ੍ਰਸਤੀ,
ਕਹਿਣੀ ਕਰਨੀ ਤੇ ਕ਼ੁਰਬਾਨੀ,
ਮੰਜ਼ਲ ਦੇ ਇਸ ਆਸ਼ੇ ਉੱਪਰ,
ਹੋਰ ਕੋਈ ਮਜ਼ਮੂਨ ਨਹੀਂ ਹੈ ।
-----
ਅਰਸ਼ੀ ਪੀਂਘ ਦੇ ਸੁਹਜਾਂ ਜੇਹਾ,
ਪੈਂਦਾ ਹੱਥੀਂ ਸੁਰਗ ਸਜਾਉਣਾ,
ਸਾਡੇ ਲਈ ਕੋਈ ਥਾਲ਼ ਪਰੋਸੀ,
No comments:
Post a Comment