ਸਿਖ਼ਰ ਦੁਪਹਿਰੇ ਆਪਣਾ ਹੀ ਪਰਛਾਵਾਂ ਢੂੰਡ ਰਹੇ ਹਾਂ।
ਜੇਠ ਹਾੜ੍ਹ ਵਿਚ ਠੰਡੀਆਂ ਸਰਦ ਹਵਾਵਾਂ ਢੂੰਡ ਰਹੇ ਹਾਂ।
-----
ਜੰਗਲ਼ ਬੇਲੇ ਮੁੱਕ ਗਏ ਜੋਗੀ ਟੁਰ ਗਏ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਨੂੰ,
‘ਜੈਬ ਘਰਾਂ ਲਈ ਲੱਕੜ ਦੀਆਂ ਖੜਾਵਾਂ ਢੂੰਡ ਰਹੇ ਹਾਂ।
-----
-----
ਵਿਹੜੇ ਵਿਚਲਾ ਪਿੱਪਲ਼ ਵੱਢ ਕੇ ਬਾਲਣ ਬਣ ਚੁੱਕਿਐ,
ਵਤਨ ‘ਚ ਘਰ ਦੇ ਵਿਹੜੇ ਵਿਚੋਂ ਛਾਵਾਂ ਢੂੰਡ ਰਹੇ ਹਾਂ।
-----
ਅੱਜ ਕੱਲ ਏਸ ਸ਼ਹਿਰ ‘ਚ ਧੁੰਦ ਤੇ ਧੂੰਆਂ ਕਿੰਨਾ ਹੈ,
ਸ਼ਾਮੀਂ ਗਗਨ ‘ਚ ਤਾਰਾ ਟਾਵਾਂ ਟਾਵਾਂ ਢੂੰਡ ਰਹੇ ਹਾਂ।
-----
ਕੀ ਹੋਇਆ ਹੋਵੇਗਾ ਭਲਾ ਪੁਰਾਣੇ ਮਿੱਤਰਾਂ ਦਾ,
ਬੜੀ ਪੁਰਾਣੀ ਡਾਇਰੀ ਚੋਂ ਸਿਰਨਾਵਾਂ ਢੂੰਡ ਰਹੇ ਹਾਂ।
-----
ਅਜਬ ਜਿਹੀ ਹੈ ਗੱਲ ਕਿ ਆਪਾਂ ਏਡੀ ਉਮਰੇ ਵੀ,
ਵਿੱਛੜ ਚੁੱਕੀਆਂ ਆਪਣੀਆਂ ਚੰਗੀਆਂ ਮਾਵਾਂ ਢੂੰਡ ਰਹੇ ਹਾਂ।
------
ਜੀਵਨ ਦੀ ਹਰ ਨੁੱਕਰ ਵਿਚ ਹਨੇਰਾ ਕਿੰਨਾ ਹੈ,
ਅਸੀਂ ਮੁਸਲਸਲ ਚਾਨਣ ਦੀਆਂ ਸ਼ੁਆਵਾਂ ਢੂੰਡ ਰਹੇ ਹਾਂ।
-----
ਵਤਨ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਜਦ ਤੋਂ ਅਸੀਂ ਵਿਦੇਸ਼ ਪਧਾਰੇ ਹਾਂ,
ਇਸ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿਚ ਥਾਵਾਂ ਢੂੰਡ ਰਹੇ ਹਾਂ।
-----
ਕਿਹੜੀ ਦਿਸ਼ਾ ‘ਚ “ਸਾਥੀ” ਲੈ ਕੇ ਜਾਈਏ ਜੀਵਨ ਨੂੰ,
ਏਸ ਉਮਰ ਵੀ ਨਵੀਆਂ ਅਸੀਂ ਦਿਸ਼ਾਵਾਂ ਢੂੰਡ ਰਹੇ ਹਾਂ।
1 comment:
Bahut khoob Sathi sahib !
Post a Comment