ਮੇਹਰ ਸੱਜਣ ਦੀਨਜ਼ਮ
ਮੇਹਰ ਸੱਜਣ ਦੀ ਸਾਡੇ ਵਿਹੜੇ,
ਰੌਣਕ ਦੂਣੀ ਤੀਣੀ।
ਹਾਸਾ ਸਾਡੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਛਣਕੇ,
ਗਜਰਾ ਛਣਕੇ ਵੀਣੀ।
-----
-----
ਮੇਹਰ ਸੱਜਣ ਦੀ ਸਾਡੇ ਵਿਹੜੇ,
ਲਗਰਾਂ ਹਰੀਆਂ ਹਰੀਆਂ।
ਤਨ-ਮਨ ਮੌਲ ਪਿਆ, ਰੁੱਤ ਖੀਵੀ,
ਜੂਹਾਂ ਭਰੀਆਂ ਭਰੀਆਂ।
-----
ਮੇਹਰ ਸੱਜਣ ਦੀ ਸਾਡੇ ਵਿਹੜੇ,
ਆਣ ਵੁੱਠੀ ਖ਼ੁਸ਼ਬੋਈ।
ਜਿੰਦ ਸਾਡੀ ਚਾਰੇ ਲੜ ਭਰ ਲਏ,
ਰੂਹ ਰਸ ਸੰਗ ਸੰਜੋਈ।
-----
ਮੇਹਰ ਸੱਜਣ ਦੀ ਸਾਡੇ ਵਿਹੜੇ,
ਦਿਹੁੰ ਅਨੋਖਾ ਚੜ੍ਹਿਆ।
ਕਿਰਨੋਂ ਹੌਲ਼ੀ ਧੁੱਪ-ਪਰੀ ਨੇ,
ਪੈਰ ਭੋਇਂ ‘ਤੇ ਧਰਿਆ।
-----
ਮੇਹਰ ਸੱਜਣ ਦੀ ਸਾਡੇ ਵਿਹੜੇ,
ਬਾਤ ਅਨੋਖੀ ਹੋਈ।
ਚਾਨਣ ਨੇ ਨ੍ਹੇਰੇ ਦੇ ਹੱਥੋਂ,
ਜਦੋਂ ਹਕ਼ੂਮਤ ਖੋਹੀ।
-----
ਮੇਹਰ ਸੱਜਣ ਦੀ ਸਾਡੇ ਵਿਹੜੇ,
ਰਿਧਾਂ ਸਿਧਾਂ ਤੁੱਠ ਪਈਆਂ।
ਜਿੰਦ ਸਾਡੀ ਨੇ ਹਰਨੀ ਬਣ ਕੇ,
ਪਤ ਪਤ ਕਰ ਚੁਗ ਲਈਆਂ।
-----
ਮੇਹਰ ਸੱਜਣ ਦੀ ਸਾਡੇ ਵਿਹੜੇ,
ਨਾਚ ਅਵੱਲੜਾ ਨੱਚੀ।
ਊਸ਼ਾ ਨਿਸ਼ਾ ਨੱਚ ਪਈਆਂ, ਕੁਦਰਤ
ਹੋ ਬਉਰਾਨੀ ਨੱਚੀ।
-----
ਮੇਹਰ ਸੱਜਣ ਦੀ ਸਾਡੇ ਵਿਹੜੇ,
ਛਣ-ਛਣ ਝਾਂਜਰ ਛਣਕੀ।
ਇਹ ਛਣਕਾਰ ਧੁੰਮੀ ਚਹੁੰ ਕੂੰਟੀਂ,
ਦਸੀਂ ਦਿਸ਼ਾਈਂ ਸੁਣ ਪਈ।
-----
ਮੇਹਰ ਸੱਜਣ ਦੀ ਸਾਡੇ ਵਿਹੜੇ,
ਮਿੱਠੜੀ ਮਿੱਠੜੀ ਲੱਗੇ।
ਛੋਹਣ ਜਦੋਂ ਦੋ ਹੋਠ ਮਿੱਠੀ ਨੂੰ,
ਹਿਰਦਾ ਵੱਜਣ ਲੱਗੇ।
-----
ਮੇਹਰ ਸੱਜਣ ਦੀ ਸਾਡੇ ਵਿਹੜੇ,
ਮੈਂ ਤੇ ਉਹ ਰਲ਼ ਬਹੀਆਂ।
ਕ਼ਲਮ ਵਿਚਾਰੀ ਲੀਕ ਨਾ ਸਕਦੀ,
ਕੀ ਸੁਣੀਆਂ ਕੀ ਕਹੀਆਂ?
No comments:
Post a Comment