ਦੀਵਾਰੋ ਦਰ ਭੀ ਹੈਂ ਮੁਝੇ ਹੈਰਾਂ ਕੀਏ ਹੂਏ।
ਹਰ ਏਕ ਘਰ ਹੈ ਚਾਕ ਗਿਰੀਬਾਂ ਕੀਏ ਹੂਏ।
-----
ਸ਼ੋਲਾ ਬਦਨ ਕਾ ਚਾਟ ਗਈ ਹੈ ਸਿਆਹ ਸ਼ਬ 1,
ਨਿਕਲਾ ਥਾ ਮੈਂ ਤੋ ਖ਼ੁਦ ਕੋ ਫਰੋਜ਼ਾਂ 2 ਕੀਏ ਹੂਏ।
-----
ਬੜ੍ਹਤੀ ਹੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਕੀ ਤੀਰਗੀ 3,
ਬੈਠਾ ਹੂਆ ਹੂੰ ਘਰ ਮੇਂ ਚਰਾਗ਼ਾਂ ਕੀਏ ਹੂਏ।
-----
ਪਲਕੋਂ ਪੇ ਜੰਮ ਗਯਾ ਹੈ ਨਮੀਂ ਕਾ ਗ਼ੁਬਾਰ ਸਾ,
ਆਖੋਂ ਮੇਂ ਆ ਗਏ ਤੇਰੇ ਅਹਿਸਾਂ ਕੀਏ ਹੂਏ।
-----
ਇਕ ਰੂਹ ਥੀ ਕਿ ਕ਼ੈਦ ਮੇਂ ਆ ਕਰ ਨਿਕਲ ਗਈ,
ਬੈਠਾ ਰਹਾ ਮੈਂ ਜਿਸ ਕੋ ਜ਼ਿੰਦਾਂ 4 ਕੀਏ ਹੂਏ।
-----
ਜੈਸਾ ਭੀ ਥਾ ਭੁਲਾਨਾ ਪੜੇਗਾ ਉਸੇ ‘ਨਸੀਮ’
ਕਬ ਤਕ ਫਿਰੇਗਾ ਖ਼ੁਦ ਕੋ ਪਰੀਸ਼ਾਂ ਕੀਏ ਹੂਏ।
*****
ਔਖੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੇ ਅਰਥ - ਸ਼ਬ– ਰਾਤ, ਫਰੋਜ਼ਾਂ – ਜਲ਼ਾ ਕੇ, ਤੀਰਗੀ – ਹਨੇਰਾ, ਜ਼ਿੰਦਾਂ - ਪਿੰਜਰਾ
*****
1 comment:
Nasim Ji, mujhe aapki ye ghazal bahut achhi lagi...Yunhi likhte rahiyega...Khuda aap ko salamat rakhay...Shukriya...
Sohal Ji, LipiAntar ke liye aapka bahut-bahut shukriya...Mein aap ki mehnat aur lagan ko salam karta hoon...Sukhdarshan.
Post a Comment